Goed raar onderwerp.
Maar vraag me af of ik de enige ben die hier last van heeft.
Ff korte intro van mie ... Ben Sietse 26 jaar en weet door allelei problemen met school en prive sinds een jaar dat ik adhd heb.
Het valt me op dat voor een grootgedeelte van de problemen die ik ervaar komt doordat ik onbewust heel erg bezig ben met het onderdrukken van mijn hyperactiviteit. Ik heb adhd ook al zou je dat niet altijd zeggen. Ik ben niet super druk , of hyperactief, of heel impulsief . zoals de m,eeste mensen het beeld hebben van een aahdeehaadeeur. d8 daarom ook als eerst dat ik add had. Maar na onderzoek van een psycholoog bleek dat ik toch wel duidelijk een H er bij moet hebben. Ik heb wel die Hyperactiviteit en impulsiefiteit zoals de meeste andere adhd'rs gehad als kind. Maar door mn opvoeding of door mijn eigen ervaringen heb ik dit altijd ver weten te onderdrukken.Dit heeft nu echter ook gevolgen gehad waar ik nu als jong volwassenen nu erg tegen aanloop.Een paar voorbeelden....Ik heb ontzettend veel moeite met het uiten van mijn gedachten. Door dat ik soms van de hak op de tak spring met mn gedachten, heb ik me zelf aangeleerd om niet direct in de reden te vallen. Laat mensen altijd beleefd uit praten. Maar blijf daardoor wel vaak zitten met de dingen die ik graag had willen zeggen. Weet dat ik soms heel impulsief dingen kan zeggen ...zonder erbij nagedacht te hebben hoe dit bij anderen overkomt. In mijn hoofd is het wel duidelijk , maar goed in woorden is weer eens wat anders.Het probleem is dan echter dat die gedachten maar in mn kop blijven zitten...en dat deze zich als ik de kans krijg in 1 keer uit. Wat voor de buitenwereld gewoon weg niet te begrijpen is of verkeerd begrepen word. of dat mensen iets hebben van ja daar heb je hem weer..wat vaak tot ruzies en conflicten leid en een zeer boze sietse.
Ook doordat ik me zelf erg weerhoud om impulsief een keuze te maken ik erg veel moeite heb...om dingen te kiezen en beslissingen te maken.
Laat meestal erg beinvloeden door wat anderen van mijn keuzes vinden.
Van het hele ADHD gebeuren baal ik gewoon weg het meest dat ik dit zo laat heb ontdekt.
Dat erzoveel heeft moeten gebeuren dat ik nu gewoon zoveel moeite heb met de persoon die ik ben en de gevolgen die het heeft.
van de week hoorde ik dat een jongen van 14 met adhd die ik al een tijdje kende van vrijwilligerswerk , uiteindelijk door dat ze optijd erbbij zijn geweest met medicatie en coaching het zo ver geschopt heeft om naar het vwo te gaan iets wat erg hoop gevend is voor ouders met adhd , maar bij mij wel verdriet doet dat ik er zo laat achter ben gekomen , mijn positie in de maatschappij er heel anders had kunnen uitzien als ik het eerder geweten had en minder tegen dingen aanliep dan waar ik nu tegen aan loop. Mar goed ondanks de tegen slagen ook ...op school en prive ....heb ik als adhd'r ook wel dingen bereikt waar ik best trots op ben:) dankzij de support van mn ouders , en mn vriendin. rijbewijs behaald, mavo diploma ..en veel levens ervaring en een hoop goed gebruikte adhd eigenschappen kunnen gebruiken in mn leven:)
wou ik even kwijt.