Inspiratiekaartje 16: Innerlijk kind

[Minerva]

Reis eens terug in de tijd.. Neem er rustig de tijd voor, minstens een half uur en ga terug naar de tijd waarin je een kind van ongeveer 8 jaar was. Wat vond je leuk om te doen ? Waar was je goed in ? Wat gebeurde er ?

Schrijf een brief aan jezelf via het kind van 8 in je... aan je huidige nu. Wat heeft het je te vertellen ?

[AeneA]

Schrijf een brief aan jezelf via het kind van 8 in je... aan je huidige nu. Wat heeft het je te vertellen ?

Een zeer inspirerend kaartje, met dank van mijn 8-jarige I.K.

[Leeuwtjuh]

Wat vond je leuk om te doen ? Waar was je goed in ? Wat gebeurde er ?

Zingen Lezen en schrijven
En er gebeurde een heleboel niet-leuke dingen waar ik niet over ga vertellen.

Schrijf een brief aan jezelf via het kind van 8 in je... aan je huidige nu. Wat heeft het je te vertellen ?

(ik vind het andersom eigenlijk gemakkelijker, weet je dat?
Schrijf liever een brief terug uit het nu, naar mezelf toen
Weet al precies wat ik mezelf zou vertellen...)

Beste mezelf,

Is het ontzettend *insert-schuttingtaal* om volwassen te zijn? Het ziet er soms wel zo uit... Vooral op een normale donderdagochtend. Ik zie je heus wel wegduiken voor de spiegel op de vroege ochtend... Leuk huis, precies wat ik wilde. Ook al wilde ik dat het graag aan de andere kant van de wereld stond, maar 136 kilometer is gelukkig ook best ver genoeg. Je hebt sowieso al heel erg veel dingen gedaan die ik graag wilde en zo lang op heb gehoopt en op heb zitten wachten. Maar nog 1 ding; waar is de hond? Ik eis mijn hond, je hebt het beloofd. Wanneer krijg ik mijn hond?

En even over die webbies; die heb jij niet nodig, die zijn voor mij. Wil je asjeblieft stoppen om zoveel hagelslag op je boterham te doen? Kun je nou nóg niet fatsoenlijk de deksels op potten doen of dopjes op tandpasta? Ik wist trouwens wel dat je geschiedenis nooit meer nodig zou hebben, rotvak, ik ga nooit meer opletten. Ik krijg tog alleen maar ruzie met meneer-pastoor!!! Hij zegt dat God de aarde heeft gemaakt en ik heb gezegd dat ik het stom vond dat hij dan niet plaatjes van de dinosaurussen in de bijbel heeft laten zetten in plaats van die stomme saaie verhalen die ik niet kan onthouden. Sowieso stom, want de meester gelooft niet in God en zegt heel wat anders. En ik wist wel dat N. terug zou komen, ondanks wat dat mens me wijsmaakte en de komende jaren nóg gaat wijsmaken. Ik ben blij dat we niet meer dood willen, dat scheelt wat. Was het het volhouden waard? Zijn belastingpapieren moeilijk om in te vullen? Je weet dat ik me daar op deze leeftijd al ontzettend mee bezig hou. Ik heb al bijna tweehonderdtachtig gulden, kunnen we al op ons zelf gaan wonen? Dat wil ik al heeeeeeeel lang, ik ben namelijk al acht, dus al zeker sinds ik zes was, dat is al jaren geleden van toen ik nog klein was. En zoja; als we op onszelf wonen mag ik dan eindelijk eens een keer een kinderfeestje? Niet dat ik vrienden heb om uit te nodigen ofsow, maar daar werk ik aan. Jammer dat je me niet eerder kon vertellen dat tonny verkering met me wilde, dan had ik hem misschien niet in elkaar hoeven slaan en had ik mn jawbreakers met hem gedeeld. Dan had ik hem uit kunnen nodigen.

Ik ben ook blij dat onze mening en voorkeur over een hele hoop dingen gelukkig niet is veranderd, ookal ben jij compleet anders nu. En ik ben blij dat we na zo ontzettend veel letsel nog steeds even koppig, eigenwijs, strijdlustig en irritant zijn en dat dat ook niet anders is geworden en dat je ook geen poging doet om dat te verbergen, zoals je een hele hoop dingen wel weet te verbergen, die een ander niets aan gaan. Fijn dat we nu wel mensen om ons heen hebben, die om ons geven, zelfs als we er niet naar luisteren. Eindelijk een andere mama die je voor me gevonden hebt... Deze wilde ik al heel lang en is veeeel goeder en leuker en weet tenminste wel waar ze mee bezig is (nouja, 95% van de tijd) en een andere nieuwe grote zus en ietsjes minder familie om je druk over te maken, dat werd tijd, het duurde wel knetterlang zeg! Maar ik ben nog veel blijer dat ik uiteindelijk toch geleerd heb om veters te strikken op de goede manier. Jammer dat we zijn begonnen met roken ondanks de astma, maar supertof dat je nog steeds geen koffie drinkt en de donald duck nog steeds cool vind en er tijd voor vrij maakt om hem te lezen. Ik vind het nog steeds grappig dat je als je sochtends haast hebt, je trui binnenstebuiten aan doet. Gaan we dat ooit nog afleren? Wel fijn dat je er nu thuis achterkomt in plaats van op sgool.

Op de hond na doe je het best goet.

Doehoeg .

[Eefje]

Ik vind 't erg moeilijk om hier naar te kijken, waarom ik dat moeilijk vind,....ik krijg denk ik veel enorme 'triestheid' binnen.

[Minerva]

Mooi dat compliment op het laatst Leeuwtjuh ! Dat zegt toch wel wat

[Minerva]

Ik vind 't erg moeilijk om hier naar te kijken, waarom ik dat moeilijk vind,....ik krijg denk ik veel enorme 'triestheid' binnen.

Je mag die triestheid best een stem geven hoor Eefje. Wellicht helpt het ?

[Minerva]

Schrijf een brief aan jezelf via het kind van 8 in je... aan je huidige nu. Wat heeft het je te vertellen ?

Een zeer inspirerend kaartje, met dank van mijn 8-jarige I.K.

Ja het kind in ons vindt het prettig om een stem te krijgen en zich te laten horen in het geheel.

[volhoudertje]

Best grappig , zo'n brief te maken. Ik kan me daar prima mee amuseren. [027]

Het is nu 1968, ik ben acht jaar oud. In 2011 ben jij 51, dan ben je ouder dan mijn vader en moeder nu zijn. Misschien ben je dan wel een autocoureur geweest zoals ik nu zou willen. Maar misschien ben je ook wel helemaal hartstikke dood. Verongelukt maar wel de allereerste Nederlandse formule 1 kampioen en beroemd.

In 2011 wonen er vast al mensen op de maan en zijn de Amerikanen ook al naar Mars geweest. Dan kunnen auto’s vliegen en hoef je ’s avonds niet meer te eten maar alleen een pilletje te slikken. Dan hoef je ook nooit meer te poepen. Poepen is niet leuk. Poepen vind ik stom. Mijn moeder vind ik dat ik te vaak poep.

Tekenen vind ik ook leuk. Ik wil striptekenaar worden als ik niet autocoureur worden kan. Of misschien wel alle twee. In 2011 bestaan er geen landen meer, maar is de hele wereld Amerika geworden. Dan is iedereen rijk en hoeft niemand meer te werken en kun je opstaan wanneer je wilt en hoef je ook naar niemand te luisteren. Later als ik groot ben wil ik doen waar ik zin in heb en naar niemand luisteren en naar bed wanneer ik wil. En niemand hoeft niet meer naar school of naar de kapper.

Misschien kan ik ook wel alleen in de schuur wonen. Helemaal alleen, weg van iedereen. Dat kan best want ik zal niemand missen. Dan ga ik voor altijd en eeuwig weg en kom ik nooit meer terug. En als ik op vakantie wil loop ik gewoon de straat uit tot je aan het einde van de wereld bent, waar nog niemand geweest is. En kinderen wil ik ook niet.

[Isaia]

Ik krijg niets terug van een 8 jarig kind, heb daar ook niet echt herinneringen van.

[volhoudertje]

Ik heb een heel goed geheugen. Geen idee of dat erfelijk is, maar iedereen in mijn familie heeft dat. Ik kan ook heel ver terug in mijn geheugen, tot aan gebeurtenissen waarin ik nog nauwelijks kon praten. Ik weet flarden van conversaties en vaak de meest onnozele details die niet eens relevant zijn. Ik ben daar eigenlijk best wel blij mee.

[Leeuwtjuh]

Ik herken dat wel, VHtje, dat heb ik ook. Soms ben ik er wel minder blij mee, maar aan de andere kant ook niet aangezien ik me niets kan laten aanpraten omdat ik er gewoon was. Ik las vandaag toevallig nog een artikel over dat kinderen meer betrouwbaar waren als ooggetuigen dan volwassenen. Dat gaf me ook wel iets om over na te denken.

[momo]

hey grote mo

ik moet eigenlijk lachen, grote mo.Zo ziet de wereld je, zo kom je overal binnen, groot ..weten zij veel...

Dat is ons grote geheim he, dat je eigenlijk nog steeds ikke bent,enkel is de verpakking wat ronder geworden, met vrouwelijke vormen en een beetje versleten,maar dat zie je niet

Ik ben blij dat ik zo dikwijls mezelf mag zijn van je, met grote ogen kijken naar kleine dingen,al mijn zintuigen gebruiken en de wereld rondom ons mag proeven en ruiken en voelen.Alles wat verboden was voor mij.Dat ik nog lekker kinderlijk en gek kan doen en dat je mijn haren nog steeds soms in 2 staartjes samenbind.
Wat de rest ervan vind maakt niet uit!
Huilen kunnen we nog altijd niet als anderen het zien, maar dat geeft niet we hebben elkaar om ons te troosten
Je hebt nu meer woorden geleerd die kunnen zeggen hoe ik me voelde, je kan het vorm geven , in je hoofd en op papier en ook al begrijpen andere grote mensen er weinig van of zeg je het te weinig je hebt geleerd ermee om te gaan.Dat vind ik fijn, niet meer zo verwarrend als toen,het alleen voelen is er nog steeds,maar het is niet meer zo eenzaam.Je hebt onze knuffel nog steeds niet weggedaan, je hebt er zelfs veel vriendjes voor gehaald [applaus] Je hebt de waarde van echte vriendschap geleerd, de noodzaak van houden van ondanks dat we het niet kenden .De valsheid van de neppe dingen als perfectie en controle heb je kunnen ontkrachten,het duurde wel een hele tijd moet ik zeggen..

Het is nooit simpel geweest en zoals het er nu naar uitziet zal dat het ook niet worden, maar ik ben blij dat je er toch nog wat leuks van probeert te maken. En maak je geen zorgen,je houdt het nog vol ondanks dat ik weet dat er ooit een breekpunt zal zijn, dat je op een dag gaat bekijken of het nog de moeite is om door te gaan en wat je ook beslist voor ons ik weet dat het goed is, want je laat mij niet achter...

[Memories]

Hoi Hoi Hoi Memo!

Eindelijk- je laat me weer eens toe! Ik ben zo blij dat je mij weer toe laat. Dat ik weer beetje bij beetje naar voren mag komen. Dat is eigenlijk best lang geleden. Ik dacht dat je altijd een stukje kind wilde blijven? Vind je het dan zo moeilijk? Ik ben zo blij dat ik weer even in je leven mag zijn! Ik heb je zo gemist. Al die volwassen dingen zijn maar stom, hé?
Het liefst blijf ik altijd op de voorgrond. Het liefst haal ik alle verloren tijd in. En als j alleen bent, ben ik zo blij dat je me beetje bij beetje toe laat. Weet je nog hoeveel we hebben beleeft samen? We hebben zulke leuke dingen gedaan! Het zijn dingen, op plekken, waar je het helaas moeilijk mee hebt om er te komen. Maar je probeert het toch wel allemaal in herinnering te houden, oude Memo?
Spelen in de bossen, Je laten duikelen in een waterpoel, heuveltje af, heuveltje op, en met mij, de leukste plekjes bezoeken. Zou je dat ooit nog kunnen? En zou je mij ook dan toe kunnen laten? Het was altijd zo fijn! Het werd zo abrupt verstoord, dat ik bang was, nooit meer te mogen komen. Maar ik ben heel blij, dat je het langzaam weer probeert. Oude Memo, eigenlijk ben je nog steeds dat kleine meisje. Maar dan met een omhulsel, omdat dat nou eenmaal moet.
Je bent al vroeg ouder geworden. Je hebt mij al snel naar achteren geschoven. Je moest jezelf beschermen. En ik kon niet tegen de pijn. Nee, ik kon niet tegen de pijn van het verlaten worden. En van het sterker moeten zijn dan ik was. Oude Memo, je moet echt niet oud worden hoor. Dat is zo zonde. Dan moet je mij missen en stiekem ben ik veel leuker. Ik ben veel meer ontspannen dan jij oude Memo. Ik denk zelfs dat je veel gelukkiger zou zijn als je mij meer toe zou laten. Ik zie je zo vechten, vooral tegen de dingen die je hebt moeten laten. Maar ook tegen jezelf. Of eigenlijk tegen mij.
Waarom zou je vechten tegen mij, oude Memo? Ik ben zo leuk! We hebben zo vaak in een deuk gelegen! Wil je dat alsjeblieft niet vergeten?
Je hebt jezelf altijd beschermt door mij van kleins af aan vast te houden. En dat heb je gedaan door 2 armen om mij heen te slaan. Ik denk dat het beter is dat je me nu minder beschermt. Het is niet meer nodig. Probeer nog eens wat leuke momenten terug te halen?!? Misschien kan ik met je mee denken.
Je vond de zomers altijd zo mooi. Je kon altijd zo genieten. Je was zo vaak buiten. Heel vaak lag je in een deuk van het lachen. Eigenlijk om heel weinig. Je kon schilderen met water. Je kon genieten van een waterijsje. En zelfs de winters vond je fijn. Ik weet het, je hebt vanaf jongs af aan moeten knokken. Omdat veel mensen je niet begrepen. Om nog veel andere dingen. Maar je hebt het altijd gered. En op zich nog goed ook.
Mooie momenten zijn toch veel leuker, oude Memo. Door je positiviteit ben je ook wie je nu bent. Besef jij je dat wel? Ik ben altijd in je gebleven. Je hebt me altijd opzij gezet, maar je kan me nu weer meer naar voren halen. Het mag. Je hoeft mij niet meer te verstoppen. Al duik je deze zomer weer een zwembad in, als klein meisje, dan zou ik dat hartstikke leuk vinden! Doe maar eens wat meer wat je wilt. Niet als oud vrouwtje maar als een jong veulen. Probeer dingen los van elkaar te zien. Je bent als je mij bent ook niet serieus. Dat hoeft ook niet.
Oude Memo? Probeer nou maar echt meer ik te zijn. Ze vinden je als 'klein' meisje ook leuk. Misschien nog wel leuker. Ik zal lekker nog heel vaak langskomen!

[Minerva]

Mooi Momo(otje) en Memo(otje)... cute

Ik las twee hele lieve, leuke en toch ook wel vrolijke meisjes. Het valt mij ook op dat jullie 8 jarigen blij zijn met hoe je nu bent. Met wat je doet en hoe je doet. Dat is goed om te lezen en dat zegt ook wel wat over hoe je met je innerlijke kind om gaat. Wat je er nu voor doet en hoe je nu in het leven staat. Mooi om dat onbevangene er in terug te zien.

[Minerva]

Best grappig , zo'n brief te maken. Ik kan me daar prima mee amuseren. [027]

Het is nu 1968, ik ben acht jaar oud. In 2011 ben jij 51, dan ben je ouder dan mijn vader en moeder nu zijn. Misschien ben je dan wel een autocoureur geweest zoals ik nu zou willen. Maar misschien ben je ook wel helemaal hartstikke dood. Verongelukt maar wel de allereerste Nederlandse formule 1 kampioen en beroemd.

In 2011 wonen er vast al mensen op de maan en zijn de Amerikanen ook al naar Mars geweest. Dan kunnen auto’s vliegen en hoef je ’s avonds niet meer te eten maar alleen een pilletje te slikken. Dan hoef je ook nooit meer te poepen. Poepen is niet leuk. Poepen vind ik stom. Mijn moeder vind ik dat ik te vaak poep.

Tekenen vind ik ook leuk. Ik wil striptekenaar worden als ik niet autocoureur worden kan. Of misschien wel alle twee. In 2011 bestaan er geen landen meer, maar is de hele wereld Amerika geworden. Dan is iedereen rijk en hoeft niemand meer te werken en kun je opstaan wanneer je wilt en hoef je ook naar niemand te luisteren. Later als ik groot ben wil ik doen waar ik zin in heb en naar niemand luisteren en naar bed wanneer ik wil. En niemand hoeft niet meer naar school of naar de kapper.

Misschien kan ik ook wel alleen in de schuur wonen. Helemaal alleen, weg van iedereen. Dat kan best want ik zal niemand missen. Dan ga ik voor altijd en eeuwig weg en kom ik nooit meer terug. En als ik op vakantie wil loop ik gewoon de straat uit tot je aan het einde van de wereld bent, waar nog niemand geweest is. En kinderen wil ik ook niet.

Zo toen ik deze las toen begreep ik waarom je zo goed cartoons kan maken. Ergens heb je ook een beetje het kluizenaarsbestaan opgezocht zoals je in de laatste alinea beschrijft.

Ik lees ook een hoop verzet over van alles en nog wat, rebellie en verzet.. was je toen al zo ?

[viooltje]

al probeer ik het kind van 8 te zoeken, ik vind ze niet, ze schuild zich ergens, weet niet waar, alleen het kind van 7 die altijd aanwezig is, maar zelf ook niets zegt,
dan alleen beelden laat zien zonder taal, ik zie ze continu vluchten van iedereen, in haar eigen wereld zit ze vast,en krijg haar er niet uit, ze is te angstig, en vertrouw me niet,

de blocade die ik voel tegenover mijn kinderen is zij, dat weet ik
dus wil ik niets forceren, het groeiproces is al een tijd begonnen en soms,
heel soms laat ze zich zien, speel ze met hun, alleen is de afscheid telkens weer
en is ze ontroostbaar, boos, verdrietig, sluit ze zich weer op, het heeft tijd nodig,
dat ze inziet dat ze telkens wel terug komen en haar heel erg mogen, het is aan haar om het toe te laten, en ik voel ze soms, heel soms haar best doet ze proberen te vertrouwen

de beelden die ik zie zijn niet mooi, en ik begrijp haar angst naar de buitenwereld toe,
het wantrouwen naar kinderen en volwassen, aan alles wat een stem heeft

[Thundersheep*]

Schaapje,

Lieve help, wat ben jij veranderd zeg, in de laatste tien jaar!
Kleine meisjes worden groot, maar jij bent altijd klein gebleven.
Ik gok dat je de afgelopen tien jaar 4 (?) centimeter ben gegroeid? Nee, ik neem je in de maling.
Wat heb jij veel overwonnen en wat heb jij veel geleerd van het verleden!
Je vond het op mijn leeftijd een ware nachtmerrie, maar je hebt wel besloten er je beroep van te maken.
Elke ochtend dat gevecht met Mama.
Elke ochtend liep je aan de hand van je grote zus de kamer binnen.
Om elke ochtend, van dat beeld te schrikken, maar inmiddels schrik je er niet meer van.
Je weet nu, wat ik destijds niet kon begrijpen.
Op mijn leeftijd was je schattig en ondeugend, nu ben je een echte dame(tje) geworden.
Op mijn leeftijd was je Papa’s kleine meisje en kijk nu eens?! Dat ben je nog steeds!

Ik ben blij te zien dat jij je rust eindelijk hebt gevonden en dat je hebt geleerd je te uiten.
Want lieve help, wat kon jij druk zijn. Maar praten? Ho maar.
Ik ben blij dat je nu eens lekker écht jezelf bent en dat je al die pestkoppen de rug hebt toegekeerd.

Alleen, je moet weten, groot schaapje, dat het kleine schaapje nog altijd in jou schuilt.
Ze heeft zich verstopt, verscholen, omdat het veiliger leek voor de buitenwereld.
Toch, heel soms, heel af en toe, laat je mij weer toe in je wereld.
Dan ren je met je te kleine voeten en je (nu niet meer te grote) bril door de sneeuw.
Dan kun je weer eindeloos stoeien met die grote zus van je, dan giechel je weer als toen.
Als je dan weer terugkijkt, heel stiekem, moet je erom lachen.
Want wat waren we leuk hé, samen? Eigenwijs en brutaal, maar betrouwbaar en respectvol.

[viooltje]

mama

ik mis je
al weet ik niet wat ik mis

toch ergens mis ik iets
om verder te gaan

een knuffel, een aaitje op mijn hoofd
een paar lieve woorden
het gevoel van er mogen zijn

ik kijk naar mijn dochter
kijk hoe ik het doe
al lijk het niet genoeg te zijn

ze mis me nu
zoals ik jou miste
al weet ze dat ik om haar geeft
een knufel, een aaitje op haar hoofd
lieve woorden van ik geef om je

mama
waarom?
de beelden die geen woorden hebben
alleen een gevoel van niet gezien te zijn
of toch wel?
dat meisje dat huilde
je nam haar vast, droog je tranen hoorde ik
dat meisje was ik niet, een nicht

je stuurde me weg, zonder te vragen waarom ik ook tranen had
je stuurde me weg zonder lieve woorden, zonder knuffel
je keek me alleen boos aan en riep ga weg

ik keek naar andere moeders, hoe zij met hun kinderen om ging
ik leerde voor de toekomst, zonder er zelf te ervaren
wat moeder liefde is

nu ben ik moeder
weet maar al tegoed wat het is
als je een mama heb, en die niet om je geeft
het verleden heeft zicht in onmacht van mezelf herhaald
misbruikt van de situatie om met te breken

ik liet het niet toe,
want ik weet wat het is die pijn die geen woorden heeft

mama
ik ben nu groot
en toch ben ik nog een kind dat niet volwassen is
dat kind dat iets mis die voor de toekomst
van levenbelang was

moederliefde

ik breng mijn kinderen groot
met wat ik niet ken
met wat ik nooit gevoel heb
waarvan ik geleerd heb, met het kijken naar andere moeders
hoe ze hun kinderen knuffelen, aaitjes op hun hoofd,
lieve woorden die door tranen heen een glimlach verschijn
dat kleine pijn niet verder groeit

een koude gevoel, dat nooit zelf de warmte gevoel heb
het is mijn beurt om een moeder te zijn
ik kan liefde geven, een zoektocht in jezelf die naar buiten ga
het is koud van binnen, en toch komt het warm naar buiten
want ik geeft om mijn kinderen
een knuffel, en aaitje op hun hoofd
een zoentje voor het slapen gaan
het is mij nooit te veel, een lief woord
van, ik hou van je

[Isaia]

en toch komt het warm naar buiten
want ik geeft om mijn kinderen

Dat is je kracht Viooltje. Je doet het hardstikke goed.