Beste allen,
Via google kwam ik op dit forum terecht en was nieuwsgierig of er mensen zijn met dezelfde angsten, of tips hiervoor.
Wat achtergrond van mij: Ik ben een 21 jarige jongen met de diagnose Asperger en Angststoornis. Ik neem medicatie (al meer dan 1.5jaar) en ben in behandeling bij een psycholoog. De angststoornis uit zich met name als hypochondrie (incl. angst voor overgeven/flauwvallen).
Sinds begin zomer dit jaar ben ik weer angstig en gestrest (heb al eerder hefitge periodes meegemaakt). Mijn vermoeden is dat dit ontstaan is door een vriend van mij die vrij plotseling werdt opgenomen voor balkanker. Inmiddels is hij bijna klaar met de chemo, maar dit ging ook niet allemaal zonder de nodige complicaties. Dit samen met het feit dat ik vakantie had, en alleen thuis moest zijn omdat mijn ouders op vakantie gingen heeft mij waarschijnlijk zeer angstig/gestrest gemaakt. Ook zorgde deze periode ervoor dat ik vlink afgevallen (+-10kg in +-3mnd)
Op het moment kost het mij zeer veel moeite om het huis uit te gaan richting school (ik woon gewoon thuis, ik doe een hbo opleiding), en ga dan ook de meeste dagen niet. (Het feit dat ik nu projectonderwijs heb ipv colleges maakt het niet makkelijker)
In de ochtend wordt ik wakker met een naar gevoel in mijn onderbuik waarvan ik naar het toilet moet en niet van door kan slapen. Dit is dan vaak wat diareeachtige ontlasting. Dit gaat gepaard met kokhalzen, lichte duizeligheid, hoog ademhalen en een snelle hartslag. Hierna eet ik wat ga ik even op de home trainer (spinning) thuis en douche ik. Daarna eet ik op aanraden van de dietiste nog wat brood. Tegen die tijd is de spanning enigsinds gedaald. Maar komt vaak op de dag nog enigsinds weer terug.
De rest van de dag blijft de aandacht nog erg op mijn lichaam gevestigd, samen met de constant broeiende angst of er wat aan de hand is, en ontmoedigt dit mij om uit huis te gaan en werkafspraken voor school te maken. Ook voel ik me vaak moe en futloos hierdoor.
Ik ben al bij de huisarts geweest en zij kwam op de conclusie dat het van de stress komt en heeft mij een verwijzing gegeven voor de dietiste welke mij een plan heeft gegeven om meer te eten.
Tussendoor komen soms moedeloze momenten (voornamelijk tegen 16-18uur) waarop ik moet huilen, met de vraag: waarom heb ik hier last van, hoe houdt het op, houd het ooit op, hoe kan ik hiermee leven etc. Maar ook dat ik mij knap waardeloos voel in deze situatie.
Mijn moeder moet hier vaak de klap van opvangen, en dat geeft ook niet echt een positief gevoel. En ga dan vaak ook op internet zoeken naar verklaringen voor de lichamelijke symptomen.
Als ik echt geconcentreerd bezig ben met bijvoorbeeld een game of programma op de tv merk ik er niet zo veel van. Afleiding zoeken in bijvoorbeeld schoolwerk maakt mij door het schoolwerk ook weer gestresst wat niet wenselijk is.
De kortste klap is: Ik voel vanalles, wat waarschijnlijk door de stress komt, en dat maakt mij weer angstig.
Hoe krijg ik weer meer vertrouwen in mijn kunnen en mijn lichaam?
Kennelijk ben ik er nog niet van overtuigd dat er inderdaad niet aan de hand is, of er speelt meer.
Herkent iemand zich in mijn verhaal? Of/en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
Ik denk niet dat ik hier een complete oplossing vind, maar het is in ieder geval fijn om mijn verhaal hier kwijt te kunnen.
- Joris