Hoi,
Ben nieuw op dit forum en wou eens jullie mening/advies over iets dat mij nu al een tijdje in mijn gedachten zit.
Mijn vriendin en ik hebben sinds twee jaar een huis gekocht nadat we eigenlijk een jaar hebben gezocht.
Er was echter niets dat ons aansprak (of te oud, te klein, te duur,...). We zochten vooral naar half open bebouwing met tuin.
Na een jaar zijn we op een huis gevallen (eigenlijk een gewoon rijhuis met tuintje) dat op zich volledig in orde is.
Buiten wat nieuwe badkamermeubeltjes en stuk keuken vernieuwen is alles prima in orde ... Leuke ruime living met zicht op onze tuin, geen inkijk ... Geen last van buren ...
Kortom, je zou zeggen dat dit ideaal is?
Nu is het zo dat onze huis gelegen is aan een wat drukkere baan.
Er is voortdurend doorgaan verkeer, wat overigens wel rustiger is vanaf 20u, ) maar vooral met ochtend en avondspits passeert er veel verkeer.
Wat betreft het lawaai ... binnen in de living hoor je daar niets van (moet ik eerlijk bekennen) en ook in onze tuin hoor je er eigenlijk niets van ...
Enkel als je een raam aan de straatkant open zet hoor je het verkeer.
We hebben sinds kort (5 maanden) een zoontje.
Sinds kort stoor ik mij hieraan omdat ik eigenlijk op termijn iets zoek dat half open is, grotere tuin, rustige woonwijk.
Nu wilt mijn vriendin (uiteraard) nog niet weten van een eventuele verhuis (begrijpelijk).
Maar ik maak mij hier nu al druk over ...
Maak ik mij hier nu te druk over?
Is verhuizen na een aantal jaar "not done"?
Zijn er nog mensen die deze ervaring delen?
Ik heb ook wel het besef dat een mens niet alles direct kan hebben...
Maar ergens heb ik dan het idee dat we hadden moeten wachten en langer op zoek gaan naar iets dat beter was.
Ik weet dat dit een luxe probleem is... maar ik voel me op dit moment heel alleen hierin omdat men vriendin dit niet snapt (niet wilt snappen)... Zij wilt uiteraard totaal nog niet horen van een eventuele verhuis... En het is ook zo dat ik uiteraard niet men valiezen aan het pakken ben om te verhuizen... Maar moest zij het gewoon begrijpen en snappen en eventueel openstaan om hierover te praten... Zij denkt dat ik nooit ergens gelukkig zal zijn... Dit valt mij zwaar en ik weet totaal niet meer wat ik moet doen. IK ben niet gelukkig op dit moment...