Opa Black schreef:Levensgenieten heeft m.i. weinig met beloning voor persoonlijke inzet/ontwikkeling en het hebben van geld te maken.
Nee, dat geloof ik ook niet. Het is eerder een levensinstelling. Geld maakt niet gelukkig, zeggen ze, maar als iemand zich een bepaald bestedingspatroon kan permitteren maakt dat het leven er gewoon wel wat rooskleuriger door.
Men schijnt altijd goed te scoren door het politiek correcte verhaaltje op te hangen dat je weinig nodig hebt en niet om materiële dingen geeft. Ik vertrouw dat nooit zo. Ik heb altijd het idee dat degenen die dat het hardst roepen er weldegelijk naar verlangen. Wees wel een beetje eerlijk naar jezelf, denk ik dan. Tja, ik definieer geluk en genieten heel duidelijk in materiële zin, daar kom ik rond voor uit.
Opa Black schreef:Het is natuurlijk zeer persoonlijk wat je onder levensgenieten verstaat.
Ook dat is waar. Ik geef niets om reizen of vakanties, dat boeit me gewoon niet. Ik hou van vreten en drinken. [027] En ik besteed daar meer geld aan dan vaak verstandig is, maar ik ben in mijn eentje, dus wat kan het mij schelen.
Ik ken bijstandsgezinnetjes die waarschijnlijk meer de kunst van het leven verstaan dan ik of misschien meer bereidheid hebben om van persoonlijke luxe af te zien. Met z’n viertjes op een houtje bijten en het hele jaar sparen om een dagje naar de Efteling te kunnen ...
Tja, het zal wel. Ik heb er bewondering voor dat mensen dat kunnen en willen opbrengen, maar ik zou liever gillend weggerend zijn dan zo mijn dagen te moeten slijten. Dat zou het mij niet waard zijn. Daar ben ik nèt even iets te egoïstisch en zelfzuchtig voor. En het het is héél belangrijk om dat van je zelf te weten, dan voorkom je anderen op een pijnlijke manier tekort te doen.
(Levens) genieten is voor mij in hoofdzaak solistisch vermaak, ik heb liever alles voor mezelf dan weinig met een ander. Boo me for hat one, if you have to, I don’t care.