Ik ben nu 30 en mijn leven bestaat simpelweg uit nadenken, vooruitdenken, overdenken, analyseren, angst, paniek, nog meer denken en vooral niets doen. Ik heb zoveel ideeen, zoveel dingen die ik me voorneem, maar doe er niets mee. Ergens ben ik bang dat ik de verkeerde keuze maak of ergens geld insteek en weer niet afmaak. Ik vertrouw mezelf niet.
Ik doe dus niets. waarom niet? Ik weet niet wie ik ben, waar ik voor sta, wat ik wil, waar ik vandaan kom. Ik heb het gevoel dat ik geen houvast heb, ik voel me niet geborgen, het lijkt alsof ik geen basis heb. Ik ben in de war, voel me niet geliefd, en ben vooral altijd op zoek naar dingen die me beter laten voelen. Ik doe veel aan zelfhulp maar niets lijkt te helpen.
Het gekke is, van de buiten kant lijkt het heel goed te gaan. Ik heb een relatie, een vaste baan, ik verzorg mezelf goed, lijk superpositief, lach altijd., ben intelligent. Maar van binnen dus altijd op zoek en bang voor de wereld. Ik ben heel hard op zoek naar iets maar ik weet niet wat.
Achtergrond : mijn moeder was de laatste jaren van haar leven alcoholist en ik vond haar toen ze overleden was toen ik 13 jaar was. Bij mijn vader heb ik nooit mezelf kunnen zijn dus heb emotioneel niet gekregen wat ik nodig had. Wellicht dat het zaadje in die tijd is geplant.
Ik weet niet hoe ik mijn leven invulling kan geven en ik ben mijn hele leven al 1 grote chaoot. Ik zou graag horen waar het vandaag komt en hoe ik mijn mindset kan veranderen, ik wil mezelf zo graag snappen. Ik ben bang dat, aangezien ik hier al vanaf mijn 18e onder lijd, dit nooit meer overgaat.