Lieve forumleden,Ik heb ontzettend angst gekregen voor pizza. Ik zou graag willen weten hoe ik hiermee om moet gaan. Ik stond vandaag in de Lidl, een supermarkt waar ik niet vaak kom in verband met de afstand van maar liefst 18 minuten. Toch hou ik van de Lidl, het multiculturele past goed in Amsterdam Zuidoost. Omdat ik veel aan mijn hoofd had, heb ik 'even snel' een pizza gepakt, zodat ik vanavond niet hoefde te koken. Deze pizza zag er aantrekkelijk uit, pepperoni, kaas, groente en paprika, zo te zien op de verpakking. Nou prima, die lust ik wel!
Eenmaal thuis gekomen in mijn heerlijke hemel zat ik het nieuwste boek van Carry Slee te lezen; Joël. Dit is een pakkend boek en ik was verzonken in het intrigerende verhaal terwijl mijn appel/kaneel geurkaarsje van eveneens de lidl op de tafel stond te branden en de overheerlijke geur verspreidde waardoor ik in de zevende hemel was. Nietsvermoedend stond ik op en zonder het boek neer te leggen zette ik de oven aan om voor te verwarmen. Vervolgens zette ik mijn wekker, legde de pizza in de oven, want Leeuwtjuh zou Leeuwtjuh niet zijn, als ze over anderhalf uur eens een keer gaat kijken hoe het met haar pizza staat. Het heeft mij in een grijs verleden veelal verkoolde pizza's gebracht.
Ondertussen las ik verder uit mijn (gesigneerde; eat your heart out) boek en genoot van het verhaal. Toen mijn wekker afging, baalde ik ook ontzettend dat ik honger had, maar besloot mijn boek neer te leggen. Geen tomatensaus aan mijn heilige object. Afijn; ik pakte een bord, sneed snel mijn overheerlijke kleurtjes-pizza in 6 grote stukken en besloot voor mezelf: hoe sneller je eet, des te sneller je weer kunt gaan lezen. Daarop volgde de eerste slice die ik zonder pardon naar binnen schoof. Ik kreeg een pittig gevoel in mn keel en dacht: zoohoo, wat een scherp krengetje, laat ik maar snel wat paprika eten, want die zijn lekker dorstlessend. Op dat moment kauwde ik flink op de paprika.
Ik begon ineens onophoudelijk te hikken. Grappig, dacht ik nog, ik krijg toch alleen maar de hik van sambal? En ik schrik me dood om die gedachte en kijk nogmaals naar mn pizza. De paprika zijn rode pepers, de groente die erop lagen zijn groene en gele pepers. De tranen rollen me momenteel over mn ogen en ik haal onophoudelijk mijn neus op, terwijl ik liters water naar binnen werk. Ik had níet moeten kauwen op die verkapte paprika. Terwijl ik in de keuken sta te huilen en zakdoekjes zoek om mn neus te snuiten zie ik het volgende op de duitstalige pizza doos staan: INFERNO. Wat begreep ik niet aan Inferno, vraag ik mezelf af. Warüm hab ich das nicht gesehen in der Lidl?
Op de verpakking staat een plaatje van een normale peper: scharf. Een iets grotere peper: sehr scharf. En vervolgens de allergrootste rode peper like ever met daarachter: INFERNO! My pizza is contaminated, my body is on fire. Als ik nu hik, schiet ik vuur. Mijn kat rook aan de pizza en rende weg; en ik heb hem maar in de prullenbak gegooid en ga zo dadelijk een tosti maken. (even voor de duidelijkheid, zónder ketchup, heb het een beetje gehad met de spice). Ik ben als de doods om pizza's te eten voortaan. Met name die van de Lidl. Vroegah; een uur geleden, verheugde ik mij er nog op.
Huilend en hikkend vraag ik jullie wat ik kan doen om met deze acute angst voor pizza's om te leren gaan?
Kusjes Leeuw
Spoiler:
!
?
