Hallo,
Zoals de titel al aangeeft, kan ik op sommige momenten heel kwaad worden door herinneringen. Deze herinneringen zijn vooral gekoppeld aan onrecht en oneerlijkheid. Vooral over zaken waarvan ik zeker wist dat ze bestonden, maar ze nooit zijn bevestigd dat het heeft plaatsgevonden. Nu ben ik bewust van het feit dat het draait om eigen waarheid en je eigenwaarde hierin, maar er is hierin altijd een onzekerheid in lichtelijke vorm.
Voornamelijke reden is dat ik ruim 30 jaar ontkent ben omdat ik teveel bevindingen had ontdekt die vaders ook ontdekte bij liegende/stiekeme moeders/vriendin. Met ontkennen bedoel ik dat iedere vermoedelijke gedachte nooit werd bevestigd. Nu ben ik vrij analytisch en in patroon denkend, maar zelfs deze methodes liepen tegen een harde muur aan. Het concept was iedere keer duidelijk, als je wat wist dan was het niet waar.
Nu kun je slimmer en verder zijn dan een ander en daardoor wordt de ontkenning een andere invullen. Ik denk dat "weet ik niet" daar een goed voorbeeld van is. Vele uitspraken zijn afkomstig vanuit de onwetendheid. Vaak omdat er toch iets gezegd dient te worden ook al is het niet 't juiste. Wanneer je klein gehouden wordt, dan zijn je eigen gedachten onbelangrijk en wordt je voorgekauwd met waar nergens mee heen kan. Dom houden is het toespreken van woorden welke lijden tot wegstoppen van van eigen identiteit. Deze ervaringen heb ik dus behoorlijk diep gevoeld. Iets wat niet mocht en ook vele spanningen in het lichaam met zich mee brengt. Alles is dus een oorzaak geweest om kwaad op te worden, maar er niemand was om de kwaadheid te delen.
Ik heb in Januari een hypnose, zodat deze blokkade van woede opgeheven kan worden. Zo kunnen gevoelens weer vloeien en ik mijn eigenwaarde weer goed voelen. Of het resultaat zal hebben, zullen we meemaken. Dit is overigens maar een stukje van een verhaal.