Cloudy

Grote problemen

Ik heb lang getwijfeld, maar heb nu toch besloten om mijn verhaal te posten. Ik moet het ergens kwijt en hopelijk kunnen jullie goede raad geven. Het wordt wel een lang verhaal denk ik...

Het gaat niet goed thuis en ik ben bang dat het vreselijk mis gaat als er niets aan gedaan wordt. Mijn vader is sinds vier jaar werkloos. Hij werkte altijd in de bouw maar is nu 80 - 100% afgekeurd waardoor het heel moeilijk voor hem is om een baan te vinden die hij wel kan doen en waarmee hij ook nog eens wat verdient. Hij doet wel 2,5 dag per week vrijwilligerswerk om toch de deur uit te komen. Omdat mijn vader afgekeurd is, werkt mijn moeder full time. 's Ochtends om 7.30 stapt ze in de trein en om 18.00 uur is ze weer thuis. Als ze thuis komt is ze altijd chagrijnig, prikkelbaar en moe. Ze gaat tegen alles en iedereen te keer en loopt iedereen af te snauwen. Dan wordt er gegeten en na het eten vertrekt ze weer. Naar vriendinnen, bijeenkomsten, geen idee wat nog meer. Het komt erop neer dat ze alleen thuis komt om te eten en te slapen, tot ergernis van mijn vader. Hij hecht veel waarde aan het samenzijn van het gezin en vindt het dus ook niet leuk dat mijn moeder er nooit is. Dat heeft hij meerdere keren aangekaart, maar dit interesseert mijn moeder niet. Daarnaast is ze als ze bij anderen is altijd het zonnetje in huis, maar zodra ze thuis komt verandert ze in een onuitstaanbaar kreng. Vanwege het feit dat mijn vader afgekeurd is komt er een stuk minder geld binnen dan voorheen en er moet dan ook op de kleintjes gelet worden. Mijn vader doet dit heel erg maar mijn moeder smijt met het geld alsof ze millionair is. Alles wat ze ziet wil ze hebben en dat koopt ze dus ook, om het vervolgens op zolder weg te zetten. Hier hebben mijn vader en moeder vaak ruzie over. Waar ze ook vaak ruzie over hebben is dat mijn vader zich ondergewaardeerd voelt. En dat begrijp ik heel goed. Omdat hij vaak thuis is doet hij veel in het huishouden (stoffen, stofzuigen, koken, boodschappen, wassen, enz.) Maar wat hij ook doet, het is nooit goed. Volgens zijn principes hoort een man zijn gezin te onderhouden en omdat hij dat financieel niet kan, probeert hij het op een andere manier te doen. Hij doet ontzettend zijn best maar wordt telkens weer afgesnauwd door mijn moeder. Want hij doet het nooit goed genoeg. Ze heeft altijd wel iets te klagen over het eten of over de rest van het huis. Ze stampt mijn vader gewoon de grond in en ik weet dat ze mijn vader hier heel veel pijn mee doet. Ik weet niet hoelang hij dit nog aankan.
Dan heb ik ook nog een zus. Ze is 24 en studeert binnenkort af. Wat ze daarna gaat doen weet ze niet. Werken heeft ze geen zin in, dus solliciteren doet ze niet. Ze heeft totaal geen verantwoordelijkheidsgevoel en doet dan ook helemaal niks aan het huishouden. Ze verwacht dat alles voor haar gedaan wordt, dat ze altijd haar zin krijgt en dat pappa en mamma wel betalen. Mijn vader heeft veel over voor zijn dochters, maar dit gaat hem te ver. Mijn vader probeert haar steeds aan het werk te zetten of haar te laten nadenken over haar verwantwoordelijkheden maar dat loopt altijd uit op niets. Ze wíl geen verantwoordelijkheid. Ze wil niet werken. Ze wil niet zelfstandig zijn. Mijn vader stoort zich hier heel erg aan wat weer leidt tot ruzies tussen mijn zus en mijn vader. Mijn moeder, die toch al geen hoge pet van mijn vader opheeft, trekt altijd partij van mijn zus.
Ikzelf woon inmiddels 2,5 jaar op kamers en doe alles zelf. Omdat ik niet vaak thuis ben is het meestal 2 tegen 1. Mijn vader staat er alleen voor en wordt door zijn vrouw en dochter de grond in getrapt. Ondertussen vertelt mijn moeder mij aan de telefoon hoe verschrikkelijk mijn vader is. Ik heb meerdere keren tegen mijn moeder gezegd dat ze mijn vader kapot maakt op deze manier en dat het gezin hulp nodig heeft. Maar ze is er van overtuigd dat ze niets fout doet en dat zij ze perfecte mens is ofzo. Het gaat al jaren zo en ik vraag me al heel lang af waarom ze nog bijelkaar zijn. Het zou zoveel beter zijn als ze uit elkaar gingen. Maar dan zou mijn vader ergens in een appartement moeten gaan wonen en daar is hij het type niet voor. Hij is een plattelandsmens, hij heeft ruimte nodig. Maar door al deze problemen heeft mijn vader totaaal geen gevoel van eigenwaarde meer en voelt hij zich nutteloos. Hij is toch nergens goed voor en niemand heeft hem nodig zegt hij. Als hij dit soort dingen zegt ben ik bang dat hij iets raars gaat doen, voor de trein springen ofzo. Je hoort het de laatste tijd zo vaak dat het niets bijzonders meer is en ik ben zo bang dat mijn moeder en mijn zus hem tot het uiterste drijven. Ik wil dit natuurlijk voorkomen maar durf het niet ter sprake te brengen. Ik heb wel besloten dat ik in de kerstvakantie, als ik thuis ben, een 'gezinsbijeenkomst' wil. Een gesprek met zn vieren waarin iedereen kan zeggen wat hij voelt/vindt en waarin hopelijk een oplossing kan worden bedacht. Maar dit vind ik zo eng, want wie weet wat er boven tafel komt, wie weet hoe het afloopt. Misschien is het helemaal geen goed idee. Er moet iets veranderen, maar wat! Ik weet echt geen raad meer....

Er ontbreken vast delen van mijn verhaal, maar dit komt er nu in me op. Misschiend dat ik later nog iets post. Voor nu hoop ik dat er iemand is die me raad kan geven...

Cloudy.
Apologize

Re: Grote problemen

Hé wat lastig zeg! Ik vind het wel een goed idee om die gezinsbijeenkomst te doen. Voor de rest weet ik nu even niks...veel sterkte! [AAI]
Azaroth

Re: Grote problemen

Heel heftig en moeilijk. Weet ook niet goed hierop te reageren, behalve dat ik je er heel sterk in vind staan. Een gezinsbijeenkomst is geen slecht idee, maar of jij daar de aangewezen persoon voor bent is bij mij de vraag, straks krijg jij de zwarte piet toegespeeld en ga jij eraan.
Wellicht een gezinsgesprek onder hoede van een therapeut?
Cloudy

Re: Grote problemen

Bedankt voor jullie reacties. Ik ga proberen stappen te ondernemen.
Het lijkt nu weer enigszins goed te gaan thuis..
Apologize

Re: Grote problemen

Mooi!

Gaat het nu nog steeds goed? :knuffel:

Terug naar “Jongerenforum”