Geachte,
In het jaar 2017 heb ik psychische problemen opgelopen. Nachtelijke openbare werken lieten me niet toe om te slapen, ook al ben ik een gemakkelijke slaper en ik vond nergens hulp. De politie blafte me af om vijf uur in de ochtend dat ik hen niet meer moest bellen, dat er nu éénmaal gewerkt moest worden. De burgemeester, die de politie handhaaft, laat me opbellen met de woorden dat ik effectief de politie niet meer moet bellen. Ook al bestaat er een regelgeving voor nachtarbeid die totaal niet wordt gevolgd, toch wordt ik door de rechter in mijn ongelijk gesteld daar de burgemeester mondelinge toestemming heeft verleend voor nachtarbeid. Na wekenlange nachtelijke arbeid van de openbare werken en ik nog leefde en werkte op automatische piloot, komt de overheid mij controleren of ik wel met alle regelgeving in orde ben. Drie controles in twee weken tijd, waar men mij nog altijd niet liet slapen. Voor kleine onregelmatigheden, wordt ik afgeblaft dat iedere Belg geacht wordt de wet te kennen. Bij kleine onregelmatigheden, wat moet u daar bij voorstellen? Ik heb alles tezamen minder dan honderd euro boete betaald voor de kleine onregelmatigheden die tijdens de drie controles werden vastgesteld. Na een wekenlang niet tot weinig slapen, vind ik dit reeds een prestatie op zich. Dit alles heeft geleid tot een licht bipolaire stoornis. Maar ik ben veel meer depressief dan manisch.
Op zich wordt ik goed begeleid door mijn huisarts. Het enige dat mij stoort is zijn advies dat ik moet uitkijken voor een relatie. Ik zie dit niet zitten. Ik zie geen heil in een relatie. Een relatie staat voor mij voor een hoop gezeur en miserie. Mijn huisarts lijkt dit niet te begrijpen en hamert erop dat ik een partner moet zoeken. Als ik mijn visie op een relatie meedeel, verandert hij dat ik naar de hoeren moet. Dit zie ik nog minder zitten. Mijn huisarts kan een half uur voor mij, gebruikt gemaakt hebben van die prostituee. Zijn antwoord is dan dat hij gelukkig is in zijn relatie. Maar ergens snapt hij het wel dat ik het iets minder begrepen heb op het gebruik maken van sekswerkers. Mijn huisarts beveelt me een relatie aan omdat ik volgens hem nood heb aan reflectie?! Terwijl ik nogal wat mensen ken die in relatie zitten en zich een stuk eenzamer voelen dan dat ik me voel. Zelfs in de huidige Covid19 crisis. En ja, ik heb de laatste vijftien jaar weinig vrouwen aangeraakt. Ik doe dit bewust. Een voorbeeldje van een klein incidentje: Ooit heb ik als leidinggevende een vrouw een bemoedigend schouderklopje gegeven en zij heeft me laten overbrengen dat ze me handtastelijk vond. Als een schouder reeds als erogeen wordt beschouwd .... Kan er iemand mij het gelijk van mijn huisarts uitleggen want ik ben er wel van overtuigd dat die man het goed bedoeld. Ik zie het gewoon niet.