Hey woooei,
Ik vind het nogal dubbelzinnig wat je psychiater zegt.
AD werkt inderdaad op de stofjes (letterlijk en figuurlijk
) in je hersenen.
Zo kan je van elk soort opzoeken welke stoffen ze regelen : serotonine, dopamine, melatonine,enz...
Maar volgens mij zorgen de meeste psychische problemen vroeg of laat ook voor een onevenwichtige werking van bepaalde stoffen in de hersenen.
Anderzijds wordt er bij het voorschrijven van AD naar mijn weten (ik vermoed doordat het niet kan) ook niet onderzocht welke stoffen er te weinig of teveel aangemaakt worden.
Het is dus gokken en hopen dat ze het goede middel vinden en
het helpt : want evenwel kan iemand een tekort hebben aan een andere stof (ik denk aan vitaminen, mineralen, hormonen, e.a.) en dan zal geen enkel AD helpen.
Daarenboven zijn er ook veel bijwerkingen verbonden aan AD : soms wegen ze niet op tegen het positieve effect, soms ga je er nog meer ten onder aan dan aan de depressie zelf.
Mijn eigen ervaring was na het tweede soort AD die ik nam plots top!
Door die AD voelde ik me het zonnetje van op de verpakking en kreeg ik plots zelfvertrouwen (soms teveel), tot ik na enige maanden m'n hoofd niet meer kon rechthouden en verschrikkelijk pijn had door de verkramping in m'n spieren tussen hoofd en schouder.
Het verdween niet na het staken van de AD, ook niet na veel dokterbezoeken-medicatie-kinesitherapie-3 weken kliniek...het had dus iets getriggerd in mijn lichaam/hersenen die uitmondde tot cervicale dystonie waar ik maanden mee rond liep tot een homeopate me ervan af hielp.
Dat kon niet volgens de artsen toen, dus een jaar ofzo later terug AD genomen en spijtig genoeg terug dezelfde bijwerkingen gekregen. Maar gelukkig opnieuw genezen door homeopatie.
Later werden er verschillende AD's bij mij uitgetest en na een paar dagen inname begon m'n hoofd scheef te trekken waardoor ik de medicatie staakte en toen ging het gelukkig wel voorbij na een tijd (ik had het niet zover laten komen deze keer).
Gelukkig komt deze bijwerking zelden voor door AD, vaker door neuroleptica/antipsychotica : maar je zal maar één van die weinige zijn...
Dus voor mij geen AD meer, nooit meer!
Verder heb ik 4,5 jaar in dagtherapie gezeten waar veel mensen AD namen en ik merkte dat bij de meeste patiënten er regelmatig een ander pilletje extra bijkwam om bijwerkingen tegen te gaan.
Ook heb ik weinig mensen echt zien vooruitgaan ondanks de vele medicatie.
Maar voor mensen die er wel baat aan hebben vind ik het wel logisch als ze zich er beter door voelen dat ze het blijven nemen.
Iedereen reageert verschillend op medicatie en gelukkig zijn er sommigen wel mee geholpen.
Echter lijkt het me in de eerste plaats belangrijk dat er vooral gewerkt wordt aan de oorzaak van/het beter leren omgaan met moeilijke situatie's/verwerken van trauma's/enz...
Ik sta er de dag van vandaag nog altijd versteld van als dokters zomaar een voorschrift geven voor AD zonder regelmatig een gesprek te hebben met een patiënt.
Dat vind ik onverantwoord...
Ook schrok ik even toen ik las dat je al 6 jaar AD('s?) slikt bij 7 verschillende psychiaters.
Neem je verschillende soorten AD? En zijn die dokters dan van elkaar op de hoogte?
Misschien heb je in die 6 jaar nog niet echt een psychiater gevonden die je 100% vertrouwde, dat kan ook uiteraard...
Dan hoop ik dat je wel zo iemand vind, want bijna elk jaar een nieuwe psychiater lijkt me moeilijk om je op die manier correct te kunnen opvolgen.