volhoudertje schreef: ↑14 aug 2022 13:19
Uiteraard kan ik niet voor alle wantrouwende mensen spreken, maar als het aankomt op mijzelf ben ik nooit angstig, geweest en tevens ben ik ook niet beschadigd. Zover ik mij kan herinneren beschouw ik het als een zeer normale zaak om mensen te wantrouwen en altijd mensen altijd het sterke gevoel geven dat er niet over mij heen gelopen kan worden.
Ik zal even een paar kanttekeningen plaatsen bij het 'zelfportret' dat je hier probeert te schetsen. Allereerst het volgende: verdedigsmechanismes zijn per definitie gebaseerd op negatieve ervaringen en angsten die daardoor ontstaan zijn. Je hoeft hier niet je doopceel te lichten en je levensverhaal te vertellen, maar je kunt er gevoegelijk van uitgaan dat jouw verlangen om duidelijk te maken dat er niet over je heen gelopen kan worden, ontstaan is door een ervaring uit het verleden. Je bewering dat je 'van nature' wantrouwend bent is een fictie en een herinterpreatie van emoties en ervaringen. Maar als jij vindt dat je sterker en zelfverzekerder in het leven kan staan door een dergelijk verdedigsmechanisme in stand te houden, moet je daar zeker niet van afwijken. Of het psychisch en sociaal gezien een verstandige keuze is en op de lange duur haalbaar is, is een andere zaak.
Dat brengt mij op het tweede punt: geloof gerust wat je allemaal wilt geloven, richt je leven zo in zoals jij dat zelf wilt en gelukkig van wordt, maar jouw opstelling en kijk op de samenleving gaat helaas ook gepaard met een naargestig soort superioriteitsgevoel. Zoals je zelf zegt voel jij 'haat en minachting' tegenover emotionele, gevoelige mensen. Dat zijn vrij sterke bewoordingen. Als jij je staande wilt houden in dit leven zul jij je mening wat dit betreft toch moeten bijstellen, een dergelijke opsteling is namelijk nergens voor nodig. Haat en minachting kun je alleen voelen voor mensen die jou iets misdaan hebben en dat is hier niet het geval. Ach ja, het hoeft natuurlijk geen betoog dat jouw afkeer van emotionele en gevoelige mensen een verdedigingsmechanisme is en gebaseerd is op angst. Wat dat betreft ben je heel doorzichtig en kun je feilloos door alles heen prikken wat je in dit 'zelfportret' probeert te schilderen.
Mensen zoals mij worden veelal raar gevonden, maar dit komt altijd van mensen die zelf niks hebben meegemaakt in hun leven.
Je doet er verstandig aan om niet al te stellige beweringen te doen en te denken dat je vooral raar gevonden wordt door mensen die 'zelf niks hebben meegemaakt hebben in hun leven'. Ik vind je niet raar hoor, wat dat betreft heb ik voldoende meegemaakt. Ik vind je hooguit ongeloofwaardig en ook een beetje meelijwekkend. Zoals gezegd hoef jij je doopceel hier niet lichten, maar hoe wordt een persoon zo? Hoe komt het dat je een wantrouwende misantroop geworden bent die neerkijkt op andere mensen? Daar ben ik toch best wel nieuwsgierig naar.
Zoals u aangegeven heeft in u tekst zal ik uiteraard niet mijn hele levensverhaal hier neerzetten, wel kan ik op enkele dingen mijn kijk toevoegen. Ik ben echt waar zolang ik mij kan herinneren zwaar wantrouwend, en een minachting voor emotionele, sensitieve gevoelige mensen, heb ik ook altijd al gehad, wel kan ik zeggen dat dat door de jaren heen alleen maar sterker is geworden door voornamelijk het observeren van anderen, niet eens mijn eigen ervaringen. Dat mijn houding naar anderen een verdedigingsmechanisme is kan ik zeker bevestigen, maar ik blijf herhalen dat is absoluut niet op angst gebaseerd, in mijn ervaring verwarren mensen, wantrouwende, kat uit de boom kijkende mensen met angst. Voor mij is het niks meer dan eerst de kust veilig maken en dan overgaan tot verdere interactie. Ik voel totaal geen angst, nooit gevoeld ook. Mijn ervaringen met mensen zijn gewoon ronduit slecht, de basis van elke intermenselijke relaties zijn gebaseerd op de principes geven en nemen, wederzijds vertrouwen, mensen lijken dat totaal niet te bevatten, en beschouwen een sociaal persoon als een zwak persoon, iemand die handelt uit sociale spelregels, principes en hoe het simpelweg hoort te gaan in een intermenselijke relatie wordt als zwak beschouwd !! Dat mensen aardige, lieve, behulpzame, goedwillende mensen voor zwak aanzien kan ik mij volledig voorstellen, maar hoe ver zijn we als een sociaal vaardig, niet vriendelijk persoon al per definitie als zwak wordt aangemerkt ??
Nogmaals ik zeg niet dat iedereen zo is en ik geloof u best als u zegt dat u u zelf hier niet in kunt vinden, maar dit is wat ik werkelijk bij makkelijk gezegd 95% van de mensen gezien heb. Een en al achterbaks, geen respect voor iemand die er ooit voor jou geweest is en je bij gestaan heeft, diegene als een baksteen laten vallen, en nog neerbuigend opstellen tegen zo een persoon, om vervolgens ook nog achterbaks mensen die ooit jou “vrienden” waren zwart maken en valse geruchten verspreiden, en vervolgens wanneer die persoon erachter komt jou volledig negeert, uit zijn leven zet (en terecht) heel zielig de slachtofferrol aannemen, zeer kleine minderheid heb ik gezien dat ze anders in elkaar zitten, maar de negatieve ervaringen wegen zwaar tegenover de goede. En ik ben er volledig van overtuigd dat social media en bepaalde ontwikkelingen in de maatschappij van de laatste twintig jaar hierin een duidelijke rol hebben gespeeld.
Nogmaals zal ik niets over mijzelf prijs geven en welke gebeurtenissen aanleiding hebben gegeven tot mijn huidige denkbeelden, wel kan ik zeggen dat ik een persoon ben die heel veel dingen gezien heeft en veel in de maatschappij op verschillende plekken van het land geweest is. Hoe meer ik zie van de huidige maatschappij en en wat allemaal wel niet genormaliseerd wordt, hoe meer ik walg van de maatschappij en mijzelf terugtrek in mijn eigen leven, om een misvatting te voorkomen ik zet mijzelf absoluut niet af tegen de maatschappij maar ik weiger volledig om deel te nemen eraan aangezien het de normen en waarden van een gezonde maatschappij/samenleving volledig aan de kant heeft gezet, en dit is iets wat niet te ontkennen valt. En wat betreft mijn misantropie, dat heeft een en al te maken met de eerder beschreven achterbaksheid, misgunnerij, afgunst, en zeer zwakke mentaliteit die er heerst in grote delen van de samenleving. En volledig misantroop ben ik niet, ik heb nog een zeer klein beetje vertrouwen in een erg kleine gedeelte van de oprechte, realistische, rationele mensen die er rond lopen.