Ik heb het probleem dat ik al jaren het gevoel heb dat ik niet hoor in deze tijd.
Op de basisschool speelde ik altijd in mijn fantasie wereld, die niet leek op de huidige maatschappij. En toen ik naar de middelbare school ging werd het gevoel dat er iets niet klopte steeds groter. Ondanks dit had ik op de middelbare school altijd veel zin in geschiedenis. Vooral verhalen over de tijd van jagers en verzamelaars klonken bij mij altijd goed in de oren.
Waar ik zoal tegen aanloop in deze maatschappij is, dat als ik in motorvoertuigen zit, ik ontzettend snel moe wordt, ook al voel ik mij van te voren heel energiek. Ook heb ik een lichte vorm van wagen ziekte. Als wij naar pretparken gaan, krijg ik de rillingen van achtbanen en andere dingen die sneller gaan dan 'zou moeten kunnen'.
Op school voel ik mij nutteloos, omdat ik dingen leer die iemand ooit bedacht heeft (vind leren wel leuk maar voelt soms erg dubbel).
Mijn idee aan de toekomst is dat ik het liefste huisman zou worden, het idee om te werken en je kinderen/partner amper te kunnen zien, vind ik horror. Ik voel mij nu al erg gevangen, laat staan als ik straks ga werken. En al helemaal omdat wij toch nog wel in een samenleving zitten waar het normaal is als de man fulltime werkt. Dus het idee aan dat ik huisman zou willen worden maakt mij onzeker voor de reacties van anderen en hoe mijn toekomstige vriendin het zou vinden als ik het voorstel.
En daarnaast, nogmaals het idee dat ik veel tijd steek in werk en collega's en weinig mijn eigen familie zie, daar kan ik echt niet tegen, aangezien ik een echte familie man ben. Ik ben nu 21 en ik geef mijn vader soms al advies hoe hij met mijn broertje moet omgaan, dus het vader zijn zit er wel in bij mij. Alleen elke keer als ik nu denk aan mijn toekomst, krijg ik nogal een weemoedig gevoel, soms zelfs paniek gevoel, aangezien het mij niet aanstaat en ik niet inzie hoe ik er gelukkig mee zou kunnen worden.
Maar daarnaast merk ik dat ik geluk eigenlijk niet kan vinden en dat ik dat ook niet zie gebeuren binnen deze maatschappij. Ik heb wel vaak de droom gehad dat ik dan met 30 tot 50 jongeren ergens in een bos gingen wonen. Dus daar zelf huisjes bouwen en leven van het telen van eten en het verzamelen van eten uit het bos. En zo als 1 grote familie te werk gaan. Daar krijg ik altijd een heel warm gevoel bij. Het gevoel van thuiskomen. Toen op een moment ben ik eens gaan denken en kwam ik tot de conclusie dat ik eventueel leidt aan het feit dat ik in een verkeerde tijd zou zijn geboren.
Mijn vraag is, is er voor dit een speciale naam? Want ik ben op zoek naar lotsgenoten en heb wat gezocht, maar het enige wat ik tegen kom zijn mensen die in de jaren 60 hadden willen leven, omdat ze de muziek van toen mooier vonden, maar niks wat in de buurt komt van mijn gevoel. En als er een naam voor zou zijn helpt dat erg met zoeken.