Contact met ouders verbreken

[Schaduw_1889_]

Dag beste forumleden,

Ik start deze topic omdat ik graag wil weten wat jullie mening is over dit onderwerp.
Voordat ik start met deze topic wil ik benadrukken dat het absoluut niet mijn intentie is om hier een verhitte discussie te gaan voeren of iets aankaarten waar mensen echt niet over willen praten. Ik start deze topic omdat ik van mening ben dat er een taboe heerst rondom dit topic onderwerp in de maatschappij, en veel mensen het niet of moeilijk kunnen begrijpen dat er mensen zijn die het contact met een/of beide ouders volledig verbreken, terwijl er toch echt aardig wat mensen zijn die het contact met hun bewust volledig verbreken.

Ik persoonlijk vindt dat mensen die het contact met hun ouders verbreken er volledig recht op hebben en dat dit een zeer persoonlijke keuze is waar je niemand op mag veroordelen, aangezien je totaal geen weet hebt van de band/het verleden van de persoon en zijn ouders, vaak hoor ik mensen zeggen het zijn en blijven toch je ouders, ja dat klopt maar ik zie niet in waarom je dan het contact niet met ze mag verbreken, wat nou als je ouders hebt gehad die simpelweg afschuwelijk waren en jou als kind veel onrecht hebben aangedaan, denk aan fysieke/geestelijke mishandeling, verwaarlozing, etc. Als ik om mij heen kijk en mensen zie die heel goed terecht zijn gekomen en die een hele goede band met hun ouders hebben, met verhalen komen hoe motiverend, goedwillend, en liefdevol hun ouders wel niet waren kan ik alleen maar zeggen dat zij onwijs veel geluk hebben gehad. Ieder kind is onschuldig geboren en het zijn de ouders die volledig de schuld moeten krijgen wanneer het misgaat met een kind, (hiermee benadruk ik ouders die de volledige controle/voorzieningen/mogelijkheden hadden om voor het kind te zorgen en een goede opvoeding te geven, maar toch een slechte opvoeding hebben gegeven aan het kind waardoor het uiteindelijk slecht met het kind is afgelopen).

Wat je vaak hoort is dat je de ouders niet verantwoordelijk kan houden voor de fouten die een kind maakt, omdat een kind opvoeden de moeilijkste taak is die er is, geloof ik best, maar dat is een vrijwillige keuze die de ouders zelf hebben gemaakt, als je bewust kiest voor iets veel verantwoordelijkheid/tijd en geld met zich meebrengt dan vind ik dat je geen recht van spreken om achteraf beroep te kunnen doen op dat het een zeer moeilijke taak is aangezien je dat vooraf al had kunnen bedenken. Ieder kind is onschuldig omdat geen enkel kind ervoor gekozen om überhaupt geboren te worden, de volledige verantwoording ligt bij de ouders en alles wat misgaat later in het leven van een kind wat ontstaan is door een slecht opvoeding/voorbeeld van de ouders is compleet aan de ouders te verwijten, en als iemand dan ervoor kiest om het contact met de ouders volledig te verbreken kan ik alleen maar zeggen dat een het een zeer wijs/weldenkend mens is om een giftige relatie met giftige mensen te verbreken.

Wat is jullie kijk hierop, en kunnen jullie een eventuele keuze om het contact met de ouders te verbreken begrijpen ? En wat is jullie mening over de volledige verantwoordelijkheid die het ouderschap met zich meebrengt waar ouders volledig op afgerekend moeten worden als daar geen rekening mee gehouden wordt ?

Nogmaals wil ik benadrukken dat het echt niet mijn intentie is om mensen te kwetsen en een verhitte discussie te voeren hier, ik vroeg me simpelweg af hoe mensen hierover denken en aangezien ik in mijn nabije omgeving met niemand het hier over kan hebben, leek deze forum mij de ideale plek.

[volhoudertje]

Als kinderen het contact met hun ouders willen verbreken, is dat hun eigen verantwoordelijkheid. Het is in veel gevallen heel goed te begrijpen dat kinderen geen contact meer wensen met hun ouders. Ik ben het niet met je eens dat er 'een taboe heerst rondom dit topic onderwerp in de maatschappij'.

Ieder kind is onschuldig geboren en het zijn de ouders die volledig de schuld moeten krijgen wanneer het misgaat met een kind.

Ieder kind wordt inderdaad onschuldig geboren, maar wat de 'volledige verantwoording die het ouderschap met zich meebrengt' betreft, vind ik je opvattingen nogal ongenuanceerd en kort door de bocht, er zijn namelijk meerdere factoren aan te wijzen waardoor het mis kan gaan met een kind. Er zijn ook externe factoren aanwijsbaar die van invloed kunnen zijn op de ontwikkeling van een kind, dat laat je voor het gemak even buiten beschouwing. En wat te denken als de problematische ontwikkeling van een kind het gevolg is van trauma's of psychische aandoeningen, waar het niet om gevraagd heeft? Moet je de ouders daar dan ook voor beboeten en stigmatiseren? Ik kan me vergissen, maar het lijkt me toch niet dat je zo hard over ouders zou willen oordelen.

[Memories]

Ik heb het contact met een ouder verbroken. Dat komt ook niet meer goed. Ik ben alleen nu wel zoveel jaren ouder dat ik niet alles, maar wel bepaalde dingen in perspectief kan plaatsen. Het is geen goed idee meer om het contact te herstellen. Maar ik gun de persoon wel 'een leven'. Alleen zonder elkaar. Dat heeft voor mij een beetje helend gewerkt. Dingen zijn te verwijten, meer dan te verwijten, maar daarom laat ik ook los.

De details zijn teveel en te complex. Ook geen zin om daar op in te gaan.

[Schaduw_1889_]

Ik heb het contact met een ouder verbroken. Dat komt ook niet meer goed. Ik ben alleen nu wel zoveel jaren ouder dat ik niet alles, maar wel bepaalde dingen in perspectief kan plaatsen. Het is geen goed idee meer om het contact te herstellen. Maar ik gun de persoon wel 'een leven'. Alleen zonder elkaar. Dat heeft voor mij een beetje helend gewerkt. Dingen zijn te verwijten, meer dan te verwijten, maar daarom laat ik ook los.

“ Maar ik gun de persoon wel 'een leven'. Alleen zonder elkaar. Dat heeft voor mij een beetje helend gewerkt”

Lijkt me zeer lastig zo een persoon een ‘leven’ te gunnen, knap dat u dat kan, er zijn vele die een diepe haat koesteren tegen hun ouders waar zij het contact mee verbroken hebben dat nooit meer weggaat.

[Memories]

Ik heb het contact met een ouder verbroken. Dat komt ook niet meer goed. Ik ben alleen nu wel zoveel jaren ouder dat ik niet alles, maar wel bepaalde dingen in perspectief kan plaatsen. Het is geen goed idee meer om het contact te herstellen. Maar ik gun de persoon wel 'een leven'. Alleen zonder elkaar. Dat heeft voor mij een beetje helend gewerkt. Dingen zijn te verwijten, meer dan te verwijten, maar daarom laat ik ook los.

“ Maar ik gun de persoon wel 'een leven'. Alleen zonder elkaar. Dat heeft voor mij een beetje helend gewerkt”

Lijkt me zeer lastig zo een persoon een ‘leven’ te gunnen, knap dat u dat kan, er zijn vele die een diepe haat koesteren tegen hun ouders waar zij het contact mee verbroken hebben dat nooit meer weggaat.

Er is ontzettend veel gebeurd. Daar ben ik ook niet vrij van. Daar zal ik ook nooit helemaal vrij van raken. Omdat het veel en complex is. Omdat het wonden heeft achtergelaten. Met dat stuk en met de herinneringen en wat het doet zal ik dus moeten leren leven. Vaak gaat dat goed. Op momenten komt het terug. Maar dat is voor mij geen reden om de persoon geen eigen leven te gunnen. Er is veel stukgemaakt wat niet te herstellen is. Maar ik maak nog meer kapot als ik in een soort haat blijf hangen. Ik ben niet de enige die moet leven met wat er allemaal gebeurd is en met de schade. Dat moet de ouder ook. Haat ben ik al langere tijd voorbij. Tegelijkertijd zal ik nooit meer op één lijn komen en ook niet vergeven. Alleen is dat iets anders dan iemand geen leven gunnen. Traumatische ervaringen ook los hiervan, zijn mij niet onbekend. Desondanks moet ik ook door.

De persoon moet ook leven met zichzelf. Dat lijkt mij al moeilijk genoeg kan ik je vertellen.
Degene is blijven hangen. Ik ben doorgegaan.

[Schaduw_1889_]

Als kinderen het contact met hun ouders willen verbreken, is dat hun eigen verantwoordelijkheid. Het is in veel gevallen heel goed te begrijpen dat kinderen geen contact meer wensen met hun ouders. Ik ben het niet met je eens dat er 'een taboe heerst rondom dit topic onderwerp in de maatschappij'.

Ieder kind is onschuldig geboren en het zijn de ouders die volledig de schuld moeten krijgen wanneer het misgaat met een kind.

Ieder kind wordt inderdaad onschuldig geboren, maar wat de 'volledige verantwoording die het ouderschap met zich meebrengt' betreft, vind ik je opvattingen nogal ongenuanceerd en kort door de bocht, er zijn namelijk meerdere factoren aan te wijzen waardoor het mis kan gaan met een kind. Er zijn ook externe factoren aanwijsbaar die van invloed kunnen zijn op de ontwikkeling van een kind, dat laat je voor het gemak even buiten beschouwing. En wat te denken als de problematische ontwikkeling van een kind het gevolg is van trauma's of psychische aandoeningen, waar het niet om gevraagd heeft? Moet je de ouders daar dan ook voor beboeten en stigmatiseren?

U heeft gelijk dat externe factoren zeker een rol spelen in de ontwikkeling van een kind, en dat laat ook niet voor mijn gemak buiten de beschouwing, ik gaf in mijn tekst aan dat de volledige verantwoording bij de ouder ligt, dus mocht de ouder lichamelijk en geestelijk in staat zijn om de verantwoording op zich te nemen (mocht je een weldenkend, rationeel persoon, lijkt het me meer dan logisch dat daar vooraf over nagedacht is) dan is het logisch dat de ouders verantwoordelijk gehouden moeten worden als het misgaat met een kind, als de problemen ontstaan zijn door tekortkomingen in de opvoeding. Wat betreft aangeboren psychische aandoeningen en trauma’s valt er niks te verwijten natuurlijk, nogmaals ik spreek over zowel geestelijk als fysiek gezond geborenen, die ernstig mishandelt zijn geweest door hun ouders, en als gevolg daarvan later in het leven met veel obstakels te maken hebben gehad.

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten ??

[Memories]

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten ??

Dat denkwijzen en/of persoonlijkheden kunnen botsen met elkaar is niet perse de schuld van de ouders. Noch de schuld van het kind.
Dat kan gebeuren in de loop van het leven. Er kunnen oorzaken zijn vanuit de ouders. Maar soms zijn er ook oorzaken vanuit de kinderen zonder dat ouders er echt iets aan kunnen doen. En soms gaan situaties tussen ouders en kinderen beiden een andere kant op en lukt het niet goed meer om bij elkaar te komen.

Toch heb ik de overtuiging, dat de meeste ouders nadenken voordat ze aan kinderen beginnen.
Ik zou het je in mijn geval sterker vertellen: Ik heb zelfs de overtuiging dat mijn ouder nadacht. Niet alles ging mis.
En de ouder ging er niet in met verkeerde intentie. Ondanks alles, gaat dat er bij mij niet in.

[Schaduw_1889_]

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten ??

Dat denkwijzen en/of persoonlijkheden kunnen botsen met elkaar is niet perse de schuld van de ouders. Noch de schuld van het kind.
Dat kan gebeuren in de loop van het leven. Er kunnen oorzaken zijn vanuit de ouders. Maar soms zijn er ook oorzaken vanuit de kinderen zonder dat ouders er echt iets aan kunnen doen. En soms gaan situaties tussen ouders en kinderen beiden een andere kant op en lukt het niet goed meer om bij elkaar te komen.

Toch heb ik de overtuiging, dat de meeste ouders nadenken voordat ze aan kinderen beginnen.
Ik zou het je in mijn geval sterker vertellen: Ik heb zelfs de overtuiging dat mijn ouder nadacht. Niet alles ging mis.
En de ouder ging er niet in met verkeerde intentie. Ondanks alles, gaat dat er bij mij niet in.

Wat zou ik zeggen ? Ik weet het niet, misschien heeft u gelijk, misschien ook niet.
Ben zelf zeer tevreden met een kinderloos bestaan.

[Memories]

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten ??

Dat denkwijzen en/of persoonlijkheden kunnen botsen met elkaar is niet perse de schuld van de ouders. Noch de schuld van het kind.
Dat kan gebeuren in de loop van het leven. Er kunnen oorzaken zijn vanuit de ouders. Maar soms zijn er ook oorzaken vanuit de kinderen zonder dat ouders er echt iets aan kunnen doen. En soms gaan situaties tussen ouders en kinderen beiden een andere kant op en lukt het niet goed meer om bij elkaar te komen.

Toch heb ik de overtuiging, dat de meeste ouders nadenken voordat ze aan kinderen beginnen.
Ik zou het je in mijn geval sterker vertellen: Ik heb zelfs de overtuiging dat mijn ouder nadacht. Niet alles ging mis.
En de ouder ging er niet in met verkeerde intentie. Ondanks alles, gaat dat er bij mij niet in.

Wat zou ik zeggen ? Ik weet het niet, misschien heeft u gelijk, misschien ook niet.
Ben zelf zeer tevreden met een kinderloos bestaan.

Dit onderwerp gaat niet over gelijk hebben of niet, maar over ervaringen en de zienswijze dat het niet altijd zwart wit is. Los van hoe verschrikkelijk ervaringen kunnen zijn en de gevoelens die daarbij een rol spelen.
Het leven is geen zwart wit modus. Het leven is een kleurentelevisie.

Los van dat er altijd verhalen zijn zonder nuance.

[volhoudertje]

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten??

Er zullen ongetwijfeld ouders zijn die aan kinderen beginnen zonder vooraf na te denken, maar dat wil absoluut niet zeggen dat er daardoor een grotere kans bestaat dat het mis zal gaan.

[Schaduw_1889_]

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten??

Er zullen ongetwijfeld ouders zijn die aan kinderen beginnen zonder vooraf na te denken, maar dat wil absoluut niet zeggen dat er daardoor een grotere kans bestaat dat het mis zal gaan.

Ja, als het kind zelfverzekerd is en voor zichzelf na kan denken niet nee.

[Memories]

Veel mensen hebben zeer slechte ervaringen met hun ouders, soms kunnen de ouders misschien de juiste intenties hebben maar botsten de denkwijze/persoonlijkheden van de ouders en het kind te veel. Waardoor er spanningen kunnen ontstaan, vaak weten ouders ook niet hoe zij een kind op de juiste manier dingen moeten leren, waar ik mij over verbaas is dat waarom zovelen eraan beginnen zonder vooraf na te denken en het leven van een onschuldig wezen verwoesten??

Er zullen ongetwijfeld ouders zijn die aan kinderen beginnen zonder vooraf na te denken, maar dat wil absoluut niet zeggen dat er daardoor een grotere kans bestaat dat het mis zal gaan.

Ja, als het kind zelfverzekerd is en voor zichzelf na kan denken niet nee.

Zelfs als er ouders zijn die minder goed nadenken voordat ze eraan beginnen, gaat het regelmatig gewoon goed. Ouder worden en ouder zijn is ook elke dag bij leren.

[Schaduw_1889_]

Dat denkwijzen en/of persoonlijkheden kunnen botsen met elkaar is niet perse de schuld van de ouders. Noch de schuld van het kind.
Dat kan gebeuren in de loop van het leven. Er kunnen oorzaken zijn vanuit de ouders. Maar soms zijn er ook oorzaken vanuit de kinderen zonder dat ouders er echt iets aan kunnen doen. En soms gaan situaties tussen ouders en kinderen beiden een andere kant op en lukt het niet goed meer om bij elkaar te komen.

Toch heb ik de overtuiging, dat de meeste ouders nadenken voordat ze aan kinderen beginnen.
Ik zou het je in mijn geval sterker vertellen: Ik heb zelfs de overtuiging dat mijn ouder nadacht. Niet alles ging mis.
En de ouder ging er niet in met verkeerde intentie. Ondanks alles, gaat dat er bij mij niet in.

Wat zou ik zeggen ? Ik weet het niet, misschien heeft u gelijk, misschien ook niet.
Ben zelf zeer tevreden met een kinderloos bestaan.

Dit onderwerp gaat niet over gelijk hebben of niet, maar over ervaringen en de zienswijze dat het niet altijd zwart wit is. Los van hoe verschrikkelijk ervaringen kunnen zijn en de gevoelens die daarbij een rol spelen.
Het leven is geen zwart wit modus. Het leven is een kleurentelevisie.

Het leven is een groot spel, waarin je enkel en alleen met vijanden omringd ben. Er is geen kleur of enig grijs gebied in oorlog.

[Memories]

Wat zou ik zeggen ? Ik weet het niet, misschien heeft u gelijk, misschien ook niet.
Ben zelf zeer tevreden met een kinderloos bestaan.

Dit onderwerp gaat niet over gelijk hebben of niet, maar over ervaringen en de zienswijze dat het niet altijd zwart wit is. Los van hoe verschrikkelijk ervaringen kunnen zijn en de gevoelens die daarbij een rol spelen.
Het leven is geen zwart wit modus. Het leven is een kleurentelevisie.

Het leven is een groot spel, waarin je enkel en alleen met vijanden omringd ben. Er is geen kleur of enig grijs gebied in oorlog.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb meer goede kennissen en vrienden dan vijanden. Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik. Ik heb ook niet het gevoel dat ik mezelf in een oorlog bevind of in zwart gebied.
Toch naar dat jij dat in je leven blijkbaar wel zo ervaart. Of in je omgeving ziet of gezien lijkt te hebben.

Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders?

[volhoudertje]

Het leven is een groot spel, waarin je enkel en alleen met vijanden omringd ben. Er is geen kleur of enig grijs gebied in oorlog.

Nou schets je wel een héél erg negatief beeld van het leven. Ik ben het er volstrekt mee oneens dat je in het leven alleen maar met vijanden omringd bent. Het lijkt me niet erg gezond om op een dergelijk zwartgallige manier naar het leven te kijken, niet als je ook nog enig plezier aan het leven wilt beleven.

[Schaduw_1889_]

Dit onderwerp gaat niet over gelijk hebben of niet, maar over ervaringen en de zienswijze dat het niet altijd zwart wit is. Los van hoe verschrikkelijk ervaringen kunnen zijn en de gevoelens die daarbij een rol spelen.
Het leven is geen zwart wit modus. Het leven is een kleurentelevisie.

Het leven is een groot spel, waarin je enkel en alleen met vijanden omringd ben. Er is geen kleur of enig grijs gebied in oorlog.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb meer goede kennissen en vrienden dan vijanden. Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik. Ik heb ook niet het gevoel dat ik mezelf in een oorlog bevind of in zwart gebied.
Toch naar dat jij dat in je leven blijkbaar wel zo ervaart. Of in je omgeving ziet of gezien lijkt te hebben.

Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders?

“ Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik.”

Hier maakt u een grote vergissing, vijand is een stuk minder zwaar en beladen begrip dan “vriend”. Met vijanden weet je waar je aan toe bent, met vrienden weet je nooit of het oprecht is/of er een andere intentie achter zit, tot dat het al te laat is, en de schade al aangericht is.

“ Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders? ”

Hoeft u niet te weten.

[Schaduw_1889_]

Het leven is een groot spel, waarin je enkel en alleen met vijanden omringd ben. Er is geen kleur of enig grijs gebied in oorlog.

Nou schets je wel een héél erg negatief beeld van het leven. Ik ben het er volstrekt mee oneens dat je in het leven alleen maar met vijanden omringd bent. Het lijkt me niet erg gezond om op een dergelijk zwartgallige manier naar het leven te kijken, niet als je ook nog enig plezier aan het leven wilt beleven.

Hier ben ik het ook niet met u mee eens, (zal u hoogstwaarschijnlijk ook niet meer verbazen ondertussen) maar goed ik accepteer dat u een andere denkwijze/levensvisie dan mij heeft.

[Memories]

Het leven is een groot spel, waarin je enkel en alleen met vijanden omringd ben. Er is geen kleur of enig grijs gebied in oorlog.

Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb meer goede kennissen en vrienden dan vijanden. Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik. Ik heb ook niet het gevoel dat ik mezelf in een oorlog bevind of in zwart gebied.
Toch naar dat jij dat in je leven blijkbaar wel zo ervaart. Of in je omgeving ziet of gezien lijkt te hebben.

Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders?

“ Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik.”

Hier maakt u een grote vergissing, vijand is een stuk minder zwaar en beladen begrip dan “vriend”. Met vijanden weet je waar je aan toe bent, met vrienden weet je nooit of het oprecht is/of er een andere intentie achter zit, tot dat het al te laat is, en de schade al aangericht is.

“ Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders? ”

Hoeft u niet te weten.

Wij verschillen hierin van mening. Er is altijd een kans dat je je in iemand vergist. Gelukkig heb ik ervaren dat het lang niet altijd hoeft en ervaar al lange tijd een fijne kennis en vriendenkring. Waarbij wederzijds vertrouwen de basis is en ook niet geschonden. Heel prettig na een verleden met andere ervaringen. Ik heb langzaamaan mensen leren vertrouwen en geef vertrouwen terug. Zo krijg je fijne, positieve ervaringen.

Er zijn ook 'vijanden' waarbij je niet weet waar je aan toe bent. Gelukkig heb ik daar momenteel geen ervaring (meer) mee.

De vraag of jij nog contact met je ouders hebt of één ouder is een begrijpelijke. Omdat mensen meestal niet zonder reden en vaak vanuit eigen ervaringen dit soort topics met deze onderwerpen openen. De wedervraag na uw vraag over ouders is een natuurlijke.

[Schaduw_1889_]

Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb meer goede kennissen en vrienden dan vijanden. Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik. Ik heb ook niet het gevoel dat ik mezelf in een oorlog bevind of in zwart gebied.
Toch naar dat jij dat in je leven blijkbaar wel zo ervaart. Of in je omgeving ziet of gezien lijkt te hebben.

Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders?

“ Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik.”

Hier maakt u een grote vergissing, vijand is een stuk minder zwaar en beladen begrip dan “vriend”. Met vijanden weet je waar je aan toe bent, met vrienden weet je nooit of het oprecht is/of er een andere intentie achter zit, tot dat het al te laat is, en de schade al aangericht is.

“ Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders? ”

Hoeft u niet te weten.

Wij verschillen hierin van mening. Er is altijd een kans dat je je in iemand vergist. Gelukkig heb ik ervaren dat het lang niet altijd hoeft en ervaar al lange tijd een fijne kennis en vriendenkring. Waarbij wederzijds vertrouwen de basis is en ook niet geschonden. Heel prettig na een verleden met andere ervaringen. Ik heb langzaamaan mensen leren vertrouwen en geef vertrouwen terug. Zo krijg je fijne, positieve ervaringen.

Er zijn ook 'vijanden' waarbij je niet weet waar je aan toe bent. Gelukkig heb ik daar momenteel geen ervaring (meer) mee.

De vraag of jij nog contact met je ouders hebt of één ouder is een begrijpelijke. Omdat mensen meestal niet zonder reden en vaak vanuit eigen ervaringen dit soort topics met deze onderwerpen openen. De wedervraag na uw vraag over ouders is een natuurlijke.

“ De wedervraag na uw vraag over ouders is een natuurlijke.”

Dat klopt, maar hoef nog steeds geen antwoord daarop te geven.

[Memories]

“ Vijanden is ook een nogal zwaar begrip vind ik.”

Hier maakt u een grote vergissing, vijand is een stuk minder zwaar en beladen begrip dan “vriend”. Met vijanden weet je waar je aan toe bent, met vrienden weet je nooit of het oprecht is/of er een andere intentie achter zit, tot dat het al te laat is, en de schade al aangericht is.

“ Heb jij zelf nog contact met een ouder of je ouders? ”

Hoeft u niet te weten.

Wij verschillen hierin van mening. Er is altijd een kans dat je je in iemand vergist. Gelukkig heb ik ervaren dat het lang niet altijd hoeft en ervaar al lange tijd een fijne kennis en vriendenkring. Waarbij wederzijds vertrouwen de basis is en ook niet geschonden. Heel prettig na een verleden met andere ervaringen. Ik heb langzaamaan mensen leren vertrouwen en geef vertrouwen terug. Zo krijg je fijne, positieve ervaringen.

Er zijn ook 'vijanden' waarbij je niet weet waar je aan toe bent. Gelukkig heb ik daar momenteel geen ervaring (meer) mee.

De vraag of jij nog contact met je ouders hebt of één ouder is een begrijpelijke. Omdat mensen meestal niet zonder reden en vaak vanuit eigen ervaringen dit soort topics met deze onderwerpen openen. De wedervraag na uw vraag over ouders is een natuurlijke.

“ De wedervraag na uw vraag over ouders is een natuurlijke.”

Dat klopt, maar hoef nog steeds geen antwoord daarop te geven.

Dat klopt. Wij als forumleden kunnen met een onderwerp als deze en geen antwoord op een interessevraag over hetzelfde onderwerp, deels ook zelf invullen. Je hebt het recht er niet op in te gaan en forumleden daar het eigen over te laten denken.

Aangezien het in dit geval vaak zo is dat topicstarters zelf het contact met ouder(s) hebben verbroken, of dat in het verleden hebben gedaan en dat het nu weer goed is, of dat graag willen, of graag willen maar dat het niet lukt. Of ernstige trauma's ervaren door ouders. Of ouders moeite hebben met hun kinderen door ervaringen. Of mensen kent waarbij zoiets kan spelen. Enzovoort.

In ieder geval dapper dat je het opent.

[volhoudertje]

Vijand is een stuk minder zwaar en beladen begrip dan “vriend”. Met vijanden weet je waar je aan toe bent, met vrienden weet je nooit of het oprecht is/of er een andere intentie achter zit, tot dat het al te laat is, en de schade al aangericht is.

Wat je hier zegt klinkt behoorlijk verbitterd en zuur. Is het niet tijd om dit soort bitterheid eindelijk eens achter je te laten, dit zijn uitspraken van iemand die nog steeds in de 'survival modus' zit.

[Schaduw_1889_]

Vijand is een stuk minder zwaar en beladen begrip dan “vriend”. Met vijanden weet je waar je aan toe bent, met vrienden weet je nooit of het oprecht is/of er een andere intentie achter zit, tot dat het al te laat is, en de schade al aangericht is.

Wat je hier zegt klinkt behoorlijk verbitterd en zuur. Is het niet tijd om dit soort bitterheid eindelijk eens achter je te laten, dit zijn uitspraken van iemand die nog steeds in de 'survival modus' zit.

Wat ik zeg is de waarheid er is niks verbitterd en zuur aan, en nee ik zal dit nooit achter me laten, ieder weldenkend rationeel persoon zal altijd in de survival modus zitten. Het leven vergeeft geen zwakke en naïeve mensen.

[volhoudertje]

Wat ik zeg is de waarheid er is niks verbitterd en zuur aan, en nee ik zal dit nooit achter me laten, ieder weldenkend rationeel persoon zal altijd in de survival modus zitten. Het leven vergeeft geen zwakke en naïeve mensen.

Oh?Je meent zelfs de waarheid in pacht te hebben en namens alle 'weldenkende en rationele' mensen te kunnen spreken? Wat een gotspe. Wat jammer dat jij zo beschadigd bent dat je meent af te moeten geven op datgene wat voor andere mensen waardevol is. Weldenkende mensen blijven niet voor altijd in de survival modus zitten, integendeel. Weldenkende mensen begrijpen namelijk wanneer het tijd is het leven te omarmen en niet de koestering van de negativiteit te zoeken en vast te blijven houden aan de pijn. Je denkt een winnaar te zijn, maar je bent eigenlijk heel erg bang om gekwetst te worden. Je bent heel erg naïef om te denken dat niemand in staat is daar doorheen te kijken.

Ik hoop dat je ooit de wijsheid zult hebben om te gaan leven in plaats van te overleven. Dan zul je ook begrijpen dat het leven vergevingsgezind is en geen wrok koestert, maar zo dapper ben je jammer genoeg niet. Je hebt nog héél erg veel te leren voordat jij jezelf een 'weldenkend' persoon mag noemen. Je hebt je forumnaam heel toepasselijk gekozen, want je leeft nog altijd in de schaduw, te bang om in het licht te stappen. Dat is heel erg jammer voor jou, Schaduw.

Als je wilt dat we naar je luisteren en je helpen zul je toch eerst het masker moeten afwerpen en je niet te verschuilen achter grootspraak en dubieuze levenswijsheden. Laat maar eens zien dat je dat durft.

[Memories]

Ik had graag met je in gesprek gebleven. Maar weet je wat Schaduw, als je zo over mensen blijft denken, ook ondanks onze conversaties, dan ben ik genoodzaakt voor nu de gesprekken die wij hebben gehad te beëindigen. Ik zou niet trouw aan mezelf en aan de rest van de forumleden zijn als ik er op deze manier met al je woorden, mee door zal gaan. En ik staak dus voor nu.

Je kunt mensen niet voor de gek houden. Mensen kijken er uiteindelijk doorheen. Voor mij, waarschijnlijk voor ons, hoef jij je toneelstuk en je masker niet voort te zetten. Toch kies je ervoor. Maar ik laat mezelf en andere mensen niet zo neerzetten zoals jij doet. Ik merk het wel als je een ander keuze maakt dan deze ongezonde, vernederende en niet nodige naar andere mensen. Wat je doet is giftig. Naar andere mensen, maar vooral uiteindelijk voor jezelf.

[Schaduw_1889_]

Ik had graag met je in gesprek gebleven. Maar weet je wat Schaduw, als je zo over mensen blijft denken, ook ondanks onze conversaties, dan ben ik genoodzaakt voor nu de gesprekken die wij hebben gehad te beëindigen. Ik zou niet trouw aan mezelf en aan de rest van de forumleden zijn als ik er op deze manier met al je woorden, mee door zal gaan. En ik staak dus voor nu.

Je kunt mensen niet voor de gek houden. Mensen kijken er uiteindelijk doorheen. Voor mij, waarschijnlijk voor ons, hoef jij je toneelstuk en je masker niet voort te zetten. Toch kies je ervoor. Maar ik laat mezelf en andere mensen niet zo neerzetten zoals jij doet. Ik merk het wel als je een ander keuze maakt dan deze ongezonde, vernederende en niet nodige naar andere mensen. Wat je doet is giftig. Naar andere mensen, maar vooral uiteindelijk voor jezelf.

Dat is u goed recht, dan beëindigen we hierbij het gesprek.