Gebruikersavatar
parsie
Berichten: 51
Lid geworden op: 13 apr 2015 17:33

je leven delen met een Asperger

Ik zit met een dilemma. Partner en ik zijn bijna 25 jaar samen, pas vorig jaar is de diagnose Asperger gesteld bij haar. We zijn nog steeds erg op elkaar gesteld, maar waar ik tegenaan loop is de vergaande controle die ze wil hebben over practisch elk aspect van ons samenleven. Varierend van hoe de was opgevouwen dient te worden tot de aanschaf van een nieuwe haarföhn tot wat ik tegen onze zoon kan zeggen. Op alle dingen die ik doe volgt een verzoek om het de volgende keer op haar manier te doen. Ze heeft geen vertrouwen in de manier waarop ik dat doe en denkt dat ik geen goede redenen heb om het op mijn manier te doen. Gaat het niet op haar manier, doet ze het wel over. Tot ik merkte hoe passief ik daarvan werd en we ruzie kregen over mijn verantwoordelijkheid nemen. Het geen niet mijn verantwoordelijkheid is natuurlijk, want in hoge mate door haar voorgeschreven en gecontroleerd. Ze zorgt verder voor het leeuwendeel van ons inkomen, de zaken rondom ons studerende kind, alle administratieve taken en onderhoud van het huis.
Dat geeft me het gevoel volkomen weggerangeerd te zijn.
Nou ben ik zover dat ik zeg Asperger is tot daar aan toe, maar ik wil niet de hele last ervan dragen.
We hebben afgesproken dat ze mij de dingen op mijn manier laat en geen verzoeken meer doet om het anders te doen. En de onrust die dat geeft zelf te dragen. Heel zwartwit, omdat het anders niet werkt.
Wanneer ik me weer veilig voel, neem ik vanzelf meer aandeel op me, maar dan wel op de manier die ik te bieden heb.
Op mij had het tot dusver een goede uitwerking. Voelde me helemaal blij worden van het bijvullen van het water bij een bosje rozen.
Maar ik besef dat dit eeuwig mijn terrein verdedigen blijft en daar zie ik erg tegenop.
Kan ik dit van haar vragen of zadel ik haar daarmee met een onmogelijke aanpassing op? Wordt dit niet een nieuw onderwerp waar we uitputtende ruzies over blijven houden. Een ander heeft wellicht helemaal niet de neiging om in de passiviteit te schieten.
Heb ik me wellicht al teveel aangepast om uit die eindeloze hoeveelheid ruzies te komen?

Heeft iemand hier een wijze blik op?
Gebruikersavatar
MaxN
Berichten: 15
Lid geworden op: 02 jun 2017 22:30

Re: je leven delen met een Asperger

Ik woon nu zo'n vijf jaar samen met een asperger en ik herken mij erg in de problemen die je doormaakt. Echter zijn bij mij de rollen juist omgedraaid en gebeurd alles op de manier die 'ik wil'. De gedachte hierachter is dat er dan geen conflicten ontstaan en dat het gewoon duidelijk is... Wat ik persoonlijk nogal rigide vindt, maar het werkt tot bepaalde hoogte.

Echter weet ik wel dat het vrijwel onmogelijk is om hier aan te tornen en dat je beter af bent door het los te laten. Ik stel mijzelf vaak de vraag, "is dit het waard om een ruzie over te krijgen" en laat het dan rusten omdat het het gewoon niet waard is. Een relatie met een asperger heeft heel veel mooie kanten maar vereist ook een meegaande houding van de partner. Als je dit niet goed kunt en merkt dat je er onder lijdt dan zul je bij jezelf te raden moeten gaan of het voor jouw werkt of niet. Helaas kun je als partner heel lijden onder de rigiditeit van een asperger/autist en zul je er soms ook een punt achter moeten zetten uit zelfbehoud.

Wat ik mij wel afvraag is: is dit al langer een probleem en kun je er door de diagnose een naam aan geven of speelt het pas (op) sinds de diagnose?
Gebruikersavatar
parsie
Berichten: 51
Lid geworden op: 13 apr 2015 17:33

Re: je leven delen met een Asperger

Ja, dat heb ik ook gedaan, maar veel te veel. Omdat ik wat makkelijker in mekaar steek denk ik gauw: nou ja, als jij dit nou zo belangrijk vind. Ik vind het niet zo interessant, dus doe maar op jouw manier.
Tot ik merkte dat ik dan ook bijna niets meer in te brengen had. En ook keihard moest vechten om de opvoeding van ons kind in emotionele veiligheid te laten gebeuren. Zonder dat kindlief dat in de gaten had dan, bij voorkeur, bij voorbeeld. En andere dingen voorkomen die ik echt kwalijk vind. En helemaal niets gedaan kreeg zonder ruzie...
Klinkt heel dramatisch en waarom blijf ik dan. Toch houden we echt van elkaar. Blijven voor het kind hoeft niet lager, want die is het huis uit. Maar dus toch erg met elkaar verbonden.
Zij doet vreselijk haar best, wil alles doen om mij bij zich te houden. Zodat ik af en toe moet zeggen dat ze zich ook niet tot in het oneindige kan blijven aanpassen. Ze heeft begeleiding door MEE en dat helpt wel.

Ik zit er nu door in een burnout, niet de eerste keer. Dus is duidelijk dat dit niet zo verder kan. Dat heeft haar het bewustzijn gebracht dat ik toch niet voor niets op al die dingen bleef hameren. Nu neemt ze me meer serieus. Dat blijft niet als ik er weer bovenop ben, vrees ik.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

Ik zit er nu door in een burnout, niet de eerste keer. Dus is duidelijk dat dit niet zo verder kan. Dat heeft haar het bewustzijn gebracht dat ik toch niet voor niets op al die dingen bleef hameren. Nu neemt ze me meer serieus. Dat blijft niet als ik er weer bovenop ben, vrees ik.
Het is natuurlijk heel naar dat je erdoor in een burn-out bent geraakt. Toch wil ik je erop wijzen dat je bij voorbaat al in je gedachten invult dat het dan toch weer fout zal gaan als het met jou weer beter gaat. Daarmee geef je eigenlijk niet zoveel vertrouwen af en dat terwijl het zó ongelooflijk belangrijk is dat mensen met - welke vorm van dan ook- autisme dat vertrouwen krijgen en ook vernemen. Dat ze ook echt in de gat hebben dat mensen vertrouwen in hun hebben. Dat is bij de gedachte en je vrees vooraf al niet zo zichtbaar.

Je partner heeft hulp en begeleiding bij MEE. Heel erg goed. Zowel voor jou, maar ook voor je partner. Geef je partner dan ook het vertrouwen mee dat en daarmee ook de groei, zelfs al is het soms maar in hele kleine stapjes tegelijk, het in stapjes langzaamaan beter zal gaan. Geef je partner en jezelf een ruime kans, door niet van te voren opnieuw in te zetten op het gaat toch weer de verkeerde kant op uiteindelijk. Je hebt er meer aan om vooruit te kijken. En als je samen, in harmonie, liefde en vriendschap verder wilt, dan moet het van beide kanten. Je partner doet haar best, stap jij er dan positief in.

Zowel in vriendschap als in liefdesrelaties is bouwen en vertrouwen belangrijk. Haal elkaar niet onderuit, stil of hardop, maar zorg ervoor dat jullie elkaar de hoogte in tillen. Zo zorg je voor een open en fijne band.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

Zijn/haar best. ;)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
parsie
Berichten: 51
Lid geworden op: 13 apr 2015 17:33

Re: je leven delen met een Asperger

Dank je voor deze draai om mijn oren.
Misschien zijn er dingen die jij niet weet?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

parsie schreef: 05 jun 2017 11:14 Dank je voor deze draai om mijn oren.
Misschien zijn er dingen die jij niet weet?
Dat is apart.... je beschouwd deze reactie al als een draai om je oren. Zonder dat deze reactie daarvoor bedoelt is. Denk dat je dan niet bij mij te rade moet gaan waarom je dat gelijk zo ziet.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
parsie
Berichten: 51
Lid geworden op: 13 apr 2015 17:33

Re: je leven delen met een Asperger

Voor mij is het een nogal stevige veroordeling dat ik mijn partner het vertrouwen niet zou geven.
Ik ben geen slachtoffer, ik heb hard voor haar gevochten, gewerkt. Ik weet tot op de draad na 25 jaar hoe ze in mekaar steekt, ze is geen vreemde voor me. En ik ben in staat genuanceerd te denken, dat mag toch uit mijn mailtje blijken. En bovendien ken ik mezelf en mijn zwakheden, imperfecties. Belangen.
Jij kent mij niet.
Dus een dergelijk oordeel is een beetje te kort door de bocht.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

parsie schreef: 05 jun 2017 12:02 Voor mij is het een nogal stevige veroordeling dat ik mijn partner het vertrouwen niet zou geven.
Ik ben geen slachtoffer, ik heb hard voor haar gevochten, gewerkt. Ik weet tot op de draad na 25 jaar hoe ze in mekaar steekt, ze is geen vreemde voor me. En ik ben in staat genuanceerd te denken, dat mag toch uit mijn mailtje blijken. En bovendien ken ik mezelf en mijn zwakheden, imperfecties. Belangen.
Jij kent mij niet.
Dus een dergelijk oordeel is een beetje te kort door de bocht.
Tja, in de jaren dat ik hier zit komen ook weleens wat stevige berichten voorbij. Ik noem het liever wat directer. Het komt weleens voor dat mensen daar wat moeite mee hebben, dat ik ook weleens wat meer directe antwoorden geef, maar als je mijn bericht goed en aandachtig leest, is het geen veroordeling. Eerder een andere kijk op de zaak of een andere verwoording dan mijn voorganger. Misschien niet verwacht, toch kan je ook dat eens op het forum krijgen. Je deelt immers je verhaal. Ik heb je nooit als een slachtoffer gezien.
Nergens staat ook dat jij partner na 25 jaar niet goed zou kennen, dat je niet voor haar gevochten zou hebben. Dat zijn allemaal woorden en zinnen die niet vanuit mij komen en ook niet vanuit mijn bericht. Het zijn gedachten die nergens staan beschreven.
Jij kent mij niet.
Sterker nog, niemand kent jou hier, dus je krijgt verschillende reacties op je verhalen. Wat bij jou ligt, is of je een bericht zo gaat zien als een oordeel, of dat je het meeneemt als geen oordeel. Dat stukje ligt niet bij mij.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
parsie
Berichten: 51
Lid geworden op: 13 apr 2015 17:33

Re: je leven delen met een Asperger

Gaan we pingpongen?
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: je leven delen met een Asperger

parsie schreef: 05 jun 2017 13:48 Gaan we pingpongen?
Ik heb liever basketbal :lol:
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

parsie schreef: 05 jun 2017 13:48 Gaan we pingpongen?
Nee, dit is een forum. ;) En ik vind het merkwaardig dat je zulke reacties teruggeeft, het geeft bijna te denken dat er toch wat herkenning is in mijn teksten.

Ik heb overigens liever tennis.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
parsie
Berichten: 51
Lid geworden op: 13 apr 2015 17:33

Re: je leven delen met een Asperger

Misschien fijner wanneer mensen reageren vanuit de optiek van partners van. Hoe een Asperger in mekaar steekt dat weet ik nou wel. Iets teveel daarnaar gevoegd. Me bezig gehouden met wat zij nodig had. Te weinig aandacht, ook door mezelf, voor wat ik nodig had.
Vertrouwen is niet iets wat je besluit te hebben. Dat voel je van binnen.
Ik denk dat ik exact weet wat ik kan vragen. Meer rekening houdt met haar grenzen dan zij met de mijne. Ieder zijn talent.
Is zien hoe zij haar best doet dan geen teken van het vertrouwen dat ik heb?
Een oproep om nog meer rekening te houden met haar en haar nog eens even beter te begrijpen is echt even te pijnlijk.
Jammer dat je dat niet begrijpt
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

Ik heb het gevoel dat wij hier momenteel niet uitkomen, omdat we blijkbaar elkaar niet begrijpen. Dat is niet erg, er zijn meer leden die je verder kunnen helpen en wie weet spring ik er dan ook weer tussenin. Ik doe nu een stap naar achteren en hoop voor jou dat je met berichten van anderen wellicht meer kunt dan met de mijne. Ondanks dan er van mijn kant geen (ver)oordeel inzit. Uiteindelijk wens ik iedereen alle goeds hier en hoop ik voor ieder dat ze uit de voeten kunnen met eventuele reacties van leden. En ik gun, ondanks dat je wat apart of aangevallen reageerde op mijn goedbedoelde, wellicht andere reactie dan anderen, jouw en je partner alle goeds en dat jullie er samen uit mogen komen. :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
MaxN
Berichten: 15
Lid geworden op: 02 jun 2017 22:30

Re: je leven delen met een Asperger

Ik begrijp volledig wat Parsie bedoelt, want ik herken het probleem heel goed...

Iets wat veel mensen niet begrijpen aan het hebben van een relatie met een asperger, is dat het niet hetzelfde werkt als bij neurotypische mensen. Vertrouwen tonen is een heel kenmerkend iets in mijn ervaring. Je kunt nog zoveel vertrouwen willen tonen, dat hoeft niet per se over te komen dan wel aan te komen. Het werkt anders bij hen: Je hebt hun vertrouwen al gewonnen, aangezien je een relatie met ze bent aangegaan. Zo vierkant is het. Jaloezie is bijvoorbeeld vaak vrijwel niet-bestaand, daar voor in de plaats is er heel veel onzekerheid in een algemenere zin. Dit is één van die typische dingen die het hebben van een relatie met een asperger zo uitdagend, maar ook zeer vermoeiend kan maken. Het lijkt haast wel te komen door een compleet gebrek aan fantasie...

Wat ik wel merk aan het hebben van een relatie met een asperger is dat het heel erg snel kan verworden tot een afhankelijkheidsrelatie. En dat is niet voor iedereen even goed te doen of gezond. Vooral niet als de partner in kwestie ook erg afhankelijk is in praktische zin. (Huishouden is bijvoorbeeld zo'n ding wat in mijn ervaring niet altijd even makkelijk gaat.) Wat je dan krijgt is een situatie waarin jij je schuldig gaat voelen omdat je partner zonder jou niet verder kan, maar tegelijkertijd jij door jouw partner tegengehouden wordt alles uit het leven te halen. Dit ondanks de aanpassingen die er gedaan zijn of mogelijk zijn. Het is van belang dat je gaat als het moet, want je kunt niet je hele leven laten bepalen door één persoon.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: je leven delen met een Asperger

Het is van belang dat je gaat als het moet, want je kunt niet je hele leven laten bepalen door één persoon.
Daar ben ik het volledig mee eens, overigens.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Autisme Spectrum Stoornissen”