hopelozepuber

ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Hoi allemaal,

Omdat ik geen getallen mag geven zal ik het er op houden dat ik ondergewicht heb.
Verder wil ik nog even aangeven dat ik niet op zoek ben naar een naam, een ziekte.
Ik wil alleen een oplossing.

Sinds best lange tijd heb ik problemen met eten, meer dan een jaar geleden was het nog vreetbuien en niet meer tussen maaltijden door willen eten.
Ondertussen is het zover dat ik helemaal niet eet als mijn ouders er niet bij zijn.
Daardoor mis ik zeven maaltijden in de week, waarvan zes keer tussen de middag.
Op zaterdag is dat altijd de ochtend en de middag, alleen 's avonds eet ik dan.
En als mijn ouders zoals deze week er een avond niet zijn, eet ik middag + avond niet.

Ik weet dat het niet goed is, en dat ik volgens de richtlijnen te dun ben, maar dat helpt niet.
Mijn probleem is dat ik het niet aan mijn ouders kan vertellen.
Sowieso, mijn gedachte is vaak, zo erg is het nog niet, het is helemaal geen probleem.

Ik mag van mezelf niet meer eten dan zal moeten, en zelfs dan voel ik me er rot over.
Nu al heb ik een doel, een kilo getal, en daarna een bmi getal, weer lager, en dan weer een kilogetal, en dan, en dan.....

Voor mezelf heb ik een grens gesteld, dan moet ik er iets mee.
Maar ik weet nu al dat ik me daar niet aan ga houden.
Dat ik dat niet kan, of dat ik dat niet wil.

Wat moet ik hier nu mee, ik weet het echt niet meer.
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Welke mogelijkheden bied jij jezelf HopelozePuber? Ben je gemotiveerd om voor eens en voorgoed van deze verschrikkelijke eetstoornis af te komen, of is het juist t enige van belang en moet het ook het enige van belang blijven om j doelen te behalen op het gebied van gewicht en uithongering?
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

KlaasP schreef:Welke mogelijkheden bied jij jezelf HopelozePuber? Ben je gemotiveerd om voor eens en voorgoed van deze verschrikkelijke eetstoornis af te komen, of is het juist t enige van belang en moet het ook het enige van belang blijven om j doelen te behalen op het gebied van gewicht en uithongering?
Het is meer, ik weet dat het niet goed is, ik vind dat het niet goed is.
En ik vind dat ik er vanaf moet, omdat dit niet gezond is.

Uit mezelf zou ik waarschijnlijk doorgaan, maar, grotendeels voor ouders en anderen, moet er iets veranderen, omdat het zo niet goed kan gaan.

Eigenlijk is dus een deel van de vraag, hoe kan ik hulp vragen.
Maar dan op een manier, dat ze doorhebben dat ik het niet kan, en ze het van me overnemen.
Er is nog zoveel moois in het leven, en zoveel lieve mensen, dat ik door wil.
Tinkerbell

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Er is nog zoveel moois in het leven, en zoveel lieve mensen, dat ik door wil
De juiste reden om aktie te ondernemen voor het te laat is Hopelozepuber. Ik raad je aan om eens met je huisarts te gaan praten, die heeft ook zwijgplicht. Het is een stap in de goede richting.

:hug:
Tinkerbell
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

De juiste reden om aktie te ondernemen voor het te laat is Hopelozepuber. Ik raad je aan om eens met je huisarts te gaan praten, die heeft ook zwijgplicht. Het is een stap in de goede richting.

:hug:
Tinkerbell
Kan dat, een afspraak maken, en naar de huisarts gaan, zonder dat ouders er ook maar iets van zouden kunnen merken, dus ook geen rekening?
Tinkerbell

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Als je in Nederland woont en bij het ziekenfonds verzekerd bent, kun je gewoon naar de huisarts, zonder dat je ooit een rekening ziet. Huisarts valt onder eerstelijnszorg, dus kun je gewoon bellen voor een afspraak en dat eens bespreken.
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Precies, dat zou ik ook zeker doen, met je probleem naar de huisarts stappen,en ik hoop dat je hier veelblijft schrijven over je probleem. Je hebt hier een aantal lotgenoten, misschien kunnen jullie mekaar ook wat kunnen steunen, en do's en don'ts kunnen noemen om van deze ernstig verslavende ziekte die heel je leven onmogelijk maakt af te komen.

Sterkte!
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Het probleem waarom ik daar niet zeker over ben is dat op de rekeningen ook altijd directe uitkeringen staan, die dus door een hulpverlener zijn ingedient, ik weet niet of dat ook voor de huisarts geld.

Vanochtend een vraag gesteld over jezelf wegen, of het verschil uitmaakt of je je voor of na het eten weegt, mijn ouders vinden nu meteen dat het lijkt of ik omgekeerde anorexia heb, ze moesten eens weten.
Maar dit motiveert nou niet echt om weer naar ze toe te stappen.
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Je bent bang dat ze zich met je etprobleem gaan bemoeien en dat jij de controle zou verliezen over je gewicht en wat je (en vooral hoevéel) je wel en niet eet, die angst dat jouw ouders jouw die controle uit handen nemen dat is wat je nu vooral bezighoudt, klopt dat HP?

Lieve schat, wij hebben een vriendin van 38 jaar, een werkelijk geweldig knappe meid die barst van de talenten, die nog nooit een relatie heeft kunnen hebben, geen opleidingen heeft kunnen doen op haar niveau, geen uitgaanslevens (Ze mag niet drinken van zichzelf, ook geen suikerhoudende frisdrank) kent, geen vakanties (van eten in het buitenland ken je de hoeveelheden caloriëen niet precies), geen gewone contacten (alleen maar wat familie die zich steeds weer opnieuw want ze leeft van crisis naar crisis, dodelijk ongerust maakt), wat seks is weet ze niet, ze kent zelfs geen seksuele gevoelens en is nog nooit ongesteld geweest doordat haar hormonale huishouding zich nooit normaal heeft kunnen ontwikkelen vanwege het ondergewicht. Ze is nu opnieuw ernstig depressief en wil eigenlijk niet meer leven. Hiervoor is ze de laatste twee jaar op een paaz behandeld. Drie weken geleden werd ze daar ontslagen, en het is weer volkomen mis.
Dat is jouw voorland HopelozePuber, wanneer je je druk blijf maken om het verlies van de controle over je magerzucht.
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Het verhaal van Flowerchild/Eleandra zou misschieneen eye-opener voor je kunnen zijn:

http://psycholoog.net/forum/viewtopic.p ... 17#p146117

zou ik echt gaan lezen, helemaal, als je leven je echt lief is, en omdat het zo wáár is wat je zegt:
Er is nog zoveel moois in het leven, en zoveel lieve mensen,
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Vandaag is het alleen nog maar hopelozer geworden.
Ik heb namelijk een vreetbui, dan eet ik door totdat ik echt niet meer kan.
En nu voel ik me ongelovelijk schuldig en stom.

Het probleem is dat ik niet zo zwaar ondergewicht heb, en ik altijd dun ben geweest.
Mijn ouders weten zelfs mijn gewicht / lengte. (oke, + anderhalf)
Hoewel ze wel zeiden dat ik me teveel zorgen maakte.
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Oke, ik heb het nu tegen mijn ouders gezegd, gisteravond.
Ze reageerden heel vreemd, ik zou willen dat ik het nooit gezegd had.
Dan wil je toch.... Dus je wilt dat....
Nee! Dat wil ik helemaal niet, dat is zo.

Nu afgesproken dat ik minimaal drie broodjes en een koekje overdag eet.
En de vreetbuien beperk.

Ik ben alleen bang dat dat mijn eten word op een vreetbui dag.
En dat ik voor de rest nog niets ga eten.

Wat ben ik hier nou mee opgeschoten?
Ik weet het niet meer. :cry:
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Het is sowieso goed dat je ouders op de hoogte zijn van een probleem, een heel zware en zeer hardnekkige, levengevaarlijke verslaving als waar jij mee te kampen hebt. Even tussendoor: Je hoeft geen ernstig ondergewicht te hebben hoor om ernstig anorectisch te zijn....
Het is echt heel goed van je geweest je ouders in te lichten, maar er moet natuurlijk veel meer gebeuren en liefst zo snel mogelijk. Anorexia is het best in een zo vroeg mogelijk stadium te behandelen, en ik zou zo snel mogelijk, eventueel eerst nog in overleg met je huisarts, naar het GGZ toestappen voor psychotherapeutische hulp om je eetstoornis te boven te komen.
Lees je op internet ook wel over anorexia? Er zijn heel goed informatieve sites over.
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Probeer niet te denken dat ik hierboven overdrijf overigens. De ernst van anorexia kan niet voldoende benadrukt worden
Twintig jaar na het begin van de aandoening is 15% van de mensen met anorexia overleden door uitputting of zelfdoding. Vermoed je dat jijzelf of iemand in je omgeving deze eetstoornis heeft, blijf er dan dus niet mee rondlopen. Ook niet als je er nog niet zo lang last van hebt en denkt dat je alles wel onder controle hebt. Zoek hulp! Er zijn veel mensen met anorexia, het is absoluut niet iets om je voor te schamen.
http://www.novarum.nl/?page=457
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

http://www.voedingscentrum.nl/
http://www.sabn.nl/
http://www.hulpgids.nl/
http://www.novarum.nl/
http://www.trimbos.nl/
http://www.dontdieforadiet.com/
Informatie zoeken? :)

Voor de rest weet ik niet of het echt gaat helpen.
Of eerlijk gezegd, ik weet nu al zeker dat het niet gaat werken.

Voor morgen heb ik nu al besloten wat ik ga eten.
Dat gaat het ontbijt worden, dan is mijn moeder er nog bij.
En 's avonds één pannekoek, mijn ouders vonden het goed dat ik zelf pannekoeken ga maken.
Ik weet nu al dat ik niet meer zal eten.

Nog steeds, ik weet dat het fout is, maar de reactie van mijn ouders helpt ook niet echt.
Oke, mijn ouders weten het nu, maar hulp krijg ik nog stees niet.
Het idee kwam vanuit mij, mijn ouders hebben me daar niet bij geholpen.
En naast even vragen hoe het ging ondersteunen ze me ook niet.

Ik weet nog steeds niet wat ik hiermee moet, alleen weet ik wel dat ik als het zo door gaat, ik voor het eind van dit schooljaar (25 juni) onder de opnamegrens zit, en dat wil ik niet!
Isa

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Ha hoi,
Je schrijft dat je ouders het nu weten en dat je graag hulp van hun wilt ontvangen maar dat nu niet krijgt. Tenminste... niet zoals jij graag zou willen. zou het zo kunnen zijn dat je ouders misschien niet weten welke hulp jij nodig hebt? Is het misschien een idee om je ouders te vertellen hoe ze je het beste kunnen helpen?
Vertel ze wat je nodig hebt en hoe ze je kunnen ondersteunen, daarmee help je vooral jezelf!
Nou, in ieder geval veel sterkte.
inactieve gebruiker

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Ik weet nog steeds niet wat ik hiermee moet, alleen weet ik wel dat ik als het zo door gaat, ik voor het eind van dit schooljaar (25 juni) onder de opnamegrens zit, en dat wil ik niet!
Het is zaak om goed uit te zoeken wat je precies wel wil.
Je verslaving dicteert natuurlijk ieder moment iedere dg opnieuw dat je er alles voor moet doen niet meer te eten dan strikt noodzakelijk lijkt.
Wat doe je met die prikkel, die schreeuw van je anorexia-verslaving, blijf je daar gehoor aan geven? Dat is helemaal jouw keuze.
Maar je moet weten dat anorexia niet in de hand tehouden valt. Je denkt controle te hebben, maar de werkelijkheid is dat je alle controle verloren hebt en zelf onder controle, overheersing van je anorexia staat, waarbij je Alles dreigt te verliezen.

Zelfs een alcoholist of een heroine verslaafde houdt MEER levensmogelijkheden over dan een anorexia-verslaafde. Wie aan alcohol of heroine verslaafd is, die zal nog een sociaal leven erop na kunnen houden, en pret kunnen hebben, en een veel grotere vrijheid om allerlei dingen te kunnen doen, dan jij straks wanneer je je anorexia voorgoed de baas over je laat zijn.
Je kunthet nu nog van je verslaving winnen. Hoe langer je erin blijft zitten hoe moeilijker dat worden zal
hopelozepuber

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

Isa schreef:Ha hoi,
Je schrijft dat je ouders het nu weten en dat je graag hulp van hun wilt ontvangen maar dat nu niet krijgt. Tenminste... niet zoals jij graag zou willen. zou het zo kunnen zijn dat je ouders misschien niet weten welke hulp jij nodig hebt? Is het misschien een idee om je ouders te vertellen hoe ze je het beste kunnen helpen?
Vertel ze wat je nodig hebt en hoe ze je kunnen ondersteunen, daarmee help je vooral jezelf!
Nou, in ieder geval veel sterkte.
Wat het probleem is, mijn ouders weten het inderdaad niet, en mijn ouders kennen de afgezwakte versie van mijn probleem.
Zij denken dat het alleen het eetpatroon is, en dat ik dunner wil zijn.
Voor de rest weten ze nog helemaal niets, niet hoe ik me voel bij het eten, of daarna.
Ook niet hoe ik me voel als ik niet eet, en beloningen stel bij het bereiken van ..... .
En niet hoe erg het echt is, ik drink zelfs thee in plaats van melk, en meestal zelfs water.

Nu al weten ze niet wat er mee te doen, en kwam het al als een klap aan.
Ikzelf had het al heel moeilijk om het voor het eerst te vertellen dat ik er last van had.
Maar ik ben bang dat ik niet kan vertellen dat het zo niet gaat werken, dat ik echt hulp nodig heb.

Ik mis gezelligheid, ik mis lekkere dingen, ik mis het even aan iets anders kunnen denken,
ik weet het allemaal niet meer.
Vlindertje

Re: ik wil niet meer eten, en eet alleen met ouders erbij

He meid,
Sjonge, wat een strijd ben je aan het voeren zeg!!!
Weet je, er zijn ook andere dingen in je leven dan je eetpatroon
op orde krijgen! Je bent zo prestatiegericht! Als dit je helpt,
is dit goed hoor, maar geniet ook van alle andere dingen!
Waar geniet je nou enorm van? Muziek, kinderen, tekenen, noem
maar op!!!
Je kunt jezelf ook zo'n enorme lading opleggen! Door je te richten op die dingen,
gaat het probleem qua eten ook een hele andere lading krijgen. Nu ist misschien lastig
omdat je dit 3 keer per dag tegenkomt, maar kun je niet onder het eten iets erbij doen,
wat je helpt om je niet op eten te richten, maar op hetgene waar je dan mee bezig bent?
En bij het vertellen aan je ouders! Houd er rekening mee, dat ze er misschien
niet goed mee om kunnen gaan, zoals jij zou willen. Als je maar de kans hebt, om
er in overleg over te praten! Dat je je eigen verhaal kwijt kunt! Ik ken je ouders natuurlijk niet,
maar als je je maar vertrouwt bij hen voelt om dingen te delen.
Liefs Vlindertje

Terug naar “Eetproblemen”