Dag,
Mijn echtgenoot heeft prostaatkanker en een radicale prostatectomy volgt.
Maar hij heeft autisme en bijgevolg nu al nachtelijke paniekaanvallen. Hij kan deze abnormale prikkels geen plaats geven. Gevolg hoge chronische polsslag en verwarring.
Vroeger als we eens op reis gingen zijn we bvb moeten versnel terug naar huis gaan. Een overnachting in een vreemd bed was niet mogelijk. Paniekaanvallen waren zo hevig, polsslag in rust 140, eens terug thuis alles ok. De vlucht was noodzakelijk.
Hoe gaat dat lukken in een ziekenhuis, zeker de nacht voor de operatie?
Destijds, bij een zware dépressie, werd Xanax en lysanxia toegediend, maar dat kon de hartslag niet doen dalen. Verdere therapie en veel tijd zorgde voor een rustfase.
Ik heb geïnformeerd en ze zeggen dat ze de avond voor de operatie een lichte xanax geven, maar dat gaat niet lukken.
Hoge hartslag.
Groot probleem dus.
Re: Angstaanvallen hospitalisatie
Wat akelig dat jullie hier doorheen moeten. Sowieso denk ik dat het een goed idee is om begeleiding hiervoor te vragen. Ook vooral op psychisch vlak. Daar zijn vast mogelijkheden voor en het bespreken van zijn verleden ook. Je kan altijd in overleg overstappen op rustgevers, maar goede, fijne zorg, voldoende aandacht en begrip zijn zeker van belang.
Juist ook omdat de situatie waarin jullie zitten mogelijk nog een tijd gaat duren, is het goed om een fijne afstemming te maken, duidelijkheid te geven en voldoende mensen te hebben om op terug te vallen. Zowel voor je echtgenoot als voor jou.
Misschien kan je in overleg gaan voor eventuele medicatie als dat mogelijk is. Voor hoge nood zouden ze dit best kunnen doen.
Met elkaar manieren vinden om alle hevige ervaringen die gaan komen aan te kunnen, dat is nogal wat, maar een basis is een begin.
Voorderest denk ik toch dat de artsen weten wat ze doen. Geef ze duidelijkheid zodat ze ook duidelijkheid aan jullie kunnen geven. En neem elkaar mee in de route die jullie allen moeten gaan.
Sterkte en je kunt hier altijd schrijven.
Juist ook omdat de situatie waarin jullie zitten mogelijk nog een tijd gaat duren, is het goed om een fijne afstemming te maken, duidelijkheid te geven en voldoende mensen te hebben om op terug te vallen. Zowel voor je echtgenoot als voor jou.
Misschien kan je in overleg gaan voor eventuele medicatie als dat mogelijk is. Voor hoge nood zouden ze dit best kunnen doen.
Met elkaar manieren vinden om alle hevige ervaringen die gaan komen aan te kunnen, dat is nogal wat, maar een basis is een begin.
Voorderest denk ik toch dat de artsen weten wat ze doen. Geef ze duidelijkheid zodat ze ook duidelijkheid aan jullie kunnen geven. En neem elkaar mee in de route die jullie allen moeten gaan.
Sterkte en je kunt hier altijd schrijven.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~