Milinda

En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Hoi allemaal,

Sinds enkele jaren heb ik, bij vlagen, een heel vervelend probleem. Het lijkt een beetje op black out. Soms, in de auto, weet ik opeens niet meer wat ik moet doen om de auto adequaat te bedienen. Weet ik opeens niet meer hoe ik moet schakelen oid.

Of ik kan geen vertaling meer maken van Nederlands naar Engels, omdat ik met geen mogelijkheid meer op de (eenvoudige) Engelse woorden kan komen, terwijl ik juist goed ben in talen.

Of ik loop op straat, en weet opeens niet meer waar ik ben.

Of ik leg mijn sleutels neer, en vergeet stante pede waar ik ze gelegd heb.

Nu leef ik al wel jarenlang onder zware emotionele stress, een tamelijk uitzichtsloze situatie. Normaliter ga ik niet zomaar bij de pakken neerzitten, maar ik ben al een tijd te moe om me te verzetten, of om op betere tijden te hopen.

Op sommige momenten zijn die ''wegraak''momenten zo heftig, dat ik nauwelijks onderdoe voor een beginnende Alzheimerpatient. Ik kan dan ook niet meer uit mijn woorden komen.

Nu ben ik nog maar een dertiger....die over dit stukje een half uur doet....omdat ze steeds vergeet wat ze wilde schrijven....

Dit is voor mij des te pijnlijker, omdat ik hoogbegaafd ben. Had ik eerst een snelle, levendige geest en een prima geheugen.....nu kleuter ik op z'n allertraagst een beetje voort. Mezelf isolerend, omdat ik geen andere mensen wil ontmoeten. Moe.

Zijn er mensen op dit forum die eventueel iets zinnigs over dit vreemde verschijnsel kunnen zeggen?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Hoi Milinda,
first things first: rot, dat je in een uitzichtloze stress situatie met leven!!
Vreselijk dat dat zo is - EN vreselijk dat je geen uitweg ziet.
Gosh, wat is er eigenlijk gaande...?
(Soms kunje bijv. niet de situatie, maarwel de stress in of over de situatie aanpakken, maar die mogleijkheid lijtk er ook al niet te zijn - brrr...)

Onder stress wordt het functioneren van je cortex afgeremd. Dat is evolutionair bepaald: overleven doe je via de activiteiten van je hersenstam... (Nadenken over de problemen de je wat Moeder Natuur betreft NA afloop van de stress en niet in de noodsituatie.)
Dus je black out - achtige dingen kunnen goed uit de stress verklaard worden. Ooit riep ik, maandnelang "Ik kan nit denken, mijn hersens staan stil". Dat klinkt idd wat kleuterachtig, maar is/ was wel waar.

Enhoe meer je het gevoel hebt, 'dat je afgaat' omdat je niet meer op je eigen niveau kunt functioneren, hoe rotter het is!
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Ik denk dat de zware stress schade toebrengt aan je geheugenfuncties.

http://www.psycholoog.net/?p=645
Inzicht als Uitweg..
Mickey~

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

:nod: door stress wordt je heel vergeetachtig. ik kon ook niets meer onthouden op een gegeven moment, toen mijn angststoornis zijn hoogtepunt had bereikt. Ik kon mijn hoofd ook nergens bij houden. Mijn hoofd was een zeef! Dus ik denk dat het je stress is!
Zoeza

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Ook door AD word je schijnbaar vergeetachtig. Ik onthield alles! Verjaardagen, trouwdagen, telefoonnummers. Nu moet ik alles opschrijven of opzoeken. Ik vind het niet zo erg. Het lijkt wel alsof er daardoor ruimte in mijn hoofd komt voor andere dingen.
Milinda

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Was helemaal vergeten dat ik op dit forum gepost had....

De black-outs zijn iets afgenomen, alhoewel er niets in de situatie veranderd is.

Er is bloed getrokken, en wat blijkt nu: ik heb een vrij ernstig tekort aan vitamine B12. Ook het gehalte T4 in mijn bloed is aan de lage kant. 'k Heb al een flink shot B12 te pakken. Wordt elke maand vervolgd....

Mijn grootste probleem is waarschijnlijk dat ik de laatste jaren niet meer kan berusten. Was ik eerst goed in aanvaarden en hopen op betere tijden, nu is die koek gewoon op. Eerst word ik opstandig, gefrustreerd. Dan razend. En dat heeft volgens de arts zeer zeker te maken met een voortdurende opbouw van stress. Een depressie wordt niet uitgesloten. Allemaal open deuren, maar toch....

Wat ik gelukkig nooit verlies is mijn humor. Die borrelt onweerstaanbaar in me op.

Ik ben al eens eerder gediagnosticeerd als depressief. De behandelend arts kon echter niet goed uit de voeten met mijn opvlammende ondeugende twinkeloogjes.

Ik ga waarschijnlijk echt depressief worden op een wereld zonder mensen, al ben ik nu paradoxaal genoeg op zoek naar mijn eigen onbewoonde eiland....
Cygne

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Een b12 te kort kan ook leiden tot depressies en geheugenproblemen.

http://www.stichtingb12tekort.nl/symptomen.htm
Mickey~

Re: En dan ben ik zomaar de weg kwijt...

Cygne schreef:Een b12 te kort kan ook leiden tot depressies en geheugenproblemen.

http://www.stichtingb12tekort.nl/symptomen.htm
ja, inderdaad!
ik weet dat omdat ze er bij mijn vader ooit aan gedacht hebben, toen hij nog maar lichte klachten had, en ik er toen alles over opgezocht heb.

Terug naar “(Psycho)somatische klachten”