Warm welkom op het forum, Esme.
Wat ik lees en wat ik eigenlijk gelijk best dapper vind is dat je aantallen noemt en daarbij dat je weet dat je verslaafd bent geraakt. Dat moet toch sowieso een heftige conclusie zijn door jezelf. Dat brengt gedachtes met zich mee en emoties. Maar juist doordat je het zelf in de gaten hebt, kan je eerlijk blijven over de situatie en kan je er (nog?) helder mee aan de slag.
Je hebt zelf ook al stappen gezet naar de huisarts waarbij het erg frustrerend is dat je het gevoel hebt dat niemand je echt gaat begeleiden.
Ik denk dat het goed zou zijn (al is het misschien door het op te schrijven) om toch te vertellen aan de omgeving, in dit geval dan je ouders en vriend, hoe het gaat en hoe ver je eigenlijk heen bent rondom deze situatie. Ze kunnen dan ook met je meegaan als houvast en steun en weten dan ook hoe de vork nu in de steel zit en je in de gaten houden. Je kan samen met hen opnieuw naar de huisarts en alles eerlijk voorleggen.
De weegschaal maakt je van slag en je hebt veel last van de buik/de maag. (Dat kan ook komen door de grote hoeveelheid pillen die je slikt. Juist omdat de maag het niet aankan op deze manier. En het heeft dus wel geruime tijd voedsel nodig die op een goede, normale manier kan verteren. Is dat niet zo, dan kan dat ook voor hevige buikklachten zorgen. En op een gegeven moment is het allemaal zo van slag dat het voedsel die je wel nodig hebt, en dan misschien nog wel voldoende binnenhoudt je darmen van slag maakt, door de situatie die is ontstaan en de ontregelingen.)
Het klinkt allemaal eigenlijk best heftig en ook wanhopig vanuit jezelf...kijk eens wat je samen met familie kan doen, sta open voor de hulp die je kan gebruiken en druk jezelf niet aan de kant...uiteindelijk ben je het waard om weer op een gezonde manier te leven en door het leven te gaan. Je schrijft dat je aan kinderen denkt...dat is een mooie motivatie om met jezelf aan de slag te gaan en alles stap voor stap onder ogen te komen met de juiste begeleiding.
Heel veel sterkte.