Gebruikersavatar
Thomas98
Berichten: 2
Lid geworden op: 08 mar 2020 23:44

Verkeerde tijdperk

Ik heb het probleem dat ik al jaren het gevoel heb dat ik niet hoor in deze tijd.

Op de basisschool speelde ik altijd in mijn fantasie wereld, die niet leek op de huidige maatschappij. En toen ik naar de middelbare school ging werd het gevoel dat er iets niet klopte steeds groter. Ondanks dit had ik op de middelbare school altijd veel zin in geschiedenis. Vooral verhalen over de tijd van jagers en verzamelaars klonken bij mij altijd goed in de oren.

Waar ik zoal tegen aanloop in deze maatschappij is, dat als ik in motorvoertuigen zit, ik ontzettend snel moe wordt, ook al voel ik mij van te voren heel energiek. Ook heb ik een lichte vorm van wagen ziekte. Als wij naar pretparken gaan, krijg ik de rillingen van achtbanen en andere dingen die sneller gaan dan 'zou moeten kunnen'.
Op school voel ik mij nutteloos, omdat ik dingen leer die iemand ooit bedacht heeft (vind leren wel leuk maar voelt soms erg dubbel).

Mijn idee aan de toekomst is dat ik het liefste huisman zou worden, het idee om te werken en je kinderen/partner amper te kunnen zien, vind ik horror. Ik voel mij nu al erg gevangen, laat staan als ik straks ga werken. En al helemaal omdat wij toch nog wel in een samenleving zitten waar het normaal is als de man fulltime werkt. Dus het idee aan dat ik huisman zou willen worden maakt mij onzeker voor de reacties van anderen en hoe mijn toekomstige vriendin het zou vinden als ik het voorstel.
En daarnaast, nogmaals het idee dat ik veel tijd steek in werk en collega's en weinig mijn eigen familie zie, daar kan ik echt niet tegen, aangezien ik een echte familie man ben. Ik ben nu 21 en ik geef mijn vader soms al advies hoe hij met mijn broertje moet omgaan, dus het vader zijn zit er wel in bij mij. Alleen elke keer als ik nu denk aan mijn toekomst, krijg ik nogal een weemoedig gevoel, soms zelfs paniek gevoel, aangezien het mij niet aanstaat en ik niet inzie hoe ik er gelukkig mee zou kunnen worden.

Maar daarnaast merk ik dat ik geluk eigenlijk niet kan vinden en dat ik dat ook niet zie gebeuren binnen deze maatschappij. Ik heb wel vaak de droom gehad dat ik dan met 30 tot 50 jongeren ergens in een bos gingen wonen. Dus daar zelf huisjes bouwen en leven van het telen van eten en het verzamelen van eten uit het bos. En zo als 1 grote familie te werk gaan. Daar krijg ik altijd een heel warm gevoel bij. Het gevoel van thuiskomen. Toen op een moment ben ik eens gaan denken en kwam ik tot de conclusie dat ik eventueel leidt aan het feit dat ik in een verkeerde tijd zou zijn geboren.

Mijn vraag is, is er voor dit een speciale naam? Want ik ben op zoek naar lotsgenoten en heb wat gezocht, maar het enige wat ik tegen kom zijn mensen die in de jaren 60 hadden willen leven, omdat ze de muziek van toen mooier vonden, maar niks wat in de buurt komt van mijn gevoel. En als er een naam voor zou zijn helpt dat erg met zoeken.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Verkeerde tijdperk

Ik zou zeggen dat je een utopist bent, een dromer en escapist die droomt over leven en wonen in een kleine gemeenschap, die 'self-supporting' is en waar het allemaal 'love and peace' is wat de klok slaat: De terugkeer naar het Paradijs, de Hof van Eden, of hoe je het ook wilt noemen. Er is niks mis mee om dromen te koesteren over een mooiere wereld die beter bij je past, zolang je er maar niet te veel onder lijdt en je de realiteit niet uit het oog verliest.

Eigenlijk weten we allemaal dat Annie M.G. Schmidt gelijk had toen ze bijna vijftig jaar geleden de tekst voor het nummer 'Vluchten kan niet meer' schreef. Vluchten kan niet meer, ik zou niet weten waar, schuilen kan nog wel, heel dicht bij elkaar
Verzin daarom gerust je eigen alternatiefje voor de boze buitenwereld en de tijd waarin jij leeft, met of zonder boterbriefje en misschien is er tegen die tijd wel een meisje waar je tegen kunt zeggen "M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer?"

Als je geluk hebt is dat een meisje die er geen bezwaar tegen heeft dat jij haar huisman bent. Misschien hoef je van haar ook geen kostwinaar te zijn. Als dat jouw ideaalbeeld voor de toekomst is, dan moet je daar voor gaan. Troost je, er resten je nog voldoende jaren om je idealen en dromen te toetsen aan de werkelijkheid. En misschien kom je op je zoektocht ook nog een paar lotgenoten tegen die aan dezelfde vorm van 'Weltschmerz' en 'Sehnsucht nach der Vergangenheit' lijden.
* Liebe Macht Frei *
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Verkeerde tijdperk

Ik weet niet of er een naam is voor wat jij hebt. Ik zal nog even zoeken of ik iets kan vinden en als dat zo is dan stuur ik je dat door. Ik wil wel luisteren naar je en je proberen te helpen. Hopelijk heb je hier iets aan, maar als je er niks mee kan hoor ik dat ook graag.

Het zou inderdaad mooi zijn als je je wensen/verlangens/fantasieën weet om te zetten in realiseerbare doelen die genoeg voldoening geven wanneer je ze probeert na te streven. Bedenk dat een deel van je ongeluk misschien wel komt omdat je je wat teveel zorgen maakt over het niet/nooit zullen krijgen van die voldoening, naast het daadwerkelijk ontbreken van die voldoening en het gevoel dat er iets niet klopt op dit moment en eerder. Het positieve aan het verhaal is dat je - denk ik - veel in eigen hand hebt, wat ook weer moeilijk is en druk kan opleggen. Het is heel naar om het gevoel te hebben dat je niet hoort in deze tijd/wereld en je daar niet veel aan kunt doen. En paniek te krijgen wanneer je denkt over hoe dat in de toekomst zal moeten.

De wensen die je hier uitspreekt vind ik eigenlijk helemaal niet vreemd - het spreekt me voor een deel ook best wel aan - en ik denk ook dat je ze (deels) zou kunnen vervullen. Misschien niet helemaal op de manier zoals je nu denkt te moeten om gelukkiger te worden dan je nu bent. Dat wordt misschien - maar misschien ook niet - moeilijk want we leven nou eenmaal in een andere tijd. Maar wat aan de basis ligt van je verlangens/wensen/fantasieën is denk ik ook in andere aspecten en vormen van het leven te vinden. Daar horen keuzes bij die je gelukkig zelf de mogelijkheden geven om je geluk te vinden, en het is heel goed om te zien dat jij actief met die keuzes bezig bent, als ik je verhaal zo lees. Dat je je soms druk maakt over de gevolgen van die keuzes begrijp ik heel goed, maar je weet niet altijd precies hoe ze gaan uitpakken. Je kunt denk ik wel de richting aangeven waarin je wilt gaan, en steeds bijsturen wanneer je van je pad af raakt of voelt dat je toch van koers wil veranderen.

Ik denk dat je je er geen zorgen over hoeft te maken dat mensen om je heen het niet goed gaan vinden als je parttime gaat werken. Mij lijkt het bijv. juist positief om een partner te hebben die veel tijd wil steken in het gezin. Wat je wel kunt doen is een baan zoeken bij een bedrijf of in een sector waar het wat gebruikelijker is voor mannen om parttime te werken, want dat is idd niet over al zo. En zo zijn er vast nog wel meer van dat soort keuzes die jou stapje voor stapje meer richting jouw geluk zullen brengen. Als je vaker van dit soort overwegingen hebt zou ik het fijn vinden als je ze met ons deelt, zodat we ze kunnen bespreken. Als je daar zelf behoefte aan hebt, natuurlijk.
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Verkeerde tijdperk

Ik zeg niet dat het iets oplost, maar misschien zijn cosplay bijeenkomsten wel iets voor jou? Dat je met een aantal mensen verkleed gaat als jagers en verzamelaars en op die manier probeert te leven voor een weekendje?
Gebruikersavatar
Thomas98
Berichten: 2
Lid geworden op: 08 mar 2020 23:44

Re: Verkeerde tijdperk

Erg bedankt voor de reacties.

Ik zal eens kijken naar cosplay. En op welke manier ik in de maatschappij kan leven om toch gelukkig te worden.


Verder heb ik een realisatie gehad. Op de basisschool was ik in groep 5 al erg enthousiast was over Atlantis en ik al veel informatie probeerde op te zoeken. Op de lijftijd die je hebt in groep 5 weten veel niet eens van het bestaan van Atlantis(zover ik weet) laat staan dat ze veel informatie opzoeken.
Heb zelfs tijdens de middelbare school een boek bij de bied geleend van de filosoof Plato waarin hij schreef over Atlantis. Door dat filosofen bij volwassenen vaak al niet zo bekend zijn en al helemaal niet bij scholieren. En het in vrij lastig Nederlands geschreven is is dit ook wel iets wat mij opviel.

Mijn gevoel is dat ik in Atlantis thuis hoor. Dat ik daar mijn vorige leven heb gehad of dat ik daar terecht had moeten komen. Want ik weet zolang ik mij al kan herinneren dat Atlantis bestaat terwijl daar amper bewijzen voor zijn. Ook heb ik mij dat al heel vaak ingebeeld hoe het daar zou zijn. En als Atlantis inderdaad een rijk was waar ontzettend veel kennis aanwezig was maar die wel in balans was met de natuur zoals sommige verhalen beweren dan verklaart dat ik mijn tweestrijd tussen het houden van de natuur en het houden van kennis vergaren en leren.

In deze maatschappij staat wetenschap en natuur tegen over elkaar omdat de wetenschap de reden is dat de natuur zo leidt onder ons. Maar als dat in Atlantis inderdaad in balans was verklaard dat wel meer waar mijn persoonlijkheid vandaan komt.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Verkeerde tijdperk

Fantaseren en dromen over het mythisch eilandenrijk Atlantis, waar het leven in balans was, kan heel fijn zijn. Ik wil je de illusie niet ontnemen, maar Atlantis is een fictie, het heeft nooit bestaan. Een utopische droomwereld creëren is prima, maar het lijkt me beter om een beetje met de voeten op de aarde te blijven.

Het vergaren van kennis en leren, hoeft je geen tweestrijd op te leveren. Op welke manier zou kennis immers gericht kunnen zijn tegen de natuur? Daar bega je een denkfout.

Ik ben het niet eens met de gedachte dat in deze maatschappij de wetenschap en natuur tegen over elkaar staan. Toegegeven, we hebben er als mensheid vaak een zooitje van gemaakt, maar dat is absoluut niet de schuld van de wetenschap.

Streven naar balans in het leven is een goede zaak, maar ik raad het niet aan om dat te zoeken in een afkeer van de maatschappij en het idealiseren van het mythisch eilandenrijk Atlantis dat nooit bestaan heeft.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Overige problemen en vragen”