Ibiza Cupra schreef:
Dus ben ik aan een veel trager tempo beginnen leven en ben ook naar een kinesiste gegaan omdat bleek dat ik nogal veel hyperventileerde.
Nu alles al enkele maanden achter de rug is, blijf ik echter met 1 probleem nog steeds zitten.
Regelmatig schieten mijn hersenen zonder reden in stress en voel ik mij vreemd in eigen lichaam.. (nogal raar uitgelegd, maar ik kan het niet anders uitleggen)
Mijn hersenen waarschuwen mij dat er iets niet klopt (zonder reden) precies dat ik veel gevoeliger ben geworden voor stress of zo.
Iemand er ervaring mee en/of een oplossing?
Ik slaap nochtans goed, rook niet, geen (grote) zorgen, huis is afgewerkt,..
Help!
Hoi Ibiza Cupra,
ik heb een paar vermoedens en daar valt veel aan te doen. Ten eerste: "je hersenen" bestaan uit allerlei "lagen" en allerlei verschillende gebieden en organen en wat al niet. Fascinerend mteriaal! Verder zijn je hersenen uiterst "plastisch", zoals dat dan heet: in staat, om zich om te vormen, aan te passen, etc. Dus hiephoi: onherstelbar schade, daar geloof ik in jouw geval niet in. (Zelfs na een zware hersenbloedng herstellen mensen van boven de 80 nog, al worden die helaas niet meer helemaal de oude. Jij bent 'pas' 28, sprak oma, en zoiets als een burn out tast je hersenen wel aan, maar minder dan een hersenbloeding.)
Wat denk ik gebeurt, is dat je autonome zenuwstel regelmatig alarm slaat. "Autonooom" wil zeggen, dat dat delen van je hersenen zijn, die je niet zelf kunt besturen (maar die voor een deel jou besturen). Je kunt je autnome zenuwstel WEL beinvloeden...!
Concreet. In de psychologie kent men het jargonwoordje "trigger". Per definiti eiets klein, dat een grote reactie op gang brengt.
Triggers hebben vaak te maken met je overlevingssysteem (er is gevaar. je moet vechten vluchten of je bevroren houden).
Zo heb ik meegemaakt, dat ik me er niet van bewust was, dat pal naast mijn hoofd een grote spin zat. Ik verstijfde ter plekke.
(Het hele verhaal: mijn vriendin L. verzamelt plastic spinnen en terwijl we in haar keuken kletsten over de kinderne, had "iets" waargenomen, dat ik vlak naast een nieuwe aanwinst stond. In je autonome zenuwstel zit ook je instinct: als "diersoort mens" komen we uit Afrika en als je daar zo'n joekel tegekomt, IS er idd gevaar. Bij L. in de keuken niet.)
Op het moment dat ik verstijfde, wist ik niet waarom dat was. Puur rationeel was er ook geen reden - maar je autonome alarmsysteem hanteert en andere logica (meer instinct, oudere ervaringen etc. dan waardering van het hier en nu) dan je ratio.
En denkbaar is het nare, vreemde gevoel in je lijf verbonden met de stress die samenhoort met moetén vechten vluchten of je bevroren houden'.
Als je inmiddels een serie oefeningen kent tegen de stress (yoga, of rustige muzik luisteren, of wandelen, of juist even afreageren en kickboksen, etc.) probeer die uit en merk op, of dat werkt tegen dit rotgevoel.
Blijf je echt last houden, dan heeft het zin, je autonome zenuwstel aan te pakken, je kunt het (laten) beinvloeden. Dat kan met (zelf)hypnose, gespecialiseerde kinesiologie, emdr, somatic experiencing, acupunctuur, biodanza en bindweefselmassage.