Bij mij is kortgeleden min of meer vastgesteld dat vanaf begin dit jaar mijn medicijnen mij achteruit hebben laten gaan ipv vooruit.
en echt heel erg, want was helemaal de weg kwijt, heb 1 keer mezelf geslagen en een suicidepoging ondernomen. Werd heel erg boos en agressief op mezelf vanuit een extreem gevoel van wanhoop.
Achteraf, blijkt dat toen de huisarts was begonnen met afbouwen, maar er depressieve verschijnselen opkwamen zetten, toch door had moeten zetten omdat dit normaal is bij afbouw. Die heeft dat niet gedaan en heeft me vastgezet op een lage dosering, waarbij het eigenlijk niet goed ging. De psy die het overnam verhoogde het in eerste instantie, waarna het heel even beter ging en daarna NOG slechter. toen hebben we het afgebouwd tegelijk met opbouw van weer iets anders, en toen ging het dus extreem mis.....
wat eind juli leidde tot ... nouja je weet wel.
nu ben ik bijna helemaal medicijn vrij, heb alleen nog 25 mg quetiapine, en het gaat zoveel beter....
Als ze achteraf kijken dan zie je ook inderdaad die pieken en dalen precies gelijk lopen met het geschuif en gedonder met medicatie.
psy veronderstelt nu dat die extreme buien en reacties door de medicatie kwamen.
Ik schaam mij, want behoorlijk wat mensen hebben er iets van meegekregen, maar eigenlijk kan ik er ook weer niets aan doen.
maar waarom ik dit schrijf is dat je je moet realiseren dat medicijnen niet alleen maar goed doen, maar ook juist heel veel kwaad kunnen doen.