ik zou graag mijn verhaal doen omdat ik eigenlijk nog nooit met iemand erover gepraat heb, ik heb enkele jaren geleden in mijn vijftiende levensjaren een heel zware depressie gehad. Ik was heel stil en zat constant in mijn eigen wereldje, terwijl ik eigenlijk een heel extraverte persoonlijkheid ben. kwist helemaal niet meer wie ik was en wat ik deed en waarom, en voelde me zo compleet nutteloos, door niemand geliefd en helemaal alleen. ik was wel geliefd, ik zag gewoon mezelf niet graag.
s'ochtends werd ik altijd wenend wakker, geen zin hebbend in de dag, ik wou echt niet opstaan...overdag strompelde ik maar wat rond, proberen zo weinig mogelijk op te vallen en mezelf te verstoppen. iedere avond dacht ik aan zelfmoord, maar kzei steeds bij mezelf, ahja kzal morgen wel zien...een paar keer heb ik wel een bijna poging gedaan, maar iedere keer ik het wou doen merkte ik dat ik eigenlijk te laf was. ik wou liever gewoon verdwijnen, ik wou geen pijn meer, ik wou niks meer voelen. ik werd heel rap kwaad voor kleine dingen en zo stootte ik de mensen die ik wel graag zag verder van me af. niemand begreep me, omdat ik niks zei, maar kdenk nog steeds dat ze het niet zouden begrijpen zelf al moest ik het gezegt hebben.op een keer ben ik helemaal ingestort en heb ik mijn mama gezegt dat ik heel ongelukkig was en wat deed ze? ze gaf me sint-janskruid! ik was zo kwaad, ik wou gewoon iemand om mee te praten,en mijn reactie daarop was mezelf nog meer te laten glijden omdat ik gewoon wou dat ze zag dat ik wou praten en geen stomme pillen nemen.
ik had mijn hele leven al het gevoel dat er iemand op de wereld was die mij kon begrijpen en geruststellen. ik voel me heel vaak onbegrepen en hoopte daarop.het was de moment dat ik inzag dat we allemaal alleen zijn met onzelf en dat niemand onze pijn kan overnemen of ook gewoon maar volledig begrijpen want iedereen heeft zijn eigen interpretatie van de dingen. dat vond ik heel zwaar, helemaal alleen voelde ik me. maar dat besef is ook het gene waar ik me aan opgetrokken heb, er is maar 1 persoon op de hele wereld die mij kon begrijpen en dat was ikzelf!
maar mijn levenslust was weg en ik vond mezelf niks waard.
ik vond mezelf saai, stom, vervelend, lelijk en dom en toen ben ik heel traag naar boven geklommen uit het diepe dal der droefenis. nu bijna 5 jaar geleden ben ik er volledig over en zo trots op mezelf dat ik dat overwonnen heb.
ergens ben ik blij dat die depressie me overkomen is, ik heb niet het gevoel dat er nog veel dingen in het leven zullen zijn die me zo klein kunnen krijgen als toen. ik ben heel sterk en ik laat mezelf nooit meer zo diep glijden,
ik heb mezelf heel goed leren kennen en hou nu echt van mezelf. zonder die depressie was ik waarschijnlijk ook veel minder bewust in het leven.
nu kan ik genieten van alles! van een blik in iemand zijn ogen tot de nerven van een blad bestuderen tot gewoon de zon op mijn huid voelen. en het is fantastisch, daarom beste mensen weet dat je maar 1 ding kan doen met een depressie en met trouwens alle tegenslagen die zich voordoen op je pad, trek je les eruit en groei als persoon,
soms als ik terug denk aan die tijden kan ik nogaltijd een traan laten om mijn eigen verdriet dat ik heb gehad.
maar het is geen diep verdriet meer, het gaat eerder over het feit dat ik mezelf zo kon haten.
en mssn leest niemand mijn verhaal en denkt iedereen, phoe wa zever, maar ik ben allesinds al heel blij dat ik het gewoon eens neergetypt heb en mijn gevoelens onder woorden kon brengen, het doet deugd!!! en als mensen op je neerkijken en denken dat je zwak bent omdat je een depressie hebt of hebt gehad, herinner dan dat je juist sterk bent! je hebt heel wat gevoelt en meegemaakt, en je karakter word erdoor gesterkt ook op vlak van inleven, hoe meer je zelf gevoelt hebt, hoe beter je jezelf kan begrijpen, hoe liever je jezelf kan zien, hoe liever je anderen kan zien, hoe beter je anderen kan helpen.
GEVEN EN NEMEN BESTE MENSEN!
woehoew ik voel me goed! die woorden zaten al lang vast...
en remember! nooit opgeven! laat het leven je niet klein krijgen, want na regen komt zonneschijn, en die zonneschijn is al de regen waard geweest!