Gebruikersavatar
Lowieke
Berichten: 3
Lid geworden op: 22 sep 2022 11:59

Moeilijke relatie door ziekte

Bijna 7 jaar geleden is mijn vrouw ziek geworden, kanker met een niet specifieerbare hoofdtumor. De eerste 3 jaren gingen, ondanks de ziekte, eigenlijk vrij goed. Ze onderging een aantal behandelingen en genas ook, alle kankercellen waren verdwenen. Ze kreeg chemo, bestralingen maar moest ook de voorplantingsorganen laten verwijderen omdat de dokters dachten dat hier de oorsprong lag. Dit ging bijna een half jaar goed …

Ze kreeg opnieuw last en de kanker bleek terug te zijn. Opnieuw werden alle mogelijke behandelingen opgestart, maar niets bleek nog te helpen. In de zomer van 2020 kwam de boodschap dat er niets meer voor haar kon worden gedaan (ondertussen zat ze permanent in een rolstoel en sliep ze beneden omdat de trap niet meer mogelijk was). Uiteindelijk zijn we naar een ander ziekenhuis getrokken voor een second opinion, hier zagen ze wel nog mogelijkheden. Ondertussen was mijn vrouw echter zo verzwakt dat ze een tijd op het randje van de dood heeft gezweefd. Uiteindelijk is ze er toch weer doorgekomen tot waar we nu zitten. De situatie is stabiel maar zal ook niet meer verbeteren.

Nu even mijn verhaal … ik ben altijd mee gegaan in het proces en heb haar gesteund waar ik kon. Ik heb steeds voor haar, het huishouden en de kinderen gezorgd omdat ik dit mijn plicht vond/vind, uiteraard kreeg/krijg ik hulp van familie en organisaties. Gever als ik ben, dacht ik dat ik dat allemaal aankon en dat lukte ook in het begin. Maar gaandeweg is mijn vrouw veranderd in iemand die ik niet meer herken: ten eerste is er het fysieke aspect dat totaal is weg gevallen, maar ten tweede is er ook het mentale. Ze is compleet in zichzelf gekeerd en is heel gefrustreerd en kwaad op alles en iedereen. Ik heb het er heel moeilijk mee dat ze niet wil praten over de situatie en maar doet alsof alles wat ik doe en heb gedaan doodnormaal is.

Ik ga ondertussen naar een psycholoog om mij te begeleiden, maar onderweg ben ik ook iemand nieuw tegen gekomen waarmee ik een relatie begon. Ik heb dat opgebiecht aan mijn vrouw in de hoop dat er eindelijk over kon worden gesproken, maar het tegenovergestelde is het geval. Ik word nu door haar aanzien als bron van al haar leed. Praten lukt nog minder dan vroeger omdat ze direct heel emotioneel reageert. Ik zie mijn vrouw nog altijd graag, maar ook die andere vrouw. Altijd was er bij mij die hoop van begrip van haar kant, maar die is er totaal niet en zal er volgens mij ook niet meer komen.

We zijn na mijn biecht samen naar een relatietherapeut geweest, maar dit heeft nog meer kwaad dan goed gedaan. Ik weet dat er geen goede oplossingen zijn in dit verhaal, maar toch zou ik andere meningen/ervaringen op prijs stellen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Warm welkom Lowieke, wat goed dat jij je verhaal doet.

Ik weet niet of je iets aan mijn of aan andere berichten zou kunnen hebben. Maar een gevoel van steun zou wellicht al kunnen helpen. En wellicht is het al fijn om je verhaal kwijt te kunnen. Een 'luisterend' oor te ervaren. Wat ik uit je verhaal begrijp is dat je vrouw stabiel is, maar niet meer beter word? Dat is voor haar, voor jou en voor de kinderen een heel moeilijke en vreselijke situatie.

Heb je je verhaal al eens gedaan bij de huisarts? Je gaat zelf naar een psycholoog, dat is denk ik een goede stap is. Misschien kan de huisarts met je meekijken wat hij of zij kan doen om eventueel je vrouw te begeleiden of een opening te vinden. Jij krijgt veel voor je kiezen, maar je vrouw ook. Je hebt een ervaring die fijn is met een andere vrouw, dat is voor haar, in al haar ziek zijn, een hele nare constatering, en kan als afwijzing voelen, naast dat haar lijf en hoofd niet goed meer mee werkt en ze daar niet op kan vertrouwen. Tegelijkertijd zocht jij liefde en steun bij een ander omdat het thuis niet te vinden is en de situatie voor allemaal is veranderd.

Heel moeilijk, maar van belang om denk ik open kaart te spelen naar een huisarts om naast de psycholoog en relatietherapeut, uit de spiraal te komen. Ze lijkt wat apathisch, moedeloos, misschien depressief. Hoe reageert ze op de kinderen? En hoe reageren de kinderen op de situatie? Probeer te voorkomen dat jullie allemaal in het diepe te vallen.

Je bent welkom om hier je verhaal te doen, afleiding te zoeken in andere topics, en te zijn wie je bent.
Sterk om hier open te zijn.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Ik weet dat er geen goede oplossingen zijn in dit verhaal, maar toch zou ik andere meningen/ervaringen op prijs stellen.
Ik vind niet dat jij jezelf veel kunt verwijten, je doet alles wat nodig is, de zorg voor een partner die een ernstige vorm van kanker heeft is al zwaar genoeg. De huwelijkse belofte is in goede en slechte tijden voor elkaar te zorgen, aan die belofte heb jij jezelf goed gehouden, maar tegelijkterijd moet het leven voor jou ook doorgaan. Een relatie met een andere vrouw krijgen tijdens de ziekte van je huidige partner is misschien niet helemaal 'zoals het hoort', maar het is onderdeel van het proces van afschied nemen wat zich al heeft ingezet. Het is mogelijk om van meerdere mensen tegelijkterijd te houden, ik vind het onder deze omstandigheden ook begrijpelijk.

DIt soort zaken zijn heel moeilijk, maar ik heb alle begrip voor je keuzes. Ik vind het bewonderenswaardig dat je het kunt opbrengen. Ik wens je veel sterkte.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Lowieke
Berichten: 3
Lid geworden op: 22 sep 2022 11:59

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Bedankt voor de reacties. Het is zo dat ik er al met heel veel mensen heb over gepraat en die begrijpen zowel mijn als haar kant. Echter, er zijn maar een paar mensen die ook echt weten hoe het er aan toe gaat tussen ons (waaronder de andere vrouw waarvan sprake). Mijn vrouw is heel gefrustreerd en kwaad omwille van wat haar overkomt, mijn bedrog dat erbij kwam moet ongelooflijk moeilijk zijn voor haar. Ik begrijp dat ten volle en neem daarin ook mijn verantwoordelijkheid, zij heeft hier namelijk ook niet voor gekozen.

Waar ze wel voor kiest, is hoe ze met de hele situatie omgaat en dat vind ik niet meer ok. Ze verwacht van mij dat ik me zomaar aanpas aan de nieuwe situatie, haar aanvaard zoals ze nu is en mijn behoeftes/gevoelens opzij zet. Voor mij is het moeilijk omdat er geen einddatum staat op dit proces (ik belde laatst met haar prof in het ziekenhuis en hij zei dat ze momenteel stabiel is en er geen termijn op kan worden geplakt. Het is waarschijnlijk dat dit nog een hele tijd kan duren zei hij).
Zij leeft volop in de overtuiging zwart-wit: iedereen die haar gelijk geeft is goed, iemand die een kanttekening maakt (over om het even wat) is slecht en wordt volledig buitengesloten uit haar wereld (zo isoleert ze zich nog meer).
Ik had al actie ondernomen voor mezelf, maar vind het ook tijd dat ik in haar plaats beslissingen ga nemen want de situatie is me echt uit de handen aan het glippen. Om een voorbeeld te geven: als we praten en het gaat over mijn gevoelens en verlangens of over de toekomst, gaat ze helemaal over de rooie . Gisteren probeerde ze met een mes in haar arm te krassen. Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts, maar ik zie mij ook genoodzaakt om het aan haar ouders te vertellen (wil zij niet, maar ik vind niet dat ik nog anders kan).

De kinderen zien de zaken die ik hierboven beschreef nooit, want dat doet ze enkel als we alleen zijn. De kinderen staan hier naar mijn aanvoelen redelijk ok in. Ze hebben veel vrienden en vriendinnen en zeggen ook nooit iets tegen mij als ik met het praat over de situatie. Ze geven ook aan geen nood te hebben aan een externe persoon om mee te praten (ze zijn 12 en 14 jaar). Wat ze wel niet leuk vinden, zijn de bevelen van hun mama. Daardoor zijn er ook geregeld spanningen tussen hen en hun mama.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Gisteren probeerde ze met een mes in haar arm te krassen. Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts, maar ik zie mij ook genoodzaakt om het aan haar ouders te vertellen (wil zij niet, maar ik vind niet dat ik nog anders kan).
Ik denk dat je hierin de juiste beslissing genomen hebt.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Gisteren probeerde ze met een mes in haar arm te krassen. Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts, maar ik zie mij ook genoodzaakt om het aan haar ouders te vertellen (wil zij niet, maar ik vind niet dat ik nog anders kan).
Waarschijnlijk wil ze dat niet omdat ze dan door mensen 'betrapt' word die heel dichtbij haar staan. Maar wat je aangeeft is helder: Dat je niet meer anders kunt. Voor de kinderen dien je het veilig te houden. Voor jezelf en voor haar ook. Als zij daar zelf niet meer voor kan zorgen dan ben jij de persoon die dat moet doen. Of daar in ieder geval stappen in zetten. Ik spreek uit ervaring, op het vlak van kanker in het gezin en relatieproblemen. Kinderen voelen meer aan dan je denkt, krijgen meer mee dan je denkt. Zullen vaak zeggen dat het meevalt en doorgaan terwijl ze er toch veel last van hebben.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Hoe gaat het op dit moment, Lowieke?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Lowieke
Berichten: 3
Lid geworden op: 22 sep 2022 11:59

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Memories schreef:Hoe gaat het op dit moment, Lowieke?
Wel ik heb een goed gesprek gehad met haar broer. Hij zei me: ja je hebt haar bedrogen, maar je bent er nog altijd voor haar. Je hoeft je niet schuldig te voelen want je doet alles voor haar. Dat deed wel deugd.
Nu vanavond ga ik naar de huisarts ook eens alles bespreken, want ik vermoed dat de medicatie er mede voor zorgt dat ze zo reageert.

De therapeut waar ik ga, gaf volgende uitleg en dat klinkt mij ook wel plausibel. Iedereen heeft een innerlijke thermometer en van zodra je boven een bepaald niveau gaat, reageer je emotioneel. Mijn vrouw zit door haar ziekte en wat er nu tussen ons aan de hand is permanent op een hoog niveau waardoor elke trigger goed is om emotioneel te reageren. Daardoor kunnen we ook niet meer praten, want als ze mij ziet wordt ze geconfronteerd met wat ik heb gedaan. Ze gaf me de raad om het onderwerp te laten rusten, maar er zelf met anderen over te praten. Ik heb wel gevraagd aan haar broer om even met haar te praten, hopelijk heeft ze daar iets aan.

Ze zei ook dat mijn reactie op het gebeuren heel normaal is omdat het een uitzichtloze situatie is. Ik zit momenteel op 2 sporen: het rouw- en het herstelspoor. Ik ben al heel lang aan het rouwen terwijl mijn vrouw er nog is, maar dat maakt ook dat ik klaar ben voor iets nieuw terwijl zij er nog is.

Probleem is dat ik zo denk, maar zij niet en dat zal wss niet veranderen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Moeilijke relatie door ziekte

Lowieke schreef: 29 sep 2022 11:06
Memories schreef:Hoe gaat het op dit moment, Lowieke?
Wel ik heb een goed gesprek gehad met haar broer. Hij zei me: ja je hebt haar bedrogen, maar je bent er nog altijd voor haar. Je hoeft je niet schuldig te voelen want je doet alles voor haar. Dat deed wel deugd.
Nu vanavond ga ik naar de huisarts ook eens alles bespreken, want ik vermoed dat de medicatie er mede voor zorgt dat ze zo reageert.

De therapeut waar ik ga, gaf volgende uitleg en dat klinkt mij ook wel plausibel. Iedereen heeft een innerlijke thermometer en van zodra je boven een bepaald niveau gaat, reageer je emotioneel. Mijn vrouw zit door haar ziekte en wat er nu tussen ons aan de hand is permanent op een hoog niveau waardoor elke trigger goed is om emotioneel te reageren. Daardoor kunnen we ook niet meer praten, want als ze mij ziet wordt ze geconfronteerd met wat ik heb gedaan. Ze gaf me de raad om het onderwerp te laten rusten, maar er zelf met anderen over te praten. Ik heb wel gevraagd aan haar broer om even met haar te praten, hopelijk heeft ze daar iets aan.

Ze zei ook dat mijn reactie op het gebeuren heel normaal is omdat het een uitzichtloze situatie is. Ik zit momenteel op 2 sporen: het rouw- en het herstelspoor. Ik ben al heel lang aan het rouwen terwijl mijn vrouw er nog is, maar dat maakt ook dat ik klaar ben voor iets nieuw terwijl zij er nog is.

Probleem is dat ik zo denk, maar zij niet en dat zal wss niet veranderen.
Dat klinkt als in ieder geval goede mogelijkheden om hierdoor te komen. Hopelijk had je een goed gesprek met de huisarts. En kon ze toch redelijk met haar broer praten.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Eenzaamheid, relaties & seksualiteit”