Ik mis (ontzettend) een borderline vrouw die 2 jaar geleden
in crisiscentrum zat, maar mij opnieuw ziet als
hulpverlener, volgens haar zeggen mankeert
zij op dit moment niets, maar praten wij
(hulpverlening) dat haar aan,
mijn laatste telefonisch kontakt gaf meedere aanwijzigen
dat ze "vet" borderliner is.
de vraag of ze nu gelukkig was, werd beantwoord met
"waarom vroeg je dat nooit eerder 2 jaar geleden"
Ben toen vele malen met haar uit geweest,
allemaal nadat ze uit het centrum was ontslagen,
haar ook verteld dat ze niet mee uit kon toen
ze daar nog was, dat begreep ze volkomen,
ze had ook geen enkel kontakt meer met dat crisiscentrum.
maar nu dus na 2 jaar ben ik toch weer een
hulpverlener, begrijp dat dit geen spectaculaire
nieuwe ontwikkelingen zijn, maar zou toch erg
graag tips willen hoe ik haar moet benaderen.
op wat voor manier ze mij ziet als vriend,
niet als hulpverlener, het liefst als relatie
met alles erop en eraan, maar begrijp dat dit bij
een bordie te ver gegrepen is, dus als kennis als vriend
ben ik al tevreden mee.
petert.