Het probleem met psychologen vandaag is dat ze werken binnen hen door hun wetenschappelijke opleiding aangereikte materialistische betekeniscontext van de werkelijkheid: dit is alles wat bestaat in de natuur; Er is geen grotere zin, je leeft hier een aantal jaren op aarde en daarna ga je dood en je wordt vergeten na enige tijd. Dat is wat psychologen je kunnen aanreiken vanuit hun metafysische kader, meegekregen in hun streng wetenschappelijke opleiding, waarvan ze zich vaak niet zo bewust meer van zijn dat dat juist zo destructief is.
Daardoor kunnen zij in therapie niet echt geven wat cliënten vandaag nodig hebben. Cliënten hebben een zin nodig binnen een veel ruimer zingevend kader, zoals vroeger de religies deden, dat geloofwaardig is vandaag.
Zich kunnen oriënteren t.a.v. iets dat groter is dan onszelf en dit alles zin geeft, heelt de psyche. En dat geloofwaardig is binnen een Westers denkkader.
Omdat dat nu eenmaal is wat de menselijke natuur en dus de menselijke psyche nodig heeft om zich psychisch gezond te voelen. Psychologen zijn echter geen filosofen en kunnen dat kader helaas niet aanreiken binnen hun therapiesessies.
De depressies vandaag komt van het ontbreken van een zingevende ontologie, wat filosofen zouden moeten aanreiken aan psychologen en deze vervolgens zouden moeten aanreiken aan hun cliënten.