Angst en hypochonder komt terug; stressklachten

[famke87]

Zo lang geleden dat ik hier wat geplaatst heb.

Ik merk de laatste tijd dat de stress wat opstapelen en vaak merk ik dat op het laatste moment op.

Ik hoop hier wat herkenning en afleiding te kunnen krijgen

Even in het kort;

- sinds vorige jaar is bij mij de diagnose autisme gesteld
- sinds januari krijg ik hulp van ambulant wat mij erg goed helpt
- Sindskort ben ik alweer aangemeld voor psychische hulp en dit keer ergens die gespecialiseerd is in autisme. Wel wat gesprekken gehad en moet nog blijken welke hulp ik krijg. Misschien voor mijn complexe trauma en uit het verleden of gewoon combinatie van alles.
- Zit momenteel bijna 2 jaar in de ziektewet

Wat ik met mijn verhaal wil weet ik niet, maar soms voel ik mij best alleen. Echt mensen om mij heen heb ik niet. Bij mijn ouders kan ik niet terecht.

Het leek eem tijd goed te gaan, maar loop als sinds 2013 met klachten. Uiteindelijk de diagnose autisme gekregen. Ben al wat stress gevoelig en angstig.

Maar nu merk ik echt dat ik er door heen zit met alles en dat alles weer terug komt.

Vaak merk ik stress te laat op, constant over mijn grenzen heen alhoewel ik mij er wel bewust van ben.

Even in het kort: van de week eerst gedoe met zusje, gaat constant over mijn grenzen heen.
Afgelopen dinsdag 1 verstandskies laten trekken in het ziekenhuis. Toen ik daar zat voelde ik veel spanning en was alleen. Kreeg best veel verdoving denk wel 9x. Was blij dat het achter de rug was. Kon toen niet echt goed eten. Daarnaast was ik al erg moe en slecht slapen.

Voor dat bezoek aan de kaakchirurg werd ik nog gebeld door een verpleegkundige over mijn bloeduitslagen. Had een somatische onderzoek gehad omdat het verplicht is waar ik hulp aangeboden krijg om alles uit te zoeken. Bloed was goed, maar glucose 6.1 volgens haar een voorstadium. Maar over 2 a 3 maanden weer naar huisarts bloedprikken.
En ik met mijn hypochonder ga mij weer druk maken... googlen, googlen. Ja mensen zeggen dat zegt niks dat het goed is.

Ok, mijn verstandskies. Woensdagochtend kwam ik beneden. Wou ontbijten. Opeens voelde ik mij zo raar worden, duizelig angst, hartkloppingen en zweten. Waarbij ik mij uiteindelijk op de grond liet vallen. Ja de nacht daarvoor weer slecht geslapen en weer gedoe met zusje. Op een gegeven werd mij alles teveel. Ik kom alleen maar huilen, was zo bang en voelde mij niet echt goed. Ik heb echt gedacht moet 112 bellen. Zo erg dat ik ook nog suïcidaal werd. De hele dag zwak voelen, geen energie en extreem vermoeid. Kon niet op mijn benen staan. Was echt zo bang. Zo erg heb ik het nog nooit gehad.

En ja diezelfde avond in bed durfde ik bijna niet te slapen. Bang dat t weer zou gebeuren. Gisterochtend naar beneden en voelde al wat raat. Maat probeerde rustig te blijven. Ik dacht wel gelijk, zie je wel, heb vast diabetes. En wat doe ik? Ja extra op mijn lichaam letten en voelen.

Gisterochtend eerst ambulant geappt. Ze kwam sws wel langs. En toen huisarts gebeld omdat ik bang was en als het mij zou geruststellen mocht ik langskomen.
Begeleider ging mee.
Bloeddruk was goed, saturatie ook, glucose niet nuchter gemeten was 5.7. En hart was ook goed.

Huisarts zei hoefde mij geen zorgen te maken. En ja ik was wel gerustgesteld probeerde te ontspannen. Maar merk dat alles een beetje terug komt, mijn angst, mijn hypochonder en alles.

Met mijn begeleider wel een crisis plan gemaakt.
Maar ik merk nu wel dat ik opeens weer bang wordt en weer te druk maak en alles voel in mijn lichaam. Durf nauwelijk nog te slapen, bang dat het weer gebeurt.

En dan ga ik weer denken misschien zit de huisarts wat over het hoofd. Ben nu zo bang dat jk nauwelijks weer naar buiten durf. Heb in 2013 straatvrees gehad waardoor ik niet meer buiten kwam.

Nu weinig last van verstandskies, niet echt pijn, alleen wel grieperig gevoel en niet lekker voelen. Het is mij gewoon echt te veel geworden en ben zo bang. En dan ook nog bang zijn dat het diabetes is. Soms merk ik wel dat als ik wat rustig probeer te blijven het iets beter gaat. Maar ben nu zo emotioneel en alles

Ik weet wel dat jullie geen artsen zijn maar ik kan bij niemand terecht en wil gewoon mijn verhaal kwijt. Bang dat alles weer terug komt. Maar ben ontzettend bang weer dat ik nog nauwelijk naar buiten durf em te slapen

[volhoudertje]

Ik weet wel dat jullie geen artsen zijn maar ik kan bij niemand terecht en wil gewoon mijn verhaal kwijt. Bang dat alles weer terug komt. Maar ben ontzettend bang weer dat ik nog nauwelijk naar buiten durf en te slapen

Hoe ga je het beste met agsten en hypochondrie om, dat is de vraag. Wat kan helpen is een soort mantra te gebruiken als de angst, of de dwanggedachte komt opzetten, bij wijze van 'tegengif'. Je kunt bijvoorbeeld voor jezelf herhalen "mij mankeert niets," of "het is niet waar". Ergens moet je proberen de cirkel te doorbreken die je zelf gecreerd hebt.