Goed, in je bericht staan toch wel wat dingen die natuurlijk niet goed zijn. Zoals alles laten betalen door anderen en de dingen die je hebt gedaan wat met stelen te maken heeft. Je zou dus voor jezelf eens na kunnen gaan om te kijken of het je lukt om ook langzaamaan wat meer voor jezelf te betalen, in plaats van dat je dat laat doen door anderen. Als je namelijk leert om ook dingen zelf te betalen word je daar wat handiger in en zelfstandiger en weet je daarmee ook beter wat geld eigenlijk waard is. (Wat geld en spullen ook voor een ánder waard zijn) want wat je steelt is van een ander en voor een ander ook echt wel wat waard. Je steelt dus iets wat belangrijk is voor een ander en waarde heeft. Stelen is nooit goed, ook niet als je het voor de aandacht doet omdat je het thuis niet of negatief krijgt. Aandacht kan je ook op positieve manieren krijgen en dat is altijd beter uiteinliujk dan dat je het op deze manier zoekt. Altijd beter dan dat je negatieve grenzen opzoekt. En als je het thuis niet kan krijgen, kan je kijken of je het wel kan krijgen van anderen, de aandacht die je zo nodig hebt en waar jij volgens mij naar snakt. Dat zou ik logisch vinden, omdat iedereen aandacht verdiend.
Ik ga nu even wat stukjes opsommen van je eerste bericht van dit topic:
Gebrek aan empathie : ik niet alleen herken dit heel erg bij mezelf maar ook familie en vrienden. Bijvoorbeeld als iemand pijn heeft boeit het me niet heel erg om zomaar te zeggen.
Een vriendin zei een keer van ja ik heb me arm gebroken en het doet hartstikke pijn blah blah blah en mijn reactie was : oke. Ik herinner me dit nog omdat ze zei van wat is dat nou weer voor reactie. Dit soort dingen heb ik eigenlijk al zo lang als ik me kan herinneren.
Je beschrijft hier de reactie die je weleens hebt naar anderen. Ook naar mensen waar je om geeft zoals een vriendin. Hoe reageren je ouders of andere familieleden op jou als je pijn hebt of ergens verdrietig over bent? Zijn ze emphatisch naar je toe? Helpen ze jou? Geven ze troost? Of reageren ze heel anders? Reageren ze weleens steunend naar je toe als je zoiets overkomt of als jij je niet fijn voelt?
liegen : dit heb ik natuurlijk van mezelf want niemand heeft me ooit kunnen betrappen op een leugen wat ik hilarisch vind. Ook heb ik nog geen maandje geleden een redelijk aantal mensen gecatfished. Gewoonweg omdat ik het leuk vind als mensen erin trappen.
Het is natuurlijk niet goed om te liegen. Dat heb je zelf ook goed in de gaten dat het niet goed is wat je doet ook al vind je het allemaal maar hilarisch (zeg je...).
Maar de vraag is nu: Ben je weleens eerlijk tegen mensen geweest en hoe reageerden mensen erop als je ergens eerlijk over was?
Waren mensen op het moment dat je eerlijk was over iets tenminste opgelucht en blij dat je eerlijk bent geweest? Of werden ze gelijk heel erg boos? En als je weleens eerlijk was over iets wat je heel moeilijk vond om te vertellen, waren er toen mensen die je ondanks alles steun gaven of kwam er door die eerlijkheid van je alleen maar gedoe?
Als je negatieve ervaringen hebt (gehad) als je ergens eerlijk over bent geweest en er komt nooit eens wat positiefs uit... dan kan je weleens besluiten om dan maar te gaan liegen want als je eerlijk bent... ja... dan krijg je toch maar op je kop. Dat kan je dan gaan denken terwijl eerlijkheid wel beter is. (En het is ook goed om het te zijn.)
Leven op andermans geld - ik ben natuurlijk minderjarig enz maar laten we zeggen dat ik nog nooit voor me eigen lunch heb betaald. Dit laat ik vrienden altijd doen. Ik snap niet hoe maar dat is wat anders. Verder krijg ik me ouders zover om bijna alles te betalen voor me
: kleding, tv, mobiel, bioscoop, sport, hobby, ov enzovoorts
Over dit stukje heb ik natuurlijk in het begin al iets geschreven.
Criminaliteit : ik ga hierin eerlijk zijn. Ja ik heb meerdere keren wat gestolen uit winkels. Dit deed ik puur omdat ik het wou hebben. Ook pak ik redelijk vaak geld van me ouders voor alles en nog wat. Hier zijn ze nog nooit achter gekomen.
Hierover ook...
Paranoia : schijnt ook een kenmerk te zijn. Heb ik last van
Ik slaap letterlijk met twee messen achter me bed. Gebruik nooit me eigen naam op t Internet omdat ik denk dat anderen er wat mee gaan doen. Hetzelfde geld voor foto's van mezelf.
Het is normaal en dat doen vele anderen om je eigen naam soms niet te gebruiken op het internet en er zijn ook mensen die geen foto's op het internet plaatsen van zichzelf.
Je schreef al eerder dat er in de buurt is ingebroken. Dat is nooit fijn om mee te maken en dat kan ook al was het niet bij jullie, sporen achter laten. Je kan je onveilig gaan voelen.
De vraag is alleen of twee messen achter het bed het veiliger voor je maken. Volgens mij is het beter om het gevoel aan te pakken in plaats van het in stand te houden doordat je in je angst messen hebt.
Narcisme : ik vind redelijk vaak dat ik boven allerlei mensen sta. De meeste mensen vind ik dom, saai, sloom enzovoorts. Hieronder ook me ouders.
Me ouders noemen me redelijk vaak arrogant terwijl ik vind dat ik iets gezegd heb wat compleet waar is.
Wat zorgt ervoor dat je mensen maar dom en saai vind? Wat maakt ze volgens jouw sloom?
Sadisme : ik heb vaak moordgedachten. Plan moorden uit in me hoofd. Echt tot op de detail zegmaar. Alibi, bewijs alles. Ook hoop ik soms gewoon dat er een of andere moordenaar mijn huis binnenloopt puur omdat ik hem dan kan neersteken ofs.
Wat hier vooral naarvoren komt is onveiligheid en onveilig voelen. (Voor mij dan... hoe zie jij het?) Er speelt volgens mij veel onveiligheid en dat merk je ook terug... dat zie je ook terug.
Ook op momenten dat het eigenlijk niet nodig is... zorg je in je hoofd alvast voor scenario's voor als het toch mis zal gaan. (Wat er dan ook mis kan gaan..) Er is veel voorbereiding voor wat als en je schiet van te voren al in de verdediging.
- De thuissituatie waar jij je in bevind klinkt niet echt veilig. Je vader heeft neiging tot snel boos worden en neiging tot... en het echt slaan. Je krijgt veel dingen naar je hoofd geslingerd en er is volgens mij sprake van niet zoveel liefde, of tenminste, het komt niet echt naarvoren. Je lijkt je niet prettig te voelen thuis. Mij vraag is dan ook wel: Ben je bang voor de dingen die er thuis gebeuren? En mis je liefde? Ben je bang voor wat ernaar je hoofd geslingerd word? Heb jij angst om dingen fout te doen?
Heb jij geleerd hoe het moet om echt wat positief te reageren vanuit je ouders? Of is er altijd negativiteit geweest en hoor en zie je ook alleen maar negatieve reacties en negatieve voorbeelden? Is er ooit tegen je gezegd dat iemand van je houdt of dat je ouders, dat ze van je houden?
Denk jij dat jij de verdediging waar je in schiet, nodig hebt om het aan te kunnen wat je doormaakt?
Voel jij je veilig thuis? Voel jij je veilig in de omgevingen waar jij je eigenlijk veilig hoort te voelen? -
Verveling : ik verveel me ongelooflijk snel. Hierop verzin ik dan zoiets als je kan leren programmeren ofs. Maar dit vind ik na een uurtje al saai. Als gevolg van de verveling krijg ik vaak het gevoel dat het leven nutteloos is enzovoorts. Als ik iets doe wil ik ook dus het liefste dat er wat kik aan zit. Ik heb me vrienden bijvoorbeeld welleens meegesleept naar een verlaten villa. Wat ook weer onverantwoordelijk is want niemand wist ervan en t was redelijk afgelegen. Maar ook de laatste tijd kunnen vrienden ze niet meer bezig houden. Ik vind ze simpelweg te saai.
Afstandelijkheid : me ouders noemen me vaak afstandelijk. Dit ligt aan het feit dat ik absoluut niet geknuffeld wil worden of wat dan ook. Als mensen dit toch proberen resulteert het vaak in een klap. Ook omdat ik altijd op me kamer zit, voornamelijk omdat ze toch alleen maar domme dingen zeggen.
Wat ik mij hierbij afvraag, waarom wil jij geen knuffel? Is dat omdat je bang bent dawt er iets vervelends gaat gebeuren of dat je uiteindelijk toch iets verkeerd doet?
Of is dat omdat je het toch al weinig krijgt of omdat jij vind dat je het niet verdiend?
Of is dat omdat je niet goed weet hoe jij daarmee om moet gaan? (Omdat je het misschien niet vaak meemaakt of ziet?)
Waarom volgt er vaak een klap als ze het proberen? Zou het zelfverdediging kunnen zijn door wat je meemaakt? Of iets anders...?
Welke domme dingen zeggen ze?
Ik hoop dat je hier wat aan hebt... ik zie eigenlijk geen dingen waar jij eerst aan dacht. Maar goed, misschien sta ik daar alleen in. Hopelijk kan je hier wat mee en kan je ook antwoorden geven meid.