Sinds Jongs af aan ben ik al erg verlegen geweest.
Dit heeft mij hel erg belemmerd in mijn leven.
Ik heb nog steeds bijna geen vrienden, werk gaat moeizaam enz.
Ik voel me dus vaak erg alleen en word hier depresief van.
Sinds een week of 6 had ik weer een vriend.
Door omstandigheden woonde hij vrijwel direct bij mij in.
(En ik woon niet echt groot)
Dit verliep na verloop van tijd niet zo denderend.
Nu is het uit en woont hij bij zn ouders,
Dit is mijn eerste weekend weer allen
Ik voel me zo alleen!
Maar mis ik hem nou omdat ik gek op hem ben of omdat ik me zo alleen voel.
(Denk nu steeds aan AL het slechte in mn leven).
Want ja het is een lieve jongen hoor maar... zo suf en ouderwets enzo.. en ik loop soms met roze haar rond...