Roosenzo schreef:Al vele jaren heb ik veel moeite met mezelf als persoon.
Rot hoor, om jezelf in akelig daglicht te zien!!!
Roosenzo schreef:Omdat ik mijzelf inclusief het leven dat ik heb zo treurig vind bedenk ik er vaak dingen bij.
Tja, al shet om echte problemen gaat, haken veel mensn ehelaas af, dus ik snap dat wel.
Roosenzo schreef:Heb al ongeveer 15 jaar een eetstoornis en ik wil gewoon hulp om eens samen met iemand die er verstand van heeft te bekijken wat ik heb en of er iets aan te doen is. Denk dat het allemaal begonnen is met een slecht zelfbeeld waardoor ik eigenlijk steeds verder de ellende in kom.
Nou - daar zeg je idd eens wat.
Eetstoornissen zijn in wezen niet heel erg moeilijk op te lossen: een van de valkuilen is, dat je niet te veel over eten moet praten. (Enige info kan geen kwaad - 2 gesprekken oid. met de dietiste.)
Idd: vaak begint het probleem ergens anders: bijv. met je lage zelfbeeld. (En mogelijk kwam dat ook niet uit de lucht vallen, ligt daar ook van alles 'onder'.)
En als je die dingen aan de orde stelt; verwerkt, wat verwerkt moet worden, eventuele nu nog ontbrekende vaardigheden alsnog bijleert - dat soort dingen, dan verdwijnt de eetstoornis doorgaans geleidelijk.
(Als het tegenzit, bij nare trigger een terugval - en dan maar weer met frisse moed die trigger nader onderzoeken. Wat had ik nodig, wat ik niet kon krijgen..? Moet er nog oude pijn uit? Heb ik extra vaardigheden nodig? Extra steun...? Dat soort dingen.)
(En een vriendin van mij zat 15 jaar terug in een gespecialiseerde inrichting, waar ze beter weg had kunnen blijven. Men geloofde daar in keiharde confrontatie. "Jullie moeten nu iemand gaan troosten (bam, doe efkes!) en het mag niet met eten!!"
Okee, dat IS lastig - nou, dan werd je dus aangekeken met iets van "Wat zijn jullie dom." Niet goed, voor hen die vanuit een laag zelfbeeld een eetprobleem kregen.
Dat het thema "troost (maar zonder eten)" aan de orde komt, is uiteraard zinnig. Idem dito voor woede uiten, assertief zijn, angst, aandacht vragen, verdriet, sexualiteit - noem maar op.)
En wat betreft steun en erkenning zou ik zeggen, neem een andere huisarts. Iemand 15 jaar laten aan modderen met een eetstoornis "het moest niet mogen!!".