angst voor allergische reacties en bijwerkingen

[Saski]

Hallo allemaal,

Zoals de titel het al zegt, ik heb dus een uit de hand gelopen angst voor allergische reacties op voedsel en medicatie.
Het begon allemaal twee jaar geleden toen ik op de spoed van het UZ Klina allergisch reageerde op een infuus met Voltaren (pijnstiller). Sinds die dag denk ik dus steeds dat ik allergisch reageer op eender welke medicatie ik neem, zelfs gewoon Dafalgan of hoestsiroop, neusspray, etc. Ik neem dus raar or zelden nog medicatie. Nadien begon het probleem zich door te zetten op voedsel.

Het rare is dat ik WEET dat ik hoogswaarscheinlijk GEEN ENKELE voedselallergie heb, maar toch krijg ik lichamelijke gewaarwordingen, zoals : dikke tong, moeilijk slikken, kuchen en kriebel in de keel, veel slijmen in keel en neus, etc... dat is natuurlijk op dat moment allemaal fantasie en de paniekaanval die er gewoonlijk op volgt maakt het alleen maar erger.
Geregeld sta ik dan ook voor de spiegel met een zaklamp diep in men keel te kijken om te zien of mijn tong achteraan gezwollen is of niet. Meestal niks te zien natuurlijk, maar het gevoel is er wel en dat is telkens zeer beangstigend. Ik begin dan maar wat rond te hollen in huis, wat klusjes te doen tot ik me, na een uur of twee, weer wat beter voel.... en dan ga ik googelen [zucht]

Op dit moment vermijd ik dus kost wat kost alle medicatie en bepaalde voedingsmiddelen, zo eet ik bijv geen ui meer, drink ik geen limonade of alcohol, kruiden en specerijen vermijd ik al helemaal, van paprika chips voel ik me raar worden,... de lijst is lang.

Nu ben ik sinds vandaag met veel moed terug begonnen met de anticonceptiepil, de eerste heb ik een uurtje geleden ingenomen.
Ik ben me bewust dat alles wat ik nu voel niet echt is. Mijn keel is niet dunner of dikker dan anders, ik verwar 'hyperventileren' met 'ademhalings problemen' en de slijmen in men keel die me nu opvallen zijn er anders ook.
Ik ben dan ook besloten om door te zetten en morgen gewoon opnieuw mijn pilletje in te nemen. (ben eens benieuwd hoelang het zal duren vooraleer ik dat met een gerust hart kan doen)

Graag had ik gehoord van mensen met dezelfde angst stoornis en eventueel wat tips gehad om die moeilijke momenten door te komen.

groetjes
Saskia

[Janneke]

Hoi Saskia,
niet mee rond blijven lopen hoor, met deze angststoornis, dat is niet nodig. Her valt erg goed iets aan te doen. Het begon idd met een situatie, die bedreigend was (een stevige aanval van allergie is gevaarlijk, punt uit).
Dat gevoel van gevaar is helaas blijven hangen en dreigt nu je leven te vergallen. (Nauwelijks chips, medicijnen en alcohol nemen is zo slecht nog niet maar aangezien je ook allerlei voedsel gaat uitsluiten, gaat je angst jou bepalen - en dat is niet de bedoeling.)
Wa nuttig, is, is dat je angst je waarschuwt voor mogelijk gevaar. Jouw angst is "hyper" en daar is met een therapie zoals emdr heel veel tegen te doen. Die methode kan maken, dat vrij snel al, je alleen nog maar bang wordt, als er op dat specifieke moment idd gevaar is (ipv. zoals nu: angst voelen, als er iets is, dat lijkt op 'toen', je allergische aanval.)

Het rare is dat ik WEET dat ik hoogswaarscheinlijk GEEN ENKELE voedselallergie heb, maar toch krijg ik lichamelijke gewaarwordingen, zoals : dikke tong, moeilijk slikken, kuchen en kriebel in de keel, veel slijmen in keel en neus, etc... dat is natuurlijk op dat moment allemaal fantasie en de paniekaanval die er gewoonlijk op volgt maakt het alleen maar erger.

Angst komt niet voort uit je logische verstand: het is de alamrbel van moeder natuur - en die staat momenteel gewoon te gevoelig afgesteld. Dus hoewel je groot gelijk hebt met "het is maar fantasie (of angst) ik weet dat het niet zo is" - dat helpt niet. Met logisch nadenken kun je het centrumpje in je hoofd, dat de angst in gang zet (je amygdala) niet beinvloeden.
Wat wel helpt (als coping strategie) : bewegen. (Je lichaam vindt ten slotte, dat je in gevaar bent: ga hollen, stevig fysiek werk doen, etc. Dus tot je amygdala weer haar gewone gevoeligheid terug heeft (= de echte oplossing) : vertel je lichaam, dat je idd "vecht of vlucht" - dan kan de alarmbel af.)

[Minerva]

Je hebt een traumatische situatie meegemaakt en dat heeft je veel angst opgeleverd (de gebeurtenis met de Voltaren). Nu ben je die angst gaan generaliseren, zoals dat heet. Eerst op andere soorten werkzame stoffen in medicatie en later nog breder op andere stoffen zoals stoffen die in voedingsmiddelen zitten. Het is tijd om naar een psycholoog te gaan en je fobie voor allerlei stoffen te laten verhelpen. Hier kom je zelf zomaar niet meer van af.

[Saski]

Bedankt voor de reacties,

zoals ik al vertelde in mijn eerste post om mijzelf hier voor te stellen, ik ben in behandeling geweest bij een psycholoog, maar dat koste me ong 200 euro per maand (54 euro/45 min) en dat gaat boven mijn maandbudget. Die was trouwens begonnen met HAT therapie en dat pas ik nog altijd alle dagen toe.
Daarna heb ik geprobeerd bij Vega (Antwperen) en Andante (Merksem) in behandeling te kunnen, maar na een intake besloten ze daar dat mijn situatie niet ernstig genoeg was voor daar en verwezen ze me terug door naar de prive psycholoog.

Ik heb altijd hyperventilatie gehad en daar heb ik mee leren leven. 5 jaar geleden heb ik een crisis gehad na de zelfmoord van mijn broer: zenuwinzinking en niet meer kunnen eten (slikklachten door stress zegden ze). Ik was er amper bovenop toen 2 jaar geleden mijn vader overleed door kanker. Ik woog toen nog maar 42 kg.
En nu weer die stomme angst aanvallen erbij.

De huisarts wil me alleen maar aan de pillen en dat blijf ik weigeren. Ik ben niet depresief, in tegendeel zelfs, ik hou van mijn leven, alleen niet van de angst. Nu weeg ik eindelijk terug 45 kg en dat is het hoogste gewicht dat ik in die 5 jaar al gehad heb. Mijn streefdoel is minstens 48 kg (ben 1m60)en terug mijn oude kleding kunnen dragen.

In EMDR therapie gaan, wat ik trouwens wel wil want heb er al veel goed over gelezen, dat is wegens financiele redenen dus uitgesloten, voor nu toch.

[Janneke]

Ik heb altijd hyperventilatie gehad en daar heb ik mee leren leven.

Ja, dat kan heel goed, er mee leven. Maar leuk is anders.
Er zijn 2 makkelijke technieken voor/ tegen "hypertoon midenrif" - iets wat vaak optreedt bij mensen die hyperventileren.
Hypertoon is potjeslatijn voor te hoge spanning in de spieren.
Nou is je middenrif een peesplaat (staat in alle boekjes) maar die peesplaat beweeg je met behulp van je spieren. En die spieren zijn regelmatig (ook bij atleten en zangers, lui die normaliter veel van hun lichaam weten en er veel van vragen) hypertoon.


Stap 1: zet je 2 handen in je zij, ter hoogte van je onderste ribben, zodat je je adembeweging voelt. Voel gewoon of je handen bewegen.
(Idealiter gaan ze ietsje naar buiten en naar binnen, bij zwangerschapsgym leer je allerlei varianten ademhaling, maar dat hoeft nu niet.)
Het kan zittend, het mag staand en je kunt het eventueel (als je er handig in bent) ook liggend doen.
In feite doe je nog niets, je voelt alleen, zodat je een benul hebt van je adembeweging.

Stap 2: tijdens het inademen,
als je handen uit elkaar gaan,
houd je je ribben een KLEIN beetje tegen.
Er zijn lui die deze oefening 'het wedstrijdje' noemen: je ribben winnen de wedstrijd!!! Je handen gaan ietsje uiteen.
(Hoeveel precies is NIET belangrijk en het kan verschillen van wat je tijdens stap 1 voelde.)
Je ribben (middenrif) werken iets harder dan gebruikelijk, maar - om de gedachte te bepalen - gebruik slechts 25% van die kracht!

Stap 3 is het moeilijkste: als je inademing stopt, stop je.
Dwz.: ga niet door met lucht innemen "Het is gewoon goed".
EN: je handen stoppen ook.

Stap 4: tijdens de uitademing doe je niets met je handen. (Nu ja, ze liggen gewoon op je ribben, net als in stap 1, maar er wordt niet geduwd of getrokken, "die wedstrijd" is alleen tijdens het inademen.)

...en als je uitademing klaar is, is de uitademing gewoon klaar, je doet niets en je WACHT (...dit is een moeilijk punt...) op de inademing.

Zodra je inademing VANZELF begint, ga je weer een heel klein beetje tegenhouden.

Doe in het begin zo 2 of 3 keer "in en uit". En daarna ga je iets anders doen en evt. een paar uur later doe je het nog weer eens, als je zin hebt.
(Yoga oefeningen werken het beste "als je zin hebt", spieren trainen werkt het beste als je het met regelmaat doet - probeer daar een tussenweg in te vinden...!)
Gaat het goed, dwz. voelt het prettig (en ALLEEN dan!!) dan kun je de oefening steeds langer achter elkaar doen en steeds vaker - maar de optimist zegt, dat je soms na twee keer (dus een halve minuut) al geen hypertoon middenrif meer hebt.
(Dat geldt voor de boffers, voor wanboffers kan het iets langer duren.)
Denkbaar merk je, dat je dieper of langzamer gaat ademen - dat is prima.
Soms merk je in feite niets - ook niet erg. (= Soms werkt de oefening wel degelijk, maar valt het resultaat jou simpelweg niet op.)

Naarmate je miiddenrif minder hypertoon is, is de kans op hyperventilatie kleiner. (uiteraard: als jouw amygdala vindt, dat je in gevaar bent, ga je anders ademen - en dat kan doorgana naar hyperventilatie. Daar zijn andere kruiden tegen gewassen dan dit. Dit gaat er over, dat je je middenrif herstelt.)




Een 2e, totaal ander oefening is: ga naar de feestwinkel enkoop een stel ballonnen. Blaas elke dag 3 ballonnen op. (Nu ja, voorbij dat eerste punt. En daarna laat je ze weer leeglopen als je niet in de ballonnen mood bent.)

De eerste oefening (het zachte duwen bij inademen) gaat over 'hoe krijg ik een ontspannen middenrif/ ademspieren' -
de 2e oefening gaat er over, dat je je ontspannen spieren goed kunt aanspannen.

(Maar angst of te veel spanning neemt deze oefeningn ook niet weg, i am sorry. Hyperventilatie is zelden tot nooit een lichamelijk probleem. Kiijken naar "de situatie waarin dit gebeurt" levert dus het meeste op.)

[Janneke]

5 jaar geleden heb ik een crisis gehad na de zelfmoord van mijn broer: zenuwinzinking en niet meer kunnen eten (slikklachten door stress zegden ze). Ik was er amper bovenop toen 2 jaar geleden mijn vader overleed door kanker. Ik woog toen nog maar 42 kg.
En nu weer die stomme angst aanvallen erbij.

Sodejukels nog aan toe - nou, je hebt dus nog wel veel meer "op je bord gesmeten gekregen" dan alleen wat je in je eerste situatie beschreef....

De huisarts wil me alleen maar aan de pillen en dat blijf ik weigeren. Ik ben niet depresief, in tegendeel zelfs, ik hou van mijn leven, alleen niet van de angst. Nu weeg ik eindelijk terug 45 kg en dat is het hoogste gewicht dat ik in die 5 jaar al gehad heb. Mijn streefdoel is minstens 48 kg (ben 1m60)en terug mijn oude kleding kunnen dragen.

In EMDR therapie gaan, wat ik trouwens wel wil want heb er al veel goed over gelezen, dat is wegens financiele redenen dus uitgesloten, voor nu toch.

Tja, zo te lezen woon je in Belgie en dan is het helaas even sparen geblazen. (Rijke nederlanders gaan soms in Belgie wonen, omdat de belastingdruk daar lager is, want minder collectieve zorg - daar heb jij nu mee te maken.)
De optimist zegt, dat emdr snel kan gaan. Voor boffers met een leuk leven, die 1x iets naars meemaken, zijn vaak in 3 sessies klaar. Dat is te overzien. Maar zo te lezen moet je mogelijk sparen voor meer dan 3 sessies. (Ook 20 is te overzien, maar het tikt wel aan.)
Dat je geen pillen wil voor angstklachten, vind ik te billiken. (Een anti depressivum kan idd angst wat verzachten, maar niet genezen. Proxzac schijnt ook te kunnen helpen met aankomen. Mar de pillen kunen ook bijwerkingen hebben waar je niet blij van wordt. En vooral: je hebt nou juist angst voor pillen die nare digen met je doen...)

[Saski]

Bedankt voor de tips,
Maar elke keer ik met 'oefeningen' begin neemt de hyperventilatie toe, ik heb al zoooveel geprobeerd maar het werkt gewoon niet bij mij.

Het grootste probleem denk ik is dat ik een borst ademhaling heb in plaats van de natuurlijke buikademhaling en ik slaag er niet in om dat om te draaien. Onlangs raadde iemand mij aan om Tai Chi te gaan proberen en dat zou na een tijdje wel helpen. Ik overweeg het nog want het lijkt me iets saais om te doen, ik ben liever aktief bezig.

Trouwens, de problemen die ik hier beschrijf zijn nog maar het topje van de berg hoor, er is nog zoveel meer maar dat ga ik hier nu niet allemaal posten. Sommige dingen praat ik ook niet graag over.