GeminiB

Persoonlijkheidsstoornis en de ellende die het me oplevert

Hallo allemaal,

Ik ben GeminiB, 39 jaar en vorige week de intakegesprek gehad bij Psyq. Mijn diagnose is een overduidelijke persoonlijkheidsstoornis, en misschien zelfs meerdere tegelijk. Het balletje van in therapie gaan is iets meer dan een maand geleden begonnen, met als eerste stap naar de huisarts gaan. Nu was er geen andere optie meer mogelijk want mijn situatie kan je vertalen naar een persoonlijke hel op dit moment.

Even in het kort een profielschets van mezelf. De meest vervelende uiting van mijn problemen zijn dat ik lieg. En niet zo'n beetje ook, over kleine onbenullige dingen, grote dingen. Dan wantrouw ik ook nog eens mijn vriendin, wat echt niet hoeft, maar iets in mijn hoofd zegt dat tegen mij. Ik heb haar email gecontroleerd, haar bellen, voicemails beluisterd etc. etc. En weet je? er is niks aan de hand, maar ik MOET het controleren. Daarmee is er ook wat nieuws bijgekomen de laatste paar maanden. En dat is dienstbaar gedrag gaan vertonen, het willen plezieren van mijn vriendin, die daar helemaal niet tegen kan. Dan is er ook nog eens het constante gemaal en gepieker in mijn hoofd, ik kan het niet uitzetten. Ja, dat kan ik wel, maar dan moet ik blowen. Door dit bovenstaande gedrag is mijn situatie als volgt, dat we even apart wonen van elkaar, want we hebben ook nog eens een huis gekocht vorig jaar januari. Dus ik zit tijdelijk bij mijn ouders, wat de slechtste plek is voor mij om te zijn. Maar daarover later. Tevens ben ik zo impulsief als de pest, joh! En is mijn financiele situatie ook meer dan slecht te noemen. En of we nog bij elkaar komen, geen idee, maar ik geef mezelf 5% kans.

Dus, nu zit ik bij mijn ouders mezelf zo onzeker voelen over de toekomst en een traject moeten gaan aangaan om van mij problemen af te komen. Ik zie het op dit moment echt niet zitten. Ik heb geen idee hoe ik deze hele berg met ellende moet gaan oplossen. Ik zit op dit moment ook nog eens bij een nieuwe werkgever, wat altijd heel veel energie kost. En als dat ook nog eens fout gaat, dan komt er een gevoel bij mij van opgeven dan maar.

Ik heb altijd wel gelogen, maar ik heb mezelf nog nooit in deze situatie gebracht. Hoe is het dan gekomen zou je zeggen. Vorig jaar juni heeft mijn vriendin een abortus laten plegen. Het was een ongeluk, zij was aan de pil maar had anti-biotica, en de anti-biotica won het van de pil. We waren er allebei van overtuigd dat kinderen niks voor ons is, dus met overleg besloten de abortus te doen. Wat bleek nou, ik had er veel meer last van om het zo maar op zij te zetten. Maar mijn vriendin was er nuchter en koel onder en wilde er verder niet over praten. Dus slikte in het in en hield mezelf voor dat het goed was zo. Een maand later wordt door de moeder van mijn vriendin verteld dat haar vader haar biologische vader niet is. Door dit en de abortus, en eerdere leugens van mij (daarover later) wordt mijn vriendin depressief en arbeid ongeschikt verklaard. Mijn vriendin heeft ook veel te verwerken en deze dingen zorgde ervoor dat ze naar binnen sloeg, er niet over willen praten, mij niet kunnen vertrouwen wegens het gelieg. Ik sloeg redelijk door aan de binnenkant omdat ik zelf niet over kon praten en mijn vriendin niet kon steunen heb ik een zeer grote leugen de wereld in geholpen, waar ik heel veel mensen heb pijn gedaan ermee. Vanaf dat moment is alles in een versnellingsproces bij mij gegaan. Ik kreeg een minderwaardigheidscomplex, begon nog meer te liegen, te gaan controleren van mijn vriendin. Ik werd somber, depressief, ging meer blowen en de afstand tussen mijn vriendin en ik werd groter en groter. En ik liet alles zo gaan en zocht geen hulp en na nog een paar tegenslagen is het dus inmiddels zover gekomen dan waar ik nu in zit. Persoonlijk hel zei ik toch....

Ik ben redelijk intelligent en dacht altijd dat ik mezelf wel kon, maar dat blijkt even minder waar te zijn. En weet je, ik ben mezelf zat! Echt, ik ben helemaal klaar mezelf. Althans de problemen die ik heb, daar ben ik klaar mee. Ik heb een boek gekocht van Jeffrey Young, leven in je leven, over de schemagerichte behandeling. Wat je als kind mist, daar krijg je later mee te maken. Toen ben ik goed gaan nadenken, voor het eerst, hoe het vroeger was. Mijn vader is een blok gewapend beton, geen gevoel, geen emotie, geen interesse. Ik heb vroeger nooit iets positiefs gehoord van mijn vader, alles was negatief. Maar dan echt alles. Nog nooit een knuffel gehad, aandacht en zeker geen liefde. Aan de andere kant was mijn moeder er die altijd alles goed vond, als ik loog werd het niet gestraft. Door beide niet. Ik moest ook mee liegen met mijn moeder als die het iets mooier vertelde dan hoe de werkelijkheid was. Ik was van jongs af aan ook geen doorzetter, dat is mij ook niet geleerd door mij vader en moeder. Als ik iets niet wilde, dan hoefde ik het ook niet te doen. Vanaf de middelbare school is het liegen gaan beginnen, ik was een klein ventje en moest opboksen tegen de andere jongens. Dus loog ik over veel dingen, om mezelf beter te maken. Het werd door niemand aangepakt of gestraft, ik kon er altijd mee wegkomen. Het werd erger en erger, en dat uitte zich ook in mijn relaties die later volgde. Ik heb het boek uitgelezen en kom tot een groot aantal problemen die ik heb. Minderwaardigheid, emotionele verwaarlozing, extreme aanpassing, afhankelijkheid en wantrouwen en misbruik. Deze dingen vallen onder de de ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis, en een klein beetje narcistisch zit er ook wel in. Ik ben lichamelijk gesloopt en dat zal de aankomende tijd ook wel mentaal gaan worden ben ik bang.

En bang ben ik, doodsbang. Bang ik weer faal, doorzettingsvermogen heb ik niet. En als ik faal dan houdt de relatie op en ben ik niet genezen van de stoornissen die ik heb. Bang dat ik een beerput opentrek, en bang omdat ik niet weet wat er allemaal gaat gebeuren.

Het is een heel verhaal en ik weet niet waarom ik het hier opschrijf.
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Persoonlijkheidsstoornis en de ellende die het me opleve

Zo te lezen zie je de toekomst somber in. Je lijkt ontevreden over jezelf, en wijt dit aan gebreken in je verleden. Probeer eens te bedenken wat je sterke kanten zijn, en daar iets goeds mee te doen. Zo haal je tenminste wat voldoening uit je leven. Aan je zwaktes kan je altijd werken, en je hoeft je niet te schamen om daar hulp bij te vragen. De eerste stap, het delen van je verhaal, heb je al gezet. Sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
mattie
Berichten: 67
Lid geworden op: 23 jun 2012 15:23

Re: Persoonlijkheidsstoornis en de ellende die het me opleve

hij kan wel aan zijn sterke kanten focussen etc etc maar daar kom je er niet mee van af anders had ie het tog allang gedaan.

persoonlijkheidsstoornissen zijn sowieso extreem en even dit of dat doen zit er niet bij want het gaat hier om extreme minderwaardigheidscomplex.

ik raad jou deze website aan: www.deviersprong.nl , deze mensen zijn EXPERT in persoonlijkheidsstoornissen.

ga hier naar toe en lees een beetje en meld je daarna aan, de wachttijd is wel 9 weken (ik moet ook 9 weken wachten)maar deze mensen hebben een top ggz keurmerk, dus als je hier naar toe gaat dan gaat het sowieso goed komen.

resultaten bij de viersprong zijn: sterke klachten vermindering of helemaal genezen worden

hoop je hiermee erg blij te maken.


mzzzlss

mattie
loek0000

Re: Persoonlijkheidsstoornis en de ellende die het me opleve

Heeey!

Nou,ik kan je zeggen je bent niet alleen.
Ik schrik hiervan,dit kon wel mijn verhaal bijna zijn, hou je sterk!!
Wordt niet zo als mij Ik leef ook in die (hell) of er een uitweg is voor mij,geen idee heb niemand om op terug te vallen.

Ik wens je heel veel sterkte kerel!!

Terug naar “Map 'Psychologie'”