Gebruikersavatar
Quinty
Berichten: 1
Lid geworden op: 24 jul 2015 03:15

Borderline en andere persoonlijkheden stoornissen

Hoi hoi

Ik ben een meid met borderline en andere persoonlijkheidsstoornis. Dit zijn we aan het uitzoeken bij het GGZ.
Wie heeft er al therapie gedaan en hoe verliep dat? En hoe verloopt bij jullie het contact?
Het lijkt mij leuk als ik met mensen in contact kan komen die dit ook meemaken? ...

Groetjes, Quinty
Gebruikersavatar
ZonnetekenRam
Berichten: 10
Lid geworden op: 26 jun 2015 20:59

Re: Borderline en andere persoonlijkheden stoornissen

Beste Quinty,

Hier ook iemand met borderline en andere persoonlijkheidsstoornissen.

Probeer niet teveel waarde of je identiteit te ontleden aan je stoornis. Het 'label' krijg je in de allereerste plaats zodat je de juiste behandeling kan volgen. Mensen met persoonlijkheidsstoornissen zijn mensen die vast zijn gelopen met zichzelf en daardoor teveel belemmerd worden om normaal te kunnen functioneren. Ieder mens heeft zijn onzekerheden en dingen waar hij/zij tegenaan loopt. Het leven gaat voor ieder mens met ups en dows en voor niemand geldt dat alles altijd op rolletjes loopt. Het lijkt misschien dat iedereen om je heen gelukkig is behalve jijzelf (tenminste dat idee had ikzelf vroeger), maar dat is echt niet zo. Mensen met persoonlijkheidsstoornissen raken door tegenslagen teveel ontwricht en vallen daardoor terug in gedragspatronen waardoor elke keer opnieuw dezelfde problemen verschijnen.

Mensen met borderline zijn vaak best intelligent, creatief en empathisch. Het zijn mensen die meer in hun mars hebben en het verder zouden kunnen schoppen in het leven dan tot nu toe is gebleken. Wanneer ze rustig zijn, zijn ze vaak in staat hun problemen te analyseren en te begrijpen waardoor het komt. Veel borderliners begrijpen om een voorbeeld te noemen best wel dat ze hun partner van zich afstoten wanneer ze zeggen: "Jij mag mij nooit verlaten, want als jij dat wél doet, pleeg ik zelfmoord en dan is dat jouw schuld!" Ze willen in eerste instantie het hun partner het niet aandoen die op zo'n manier te claimen en te manipuleren. Maar wanneer de stress toeneemt, gaan hun angsten en emoties overheersen en verliezen ze dat besef. De angst om verlaten te worden - en vaak de angst dat ze geen controle hebben over zichzelf - neemt dan zo sterk toe dat ze zoiets uiteindelijk wel zouden kunnen zeggen of op een andere manier een zwaar beroep doen op hun partner of andere dierbare. Borderliners verliezen bij stress het vermogen om te relativeren, met als gevolg dat ze worden overspoeld door emoties die allemaal gekoppeld zijn aan hun minderwaardigheidscomplex. Ze weten daarbij ook niet zo goed wie ze zijn, wat bij hun past, welke kant ze met hun leven willen opgaan of wat ze leuk vinden en wat juist niet. Doordat hun zelfbeeld zo instabiel is, voelen ze zich erg afhankelijk van anderen. Maar tegelijkertijd maakt die afhankelijkheid hen juist achterdochtig, want wanneer je afhankelijk bent van anderen, heb je zelf de regie niet over je eigen leven. Anderen zouden daar misbruik van kunnen maken of je motiveren iets te doen waar je achteraf gezien helemaal niet achter staat. De emoties switchen alle kanten op en het is nooit 'stabiel'. Dat geeft een groot gevoel van onmacht en stress. En die stress kan leiden tot depressies, angststoornissen, depersonalisatie- of derealisatieverschijnselen en zelfs dissociatie.

Intensieve groepstherapie helpt vaak goed bij borderliners, omdat ze daarbij in eerste instantie structuur krijgen en ten tweede leren ze zichzelf beter kennen. Andere mensen reageren op jouw gedrag en jij reageert weer op hen. Dat kan erg confronterend en moeilijk zijn, vooral als iemand negatief op jou reageert. Maar je kan er wel van leren. In 'real life' zou je de confrontatie uit de weg kunnen gaan en bijvoorbeeld blijven denken dat mensen jou maar een kutwijf vinden. Maar bij de behandeling kan je de confrontatie niet uit de weg gaan. En dán pas kom je erachter of het echt klopt dat mensen jou een kutwijf vinden. De realiteit is namelijk veel genuanceerder.

Ik heb zelf ook altijd gedacht dat mensen mij niet interessant genoeg vonden en dat mijn problemen hen totaal niet interesseerden. Mijn problemen interesseerden hen wel, maar als ik in de stress was, ging ik me erg schichtig gedragen en keek ik naar de grond. Mensen wisten dan niet zo goed wat ze met mij aan moesten en dachten meestal dat het dan juist beter was mij met rust te laten. Omdat ikzelf niet goed door had hoe ik op anderen overkwam, interpreteerde ik het altijd als afwijzing. Nu ik mij meer bewust ben van mezelf, let ik erop dat ik oogcontact blijf maken en als me dat niet lukt, weet ik dat mensen op dat moment niet zo goed raad met mij weten in plaats van dat ze mij niet mogen.

Terug naar “Persoonlijkheidsstoornissen”