Als ik mensen zie met duidelijke moedervlekken o.i.d. in hun gezicht of nek ga ik daarnaar zitten kijken. Het leidt me heel erg af. Ik hoor dan wel wat die persoon zegt, maar kijk eerder naar de vlekken dan naar hun ogen/gezichtsuitdrukking. Ondertussen vraag ik me dan af of ze zich zelf niet bewust zijn dat ze die kenmerken hebben, of ze zich er niet voor schamen, waarom ze ze niet hebben laten weghalen, etc.
Voor zover ik weet heb ik dit altijd gehad, mijn moeder had van alles in haar hals aan skintags enzo (ik geloof dat je dat zo noemt: geen platte moedervlekken maar bobbels en uitsteeksels.) Ik weet nog dat ik daar altijd naar zat te kijken.
In persoonlijk contact probeer ik niet te staren, omdat dat op zou vallen, maar van bekende personen die ik veel op tv zie kan ik een aantal mensen noemen waarvan ik nooit naar het gezicht kijk, enkel naar de moedervlekken e.d. die ze hebben: Paulien Cornelissen, Jorien ter Mors, Ireen Wust, Enrique Iglesias, Daphne Deckers (de laatste 2 hebben ze gelukkig wel laten weghalen)
Het wordt een schoonheidskenmerk genoemd als iemand bijvoorbeeld een moedervlek op de bovenlip heeft. Ik begrijp dat echt niet. Dus Cindy Crawford vind ik echt niet mooi, evenals andere modellen die zoiets hebben. Het ontsiert de huid, het is voor mij vergelijkbaar met een vlek in een kledingstuk, die je eruit wilt wassen. Het is zo bepalend voor iemands uiterlijk dat ik er niet omheen kan kijken. Vroeger had ik zelf ook een paar grote moedervlekken in mijn hals, die heb ik zelf weggehaald omdat ik me er lelijk door voelde.
Omdat ik nergens terug kan vinden of er nog andere mensen zijn die hier zo over denken heb ik me hier maar eens aangemeld. Het is niet echt een obsessie, meer iets waar ik heel erg op focus. Ik zal het verder altijd voor mezelf houden, nooit iemand rechtstreeks vertellen dat ik hiernaar kijk. Want ik weet dat het nergens op slaat. Ik kan er alleen niet mee ophouden.