Treaure

depressie

Het is lang geleden dat ik mijn psychische problemen op een forum heb besproken met anderen dus misschien dat het er een beetje warrig uitkomt in dit bericht. Ik zal mijn best doen om alles goed te beschrijven. Ik vind het moeilijk om hier mijn verhaal te doen, omdat ik vaak het gevoel heb dat niemand op mijn "gezeur" zit te wachten. Zo ook jullie misschien niet [zucht]

Ik heb in mijn tienerjaren last gehad van een sociale fobie. Ik kwam haast de deur niet meer uit, ging met niemand meer om en ik voelde me heel alleen.. Ik heb door de fobie geen vervolgopleiding kunnen doen, want ik zag het niet zitten om weer in een klas te zitten met al die mensen. Gelukkig leerde ik toen mijn vriend kennen en hij heeft me een eind op weg geholpen. Ik ben bij een psycholoog geweest en dat hielp goed. Kort daarna kreeg ik mijn eerste kindje. Daarna nog een tijd depressief geweest, maar de fobie werd steeds minder. Uiteindelijk heb ik een aantal jaar fobie-vrij en depressie-vrij geleefd. Pas toen ons 2e kindje geboren werd voelde ik me weer depressief worden.

Inmiddels is de jongste 2 jaar en de depressie is nog steeds aanwezig. Ik ben op het moment niet onder behandeling van een psycholoog en slik ook geen medicijnen (nooit gehad ook) Ik hoop dat ik doormiddel van dit forum wat positiever in het leven kan komen te staan. Wel denk ik dat mijn voordeel is dat ik een vaste dagstructuur heb vanwege mijn kinderen. Ik ben gedwongen elke dag op te staan en aan te kleden en voor hun te zorgen en zo heb ik wel wat omhanden. Dit zorgt er wel voor dat ik niet meer helemaal afdwaal.

Ik wil gewoon meer genieten van mijn leven.. En me niet meer zo druk maken om wat een ander denkt. Want uiteindelijk leef je voor jezelf.. Toch?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: depressie

Hoi Treaure,

Nadat ik je welkom heb geheten bij je voorsteltopic, zag ik dat je hier al een eigen hoekje had aangemaakt. -Goed idee!! Alleen maar positief dat je er zo in staat dat je graag je verhaal wilt delen met anderen en je zo misschien beter gaat voelen. Na het gelezen te hebben, hoop ik van harte dat je die momenten weer meer zal krijgen, want het is inderdaad niet niets. En dat je zeurt...dat kan ik niet zeggen. Daar ben ik het niet mee eens. Het is nou eenmaal zwaar allemaal. (Depressief zijn, kan heel vermoeiend zijn, stressvol en bovendien sowieso heftig.) Zelfs héél eenzaam op z'n tijd. Dus daarmee gezegd goed dat je je verhaal hier -durft- te doen. Meerdere mensen kunnen nou eenmaal vaak meer dan een alleen.

Op zich heb je een ritme op de dag door de kinderen. En dat kan positief heel positief werken, zo ben je wél bezig. Maar dat hoeft het niet minder eenzaam te maken. In alle eerlijkheid: je hebt ergens natuurlijk de plicht om te zorgen voor de kinderen. En je geeft heel erg veel om ze. Dus ervan houden geeft ook dat zorgen beter zal gaan. Maar je beseft het heel goed....de kinderen zorgen voor ritme.
Heb je naast de kinderen, activiteiten die je doet? Een hobby? Dingen die je graag doet?
Heb je daarnaast ook mogelijkheden om te ontspannen? (Dat kan met een hobby, maar heb je daarnaast nog iets wat je nog meer erbij kan helpen of helpt?)

Je schrijft dat je geen medicijnen slikt. Ergens natuurlijk goed, dat je het -tot zover- zonder hebt kunnen doen. En ik gun je, dat je dat kan blijven volhouden. Maar het kan zijn, dat het je zou kunnen helpen om je (nog) (weer) stabieler te krijgen. -En dat kunnen ook natuurlijke producten zijn.
Producten die je bij een drogisterij kan krijgen. (Voor meer rust, voor een betere stemming, voor minder stress.) Dat kan eventueel ook een mogelijkheid zijn als voorloper van iets anders. -Maar dat is enkel als je daar achterstaat of er klaar voor bent. Als het zonder kan, dan kan je daar voorlopig of geheel mee doorgaan.

Sterkte [AAI]
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: depressie

Allereerst kan je je bericht hier moeilijk als gezeur beschouwen. Je vraagt niemand ergens om, en het is aan de lezer of hij je onderwerp al dan niet opent en leest. Dat is het mooie van zo'n internetforum, je hoeft om raad te krijgen niet direct vrienden of familie met je problemen 'lastig te vallen'. (Je kan ze natuurlijk altijd met hen delen als je wil.) Ieder die het leest zal dat doen omdat hij graag mensen helpt of uit belangstelling.

Vervelend dat je je zo voelt. Heb je wel genoeg vrije tijd, en besteed je die aan dingen die je leuk vind? Als dat niet het geval is, maak dan tijd voor jezelf en probeer erachter te komen of er iets is waar je talent voor hebt en wat je erg leuk vindt. Een uitlaatklep is voor iedereen belangrijk. De een vindt het in sport, de ander in iets creatiefs of in het verzamelen van postzegels of modeltreinen.

Je druk maken om wat anderen van je denken is trouwens niet nodig en levert alleen maar stress op. Veel mensen denken overal het hunne van en hoe je je ook gedraagt, er zullen altijd mensen zijn die je gedrag veroordelen en die je erom kunnen waarderen. Bespaar jezelf de moeite en stress, en doe waar je je goed bij voelt. Veel sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Rosa88

Re: depressie

Hallo Treaure,

Ik heb je bericht gelezen en wil er graag op reageren.
Je schrijft dat je op dit moment te kampen hebt met een depressie. Je gebruikt geen medicatie en staat ook niet onder behandeling van, bijvoorbeeld, een psycholoog of psychotherapeut. Ik lees in je bericht ook dat je eerder met dergelijke klachten te maken hebt gehad en dat je toen wel hulp hebt gezocht bij een psycholoog en dat dit je goed heeft gedaan. Nu vraag ik me af: wat maakt dat je voor deze depressie geen hulp hebt gevraagd van, bijvoorbeeld, een psycholoog.
Een depressie is iets wat je heel serieus moet nemen (vind ik persoonlijk).

Als ik even naar mijzelf kijk: ik heb mijn depressie een hele tijd niet onder ogen willen zien en dus ook geen hulp gezocht. Ik ben hierdoor alleen maar verder afgegleden. Nu is jouw situatie wel anders omdat ik denk dat je kinderen er ook voor zorgen dat je 'het hoofd boven water houdt'. Maar een beetje hulp/steun van een psycholoog lijkt me nooit verkeerd.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt..?

Groetjes, Rosa.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”