Kelly1993

PTSS, Depressie, OCD,

Hallo iedereen,

Ik heb best een lastig verhaal waar ik me ook behoorlijk boos over maak !

Sinds Mei 2011 ben ik in behandeling bij Jeugdriagg. Alles ging prima, totdat de psychiater in opleiding weg ging van stage en ik weer een andere kreeg. Dat was in September 2011 geloof ik. Deze mevrouw was ook prima. Ze sluit goed bij mijn manier van communiceren aan en kan ook goed mn verhaal kwijt. Het enige is dat ik sinds 2 weken geleden te horen heb gekregen dat ik 200,- moet ophoesten vanwege een wetswijziging en daardoor de behandelingen van het eigen risico betaald moeten worden... maar in ieder geval wordt dit direct aan Jeugdriagg betaald.
Ik ,als werkende student, zit nu met mijn handen in het haar ! Het studiefinanciering wordt lager, ik moet minder werken aankomend kwartaal (door roosterwijzigingen) en daarnaast moet ik ook nog mn zorg, abbonement voor de telefoon en kost en inwoningsgeld betalen. Op die manier hou ik dus misschien net genoeg over. De mevrouw waar ik mee praat zei dat het in termijnen kon, dus elke maand 20 euro. Zelfs dit is niet zeker dat het kan ! Ja, ik zit erg krap. De mevrouw waar ik mee praat zei ook dat als ik het niet kon betalen dat de behandeling maar stop gezet moest worden... en dan komt het 2e probleem... ik KAN simpelweg niet stoppen met mn behandeling vanwege mn PTSS, Depressie en Obsessieve Compulsieve stoornis. Het wordt zown chaos in mn hoofd als ik dr langer dan 1 week niet spreek... omdat ik mn verhaal niet kwijt kan. Bij mn vriend kan ik het ook niet 100% kwijt, hij heeft misschien ADD en zijn gedachten zijn er niet altijd bij en heb dus het idee dat ik niet gehoord wordt. Mijn moeder is ook geen optie, want door een lange periode van ruzies ben ik in haar eht vertrouwen kwijt geraakt en ook door meerdere gebeurtenissen. Met mijn zusje kan ik ook niet praten, want die is nu al 21 dagen weggelopen (zonder dat de politie iets doet of JEugdzorg). Mijn vriendinnen zijn ook geen optie want die wonen bijna aan de andere kant van het land (zijn verhuisd na het halen van hun VO diploma)....

Ik heb het er zeker voor over om het geld te betalen... maar dan moet ik het wel hebben. En dr zit een kans in dat het niet gaat lukken. Nu komt het 3e probleem om de hoek... de mevrouw waar ik mee praat heeft letterlijk gezegd dat ze niet het idee heeft dat de behandeling iets helpt (dus de behandeling voor de PTSS, Depressie, OCD).De symptomen worden voor haar idee niet minder...
Ik denk persoonlijk dat je dit soort uitspraken niet mag doen als behandelaar... maar goed.Hierdoor denk ik dat zij mij als een hopeloos geval ziet. Ik heb haar gevraagd wat voor andere opties er waren en toen begon ze weer over het geld...

Daarnaast is het ook zo dat ik een lastig geval ben... Er gebeurd nog zoveel in mn leven (zusje is al 21 dagen weg, heeft borderline, ADD en ODD, net een lastige periode gehad met mn vriend, mn vader overleed bijna 2 jaar geleden aan suicide nadat hij al eerder een poging had gedaan en ik hem gevonden had, erachter komen dat mijn vader mij sloeg omdat hij wss agressief werd van zn drank (alcholisme) mn opa nu 2 jaar geleden, mn moeder kreeg een nieuwe vriend, veel gedoe met de provider van mn telefoonmaatschappij, veel hulpverlening vanuit de vorige gedwongen opname van mn zusje (jeugdzorg, Family First Therapie, Spirit etc.), het voor mijn gevoel verliezen van de familie van mn vaders kant, ruzie met de zus (tante) van me vader, oom verloren (leeft nog wel, maar is ook psychisch gestoord), andere opa is zonder pardon vertrokken naar friesland en heeft dus halszus en broer van mn moeder op hun 18e het huis uit gegooid (nooit meer gezien verder), problemen van mn vriend (die had ook ouders in scheiding), heb bijna onvermogen ontwikkeld om te huilen --> zet ik automatisch om in boosheid want dat is tijdelijk en daarna functioneer ik weer naar behoren, veel vriendinnen verloren (ze waren opeens verder gegaan met hun leven), een oma die niet goed functioneert (hypochonder, veel angst en onzekerheid)).

Ik denk dat ik nog wel iets vergeet. Je kan wel zien dat ik veel mensen verloren ben.... en heb ook een angst ontwikkeld om mensen te verliezen... maargoed. Maar in ieder geval kan je zien dat ik het op dit moment nog best veel troep in mn leven heb. Als ik bij mn psycholoog ben dan kan ik gewoon alle nare dingen kwijt wat die week is gebeurd en is de chaos voor t grotendeel weg voor de aankomende dagen. Doordat er zoveel gebeurd nog in mn leven en er soms ook delen in terug komen die met mn verleden te maken hebben komen we niet echt toe aan de PTSS, Depressie en OCD.
Ik heb deze behandeling echt nodig, anders ga ik het niet redden denk ik...

Hoe moet ik dit oplossen ?
Heeft het voor mij zin om met een psycholoog te praten? of beter met een psychiater.

Ik zoek advies.... HELP. Ik ben 18 trouwens.

Groetjes,
Kelly
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: PTSS, Depressie, OCD,

Kelly1993 schreef:Het enige is dat ik sinds 2 weken geleden te horen heb gekregen dat ik 200,- moet ophoesten vanwege een wetswijziging en daardoor de behandelingen van het eigen risico betaald moeten worden... (...) De mevrouw waar ik mee praat zei dat het in termijnen kon, dus elke maand 20 euro. Zelfs dit is niet zeker dat het kan ! Ja, ik zit erg krap.
HOi Kelly,
ja, we hebben helaas en kl*te kabinet dat "bezuinigt" als doel op zich. (Niet omdat het moet, zie http://nos.nl/artikel/324426-waarschuwi ... nigen.html) En dat bezuinigen doen ze dan ook nog eens asociaal en met een "niet verder kijken dan dde neus lang is." (Mensen met een chronische ziekte worden 3 of 4 keer gekort: op de zorgverzekering, de medicijnen, wegvallen pgb en wat al niet. En vanuit "nederland is een kenniseconomie" zou je als student ook een regeling moeten hebben.)
Wellicht heeft het zin, contact op te nemen met de pvp-er van het riagg.
En wellicht met de afdeling bijzondere bijstand van de gemeente waar je ingechreven staat. (Waar je hopelijk dus ook woont.)

En dat je het pas 2 weken terug hoorde, vind ik slordig: het si al veel langer bekend.
Kelly1993 schreef: De mevrouw waar ik mee praat zei ook dat als ik het niet kon betalen dat de behandeling maar stop gezet moest worden...
Dat woordje 'maar' -bbrrrrr!!!!!
Deze theapeute eet er gene boteerham minder om, als jij niet zou betalen, wil ik wedden.
Kelly1993 schreef: en dan komt het 2e probleem... ik KAN simpelweg niet stoppen met mn behandeling vanwege mn PTSS, Depressie en Obsessieve Compulsieve stoornis. Het wordt zown chaos in mn hoofd als ik dr langer dan 1 week niet spreek... omdat ik mn verhaal niet kwijt kan.
...en idd: ze doet dus alsof het een luxeprobleem is - grrr!!!

Kelly1993 schreef:Ik heb het er zeker voor over om het geld te betalen... maar dan moet ik het wel hebben. En dr zit een kans in dat het niet gaat lukken. Nu komt het 3e probleem om de hoek... de mevrouw waar ik mee praat heeft letterlijk gezegd dat ze niet het idee heeft dat de behandeling iets helpt (dus de behandeling voor de PTSS, Depressie, OCD).De symptomen worden voor haar idee niet minder...
Ik denk persoonlijk dat je dit soort uitspraken niet mag doen als behandelaar... maar goed. Hierdoor denk ik dat zij mij als een hopeloos geval ziet. Ik heb haar gevraagd wat voor andere opties er waren en toen begon ze weer over het geld...
Geen beste behandelaar...!!!
Nu ja - als iemand met de hand op het hart geen vooritgang ziet, siert het om dat te zeggen. Maar dan wel in de vorm "Sorry Kelly, het spijt me erg, maar ik ben niet knap genoeg om je echt vooruit te helpen. Je bent welkom om te praten, maar welicht ben je beter op je plek bij iemand die je echte vooruitgang kan geven."
Kelly1993 schreef:Daarnaast is het ook zo dat ik een lastig geval ben... Er gebeurd nog zoveel in mn leven (zusje is al 21 dagen weg, heeft borderline, ADD en ODD, net een lastige periode gehad met mn vriend, mn vader overleed bijna 2 jaar geleden aan suicide nadat hij al eerder een poging had gedaan en ik hem gevonden had, erachter komen dat mijn vader mij sloeg omdat hij wss agressief werd van zn drank (alcholisme) mn opa nu 2 jaar geleden, mn moeder kreeg een nieuwe vriend, veel gedoe met de provider van mn telefoonmaatschappij, veel hulpverlening vanuit de vorige gedwongen opname van mn zusje (jeugdzorg, Family First Therapie, Spirit etc.), het voor mijn gevoel verliezen van de familie van mn vaders kant, ruzie met de zus (tante) van me vader, oom verloren (leeft nog wel, maar is ook psychisch gestoord), andere opa is zonder pardon vertrokken naar friesland en heeft dus halszus en broer van mn moeder op hun 18e het huis uit gegooid (nooit meer gezien verder), problemen van mn vriend (die had ook ouders in scheiding), heb bijna onvermogen ontwikkeld om te huilen --> zet ik automatisch om in boosheid want dat is tijdelijk en daarna functioneer ik weer naar behoren, veel vriendinnen verloren (ze waren opeens verder gegaan met hun leven), een oma die niet goed functioneert (hypochonder, veel angst en onzekerheid)).
... mens lieve kinders nog aan toe... :knuffel: :knuffel: :knuffel: :knuffel:
WAT een lijst!!!!

But first thngs first: dit betekent niet, dat JIJ een lastig geval BENT -
er is jou nogal wat aangedaan en er is door "de hulpverlening" nogal wat op te ruimen.
(Het is veel, maar beslist niet onmogelijk, o zo!!)
En iedere peut die jou het gevoel geeft, dat er met jou van alles mis is, is idd niet goed bezig!!!

...en ik snap wel, dat je "niet meer kunt huilen": je kunt het ook maar beter omzetten n boosheid, want boosheid geeft kracht en dat heb je heel hard nodig!
(Ja, op den duur is het wel beter, als je kunt rouwen en huilen, maar dan moet je eerst veiigheid hebben. Waaronder dus een peut, die je kunt vertrouwen.)
Kelly1993 schreef:Ik denk dat ik nog wel iets vergeet. Je kan wel zien dat ik veel mensen verloren ben.... en heb ook een angst ontwikkeld om mensen te verliezen...
Ja, tuurlijk. :knuffel:
De trieste ervaring heeft jou geleerd, dat dat kan en gebeurt, en je vindt het niet leuk. Die angst lijkt me gewoon onderdeel van PTSS en daar zijn goede therapieen tegen - maar dan moet het wel eerst netjes worden geregeld.
Kelly1993 schreef: Doordat er zoveel gebeurd nog in mn leven en er soms ook delen in terug komen die met mn verleden te maken hebben komen we niet echt toe aan de PTSS, Depressie en OCD.
Eerste fase van trauma verwerking IS, dat je leven in het hier en nu enigzins stabiel is. Dat er veiligheid is, dat je assertief kunt zijn, goed voor jezelf kunt zorgen, jezelf kunt troosten en rust gevne - allemaal dat soort dingen. Is die fase goed op streeek, zitten die vaardigheden, kennis, ervaring etc. er in - dan kun je de turbo gaan aanzetten.

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”