Ramon76

Partner van vrouw met ADHD wil aan zich zelf werken

Hallo allemaal.
Ik ben een getrouwde man en vader van 2 kinderen.
Bij mij in het gezin zijn er twee met de diagnose ADHD en alle twee aan de medicatie.

Ooit hebben wij een curcus gevolgd mbt handvaten en het leren hoe te handelen bij een kind met ADHD.
Op die curcus kwamen mijn vrouw en ik erachter dat we hier niet alleen maar zaten voor mijn zoon,maar ook voor mijn vrouw die vorig jaar de diagnose ADHD heeft gehad.

Mijn vrouw is in een therapie gegaan en heeft daar veel geleerd over zichzelf en ADHD.
Daarbij is ook Ritalin voorgeschreven.

Nu mijn vraag:
Ik sta af en toe hulpeloos te kijken naar de gedachtengangen van mijn vrouw en zoon.
Sommige dingen begrijp ik,sommige dingen niet.

Waar ik de meeste moeite mee heb is het soms wat gestreste gedrag en het niet luisteren van mijn zoon.

Ik word dan weleens boos en ga vooral met mijn vrouw in discussie als er weer eens een stress moment is en ik dan niet begrijp waarom er stress is.(zag ik het maar eens vanuit hun perspectief)

Mijn zoon en vrouw worden naar mijn mening gevormd hoe de maatschappij hun het liefste ziet en ik vind dat zo niet fair.

Waarom zijn er zoveel curcussen en therapieen voor mensen met ADHD en niet voor de mensen zonder?

Ik moet meer gaan leren om een discussie uit de weg te gaan en niet de boel aan te blijven wakkeren met de vraag:”wat zit je nou te stressen joh”.

Ik zoek dan ook iets waar ik iets aan mijzelf kan veranderen en niet weer mijn zoon of vrouw.

Opties en meningen zijn meer dan welkom.

Mvg,
Ramon
Gebruikersavatar
Psycholoog Dea
Berichten: 191
Lid geworden op: 27 nov 2013 16:59

Re: Partner van vrouw met ADHD wil aan zich zelf werken

Beste Ramon76,

Als ik je verhaal zo lees, dan komt bij mij de vraag naar boven wat de diagnose ADHD betekent voor jullie?

Ik ben persoonlijk van mening dat je een label zoals 'ADHD' kunt gebruiken om een aantal eigenschappen van iemand te beschrijven en dat het dan verder stopt.
Belangrijker lijken me de vragen: Wat voor persoon is je vrouw? Wat voor personen zijn je kinderen? Wat voor persoon ben jij? En wat hebben jullie als uniek individu en als gezin nodig? Wat helpt jullie specifieke situatie?
Je kunt dit wel benoemen met ADHD, maar ik vraag me af wat dat verder toevoegt.

Zie het aub niet als kritiek, ik ben oprecht bezig met deze vraagstukken en nieuwsgierig naar de mening van anderen hierover.
Psycholoog Dea van de online Psychologenpraktijk Boom.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Partner van vrouw met ADHD wil aan zich zelf werken

Ramon76 schreef:Hallo allemaal.
Ik ben een getrouwde man en vader van 2 kinderen.
Bij mij in het gezin zijn er twee met de diagnose ADHD en alle twee aan de medicatie.

Ooit hebben wij een curcus gevolgd mbt handvaten en het leren hoe te handelen bij een kind met ADHD.
Op die curcus kwamen mijn vrouw en ik erachter dat we hier niet alleen maar zaten voor mijn zoon, maar ook voor mijn vrouw die vorig jaar de diagnose ADHD heeft gehad.
Hoi Ramon,
de diagnose adhd wordt gesteld op gedrag - maar er wordt elaas niet gekeken naar de mogelijk lichamelijke oorzaken voor dat gedrag. (Zodat je je dreigt te gaan richten op "je als ouder etc. aanpassen aan aangepast gedrag".

Zo is een van de (bewezen) theorieen over add, dat de onrust wordt veroorzaakt door het disfunctioneren van het evenwichtssysteem. Hte is beslist prettiger voor iedereen, als dat evenwichtssysteem beter gaat functioneren, zodat iemand niet meer al die onrust hoeft te ervaren. (Zo is er het proefje van een, twee of drie keer in redelijk hoog tempo om je eigen as draaien - en daarna even vaak de andere kant op. Nu is dit geen diagnose, maar een boel mensne worden er plm. een half uur lang rustiger van.)

Ramon76 schreef:Nu mijn vraag:
Ik sta af en toe hulpeloos te kijken naar de gedachtengangen van mijn vrouw en zoon.
Sommige dingen begrijp ik, sommige dingen niet.

Waar ik de meeste moeite mee heb is het soms wat gestreste gedrag en het niet luisteren van mijn zoon.

Ik word dan weleens boos en ga vooral met mijn vrouw in discussie als er weer eens een stress moment is en ik dan niet begrijp waarom er stress is.(zag ik het maar eens vanuit hun perspectief)
Sommige mensen komen in de loop van een programma, gericht op het verbeteren van hun evenwichtssysteem tot de ontdekking "dat de wereld stil kan staan" en dat dat lekker rustig is, een wereld die stil staat.
(En dat zijn doorgaans ook de 'warhoofden',, die moeilijk dingen onthouden enzo - al dat gewiebel van de wereld, dat vreet aandacht en enerie en er kan verder niet maar weinig bij.)
...en hoe het nu precies is voor jou 2 kinderen en jouw vrouw, daar kan ik op zich niets zinnigs over zeggen - maar dit is een van de mogelijkheden.
(En svp.: vraag nou niet "of de wereld beweegt" - het gaat er mij om, dat mensnen zelf die ontdekking doen als ze aan de slag gaan met die oefeningen. Die mensen zelf zouden voor die oefeningen ook gezegd hebben "nee hoor - natuurlijk staat de wereld stil".)

Sowieso lijkt het me vreselijk stressvol (en frustrerend) dat je lichaam het je zo moeilijk maakt om te functioneren, terwijl je toch zelf heel erg je best doet (en je lichamelijke gedoe zelf niet wordt onderkend, dwz. jijzelf weet het doorgaans niet en je omgeving weet het al helemaal niet). En vervolgens moet er dan maar eindeloos "aan jou worden gesleuteld". Brrr....
Ramon76 schreef:Ik moet meer gaan leren om een discussie uit de weg te gaan en niet de boel aan te blijven wakkeren met de vraag:”wat zit je nou te stressen joh”.
Ken je de kreet, dat "driekwart van de mensleijke communicatie non verbaal is"...?
Andermaal: wie in een bewegende wereld leeft, is doorgaans niet erg goed in het lezen van lichaamstaal, dus daar zit al een constant struikelblok.

En jouw vraag ”wat zit je nou te stressen joh” kan (afhankelijk van je toonhoogte, gezichtsuitdrukking en noem maar op)
voelen als een vriendelijke, ondersteunende vraag: "Je gaat me ter harte - ik wil graag weten wat er met je is...?"
maar kan ook voelen als "Wat is er nou toch weer loos met jou, er is niets!!" (wat veel geirriteerder klinkt, een boodschap in zich draagt "met jou is iets mis, je ziet spoken", etc.)
...en als gezegd: de trieste mogelijkheid dat jouw familei dit hele onderscheid niet kan maken (omrede van dat ze slecht zijn in het oppakken van jouw nonverbale communicatie).

...en wat wellicht een optie is, is met het hele gezin *iets* te doen, dat op een plezierige manier gericht is op stress laten afvloeien. Familieyoga bijvoorbeeld. (En op momenten dat de stress oploopt, kunnen jullie over en weer elkaar herinneren: "...eeeen weer ruuustig doooorademen!"

Terug naar “Aandachtsproblemen (ADHD)”