In de weekenden zo vaak alleen en somber... Ben 22 jaar. Hele week werken en uitkijken naar het weekend omdat je dan iets kunt ondernemen: eindstand er gebeurd niks. Of ik beland in het enige uitgaansplekje in mijn boerendorp en zit alleen aan de bar, te hopen dat er iemand binnenkomt die ik ken.
Ben sociaal, echter niet zo sociaal dat ik me (succesvol) in een groep ga gooien die daar heeft afgesproken. Die zitten daar niet op te wachten, ze kennen elkaar en zijn al jaren bevriend. Daarnaast is mijn stem ook niet hard genoeg om eveneens met succes met een nieuw persoon iemand een gesprek aan te knopen. Mijn vriendengroep is op het moment niet-bestaand.
Wat kan ik doen om met mensen in contact te komen, met als enige vervoersmiddel de fiets/ov. Daarom is in het weekend eventjes naar Utrecht o.i.d. niet mogelijk. Wil het doen, maar de gok nemen dat ik direct mensen leer kennen waar ik kan overnachten is te risicovol.
Voel me nu zo nutteloos en mijn sociale vaardigheden gaan er ook op achteruit. Wil zo graag in stedelijk gebied wonen, met leeftijdsgenoten samenwonen, een partner hebben. Maar er gebeurd gewoon niks. De enige mensen die ik vaak zie zijn mijn ouders en daar word ik ook gestoord van omdat ze gelovig zijn en me allerlei regels opleggen waardoor ik gedwongen voel om op tijd thuis te zijn en op zondag niet weg te gaan. Hierdoor heb ik alleen de vrijdagavond om wat te kunnen doen.
Het verhaal klinkt misschien totaal niet heftig maar dit riedeltje speelt zich nu al 2 jaar af en word er langzamerhand zo gek van dat ik soms zin heb om de muur een kopstoot te geven.
-
originaltaste
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 15 okt 2022 20:16
Re: Sociale contacten
Ja ik herken het probleem. Ben ook in het weekend eenzaam. Ben wel iets ouder.
Voel je vrij om contact op te nemen als je wilt.
Een sportclub heeft me wel een tijd geholpen. Het was een stuk fietsen en kwam best relaxed thuis elke zaterdag.
Het zou mooi zijn als je connectie voelt met andere leeftijdsgenoten. En het lijkt erop dat je niet voor het geloof van je ouders kiest? Zitten daar consequenties aan? Of wil je een bepaald leven hebben wat niet zo vlug word geaccepteerd?
Dat kan je ook eenzaamheid geven.
Voel je vrij om contact op te nemen als je wilt.
Een sportclub heeft me wel een tijd geholpen. Het was een stuk fietsen en kwam best relaxed thuis elke zaterdag.
Het zou mooi zijn als je connectie voelt met andere leeftijdsgenoten. En het lijkt erop dat je niet voor het geloof van je ouders kiest? Zitten daar consequenties aan? Of wil je een bepaald leven hebben wat niet zo vlug word geaccepteerd?
Dat kan je ook eenzaamheid geven.
Hoi ik ben een jongeman tussen 24 en 33 jaar die vaak stress, spanning, frustratie en eenzaamheid ervaart. Ik werk niet. Ik ben in het verleden gediagnosteert met een A.S.S. hoewel ik niet veel herken.
Re: Sociale contacten
Welkom op het forum.originaltaste schreef: ↑15 okt 2022 21:12 In de weekenden zo vaak alleen en somber... Ben 22 jaar. Hele week werken en uitkijken naar het weekend omdat je dan iets kunt ondernemen: eindstand er gebeurd niks. Of ik beland in het enige uitgaansplekje in mijn boerendorp en zit alleen aan de bar, te hopen dat er iemand binnenkomt die ik ken.
Ben sociaal, echter niet zo sociaal dat ik me (succesvol) in een groep ga gooien die daar heeft afgesproken. Die zitten daar niet op te wachten, ze kennen elkaar en zijn al jaren bevriend. Daarnaast is mijn stem ook niet hard genoeg om eveneens met succes met een nieuw persoon iemand een gesprek aan te knopen. Mijn vriendengroep is op het moment niet-bestaand.
Wat kan ik doen om met mensen in contact te komen, met als enige vervoersmiddel de fiets/ov. Daarom is in het weekend eventjes naar Utrecht o.i.d. niet mogelijk. Wil het doen, maar de gok nemen dat ik direct mensen leer kennen waar ik kan overnachten is te risicovol.
Voel me nu zo nutteloos en mijn sociale vaardigheden gaan er ook op achteruit. Wil zo graag in stedelijk gebied wonen, met leeftijdsgenoten samenwonen, een partner hebben. Maar er gebeurd gewoon niks. De enige mensen die ik vaak zie zijn mijn ouders en daar word ik ook gestoord van omdat ze gelovig zijn en me allerlei regels opleggen waardoor ik gedwongen voel om op tijd thuis te zijn en op zondag niet weg te gaan. Hierdoor heb ik alleen de vrijdagavond om wat te kunnen doen.
Het verhaal klinkt misschien totaal niet heftig maar dit riedeltje speelt zich nu al 2 jaar af en word er langzamerhand zo gek van dat ik soms zin heb om de muur een kopstoot te geven.
Het feit dat jij je hebt aangemeld op het forum kan al iets helpen. Omdat je hier van je af kan schrijven, kan reageren op berichten en inderdaad connectie kan maken. Je maakt een verbintenis.
Omdat je de hele week uit kijkt naar het weekend, heb je daar de focus op en de kans is dan groter dat je dan word teleurgesteld. Je bent er dan zo opgericht dat je leeft van weekend naar weekend dat je mist wat er tussendoor allemaal is. Dat kan zorgen voor teleurstelling. Namelijk inderdaad dat er niets gebeurd.
Daarnaast hoop je altijd aan de bar, dat er iemand komt die je kent. Dat kan, je kunt er ook voor kiezen om te proberen contact te maken met mensen die je niet of niet goed kent. Je kan beginnen om anderen te groeten, te kijken of er een opening is. Wie weet zijn er ook anderen die in contact met jou willen. Je heb t namelijk geen garanties dat je bekenden tegenkomt. Ook heb je geen garantie dat ze het dan altijd fijn vinden om jou te zien. Neem eigen initiatief in de avond, ga er meer open in.
Ga desnoods naar een andere plek buiten je woonplaats.
Moet je persee ergens overnachten? Of persee iemand meteen goed leren kennen? Volgens mij is dat geen vereiste. Dat is geen uitgaan en er gezellig in gaan. Dat is van te voren al met een soort eis ergens komen. Dat werkt niet.
Als niemand anders een bepaalt initiatief neemt, ben jij degene in je eigen leven die daarmee moet beginnen. Want jij kan zorgen voor verandering, niet de ander.
Als jij het niet fijn vind om de regels te volgen, dan doe je het niet. Dan ga je er langzaam eens tegenin. Dat zal je ook in de toekomst moeten doen. Uiteindelijk is het je eigen leven. Je kan zelf uitbreken. Als jij later thuis wil zijn, andere keuzes wil maken, dan is het stap voor stap een eigen richting kiezen. Spannend en misschien moeilijk in het begin, maar als je verandering wilt, nodig.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Re: Sociale contacten
Hoi originaltaste ik reageer laat, ik ben niet vaak op het forum. Ik denk dat je een risico ziet in meegaan met vreemden die je dezelfde avond hebt ontmoet als je zou gaan stappen in Utrecht. Dit snap ik wel. Je bent dus afhankelijk van het OV. Misschien kun je je rijbewijs halen en dan een auto desnoods huren. Je kunt dan echter niet drinken. Of je kunt een overnachting in een leuk hotel boeken? Dan hoef je ook niet met iemand mee die je nog niet goed genoeg kent. Succes, groet !