Ik ben 72. Sinds een paar jaar heb ik rugproblemen die na iedere behandeling toenamen. Ik belande uiteindelijk in een rolstoel. Tot ik in december door een neurochirurg geopereerd werd met spitstechnologie.
Na 1 maand nam ik geen morfine meer, en kon ik weer fatsoenlijk wandelen. Na 2 maand wandelde ik zelfs 8km zonder pijn.
Toen nam mijn energie erg toe, ik begon hard te werken. Ik was heel blij. Ik vroeg me soms af waar ik de energie vandaan haalde. Ik weet het aan euforie door genezen te zijn, maar het blijft duren. Wat veroorzaakt dit gedrag? Ik ben er blij mee, maar vraag het me toch af.