Struggles met een intens slecht zelfbeeld

[Chrysis]

Goedenavond iedereen,

Sinds een half jaar woon ik samen met mijn partner. Nou zijn wij er achter gekomen dat ik nog enorm veel last heb van een verdraait zelfbeeld en een lage hoeveelheid zelfvertrouwen. Zowel fysiek als mentaal ben ik nog steeds enorm onzeker en we zijn eigenlijk een beetje zoekende naar wat ik nu nog zou kunnen doen om dit tegen te gaan.

Ik ga al sinds mijn 15de naar de psycholoog (ben nu 23!) En ben sinds een jaar gestopt omdat er eigenlijk "niks meer te doen was".
Aka, ik heb alles op tafel gelegd, heb overal doorheen gewerkt, weet ik veel hoeveel therapieen gehad en zo mijn best gedaan maar ondanks dat allemaal blijft mijn zelfbeeld enorm verdraait.

Om een idee te geven van wat ik allemaal heb gevolgd; cognitieve gedragstherapie (met verschillende therapeuten), EMDR (2x), schematherapie, mindfullness, systeemtherapie, VERS-training, Denk je sterk cursus, rots en water, faalangst training en nog een aantal...

De laatste 3 therapeuten waar ik mee om tafel heb gezeten hebben mij verteld dat mijn zelfbeeld alleen zal groeien naar mate ik meer positieve ervaringen heb en ouder word. Helaas heb ik hier nog niks van gemerkt.

Ik kan me heel goed bedenken (en opnoemen) waar ik goed in ben, wat ik heb bereikt en hoe ver ik al ben gekomen ondanks alles, hier ben ik ook enorm blij om, maar om de een of andere reden helpt dit niet bij het opbouwen van mijn zelfbeeld. Ik kan het nog zo vaak tegen mezelf herhalen, opschrijven, mee mediteren, maar het lukt me niet om al die positieve dingen te "koppelen" aan mezelf.

Mijn laatste therapeut raadde hierom ACT therapie aan...om zo te leren accepteren dat dit is wie ik ben. Maar dat ik eigenlijk niet wat ik wil doen, ik zou zo graag willen dat ik me beter over mezelf voel.

Verder heb ik vele soorten medicatie tegen de angst gehad. Dat maakte mijn zelfbeeld slechter ondanks dat het mijn angst tegen hield. Inmiddels red ik het zonder! Ook ben ik recent gestopt met de anticonceptie en hier werd ik ietsje stabieler van maar nog steeds brengt het veel chaos in onze relatie en bij mijzelf omhoog.

Wij weten ons geen raad meer en ik vraag me vooral af of ik het echt alleen bij die ACT therapie moet houden en daar maar genoegen mee moet nemen.

Heel erg bedankt voor het lezen ♡

[volhoudertje]

De laatste 3 therapeuten waar ik mee om tafel heb gezeten hebben mij verteld dat mijn zelfbeeld alleen zal groeien naar mate ik meer positieve ervaringen heb en ouder word. Helaas heb ik hier nog niks van gemerkt.

Misschien moet je wat dat betreft iets meer geduld hebben, je bent (pas) 23, dus voor dat ouder worden zul je waarschijnlijk wat meer tijd voor moeten uittrekken. Zelfacceptatie komt je ook niet van de ene dag op de andere aanwaaien, daar gaat de nodige tijd overheen.

Acceptance and Commitment Therapie (ACT) lijkt me een goed begin om te leren groeien. Het doel van ACT is immers niet om klachten op te lossen of te verminderen, maar om mentaal veerkrachtiger te worden. Ik vind het geen verkeerde suggestie om deze therapie te volgen. Misschien moet je het als een diepte investering in jezelf zien.

[Chrysis]

Misschien moet je wat dat betreft iets meer geduld hebben, je bent (pas) 23, dus voor dat ouder worden zul je waarschijnlijk wat meer tijd voor moeten uittrekken. Zelfacceptatie komt je ook niet van de ene dag op de andere aanwaaien, daar gaat de nodige tijd overheen.

Acceptance and Commitment Therapie (ACT) lijkt me een goed begin om te leren groeien. Het doel van ACT is immers niet om klachten op te lossen of te verminderen, maar om mentaal veerkrachtiger te worden. Ik vind het geen verkeerde suggestie om deze therapie te volgen. Misschien moet je het als een diepte investering in jezelf zien.

Dat is waar! Ik heb gelukkig nog enorm lang de tijd, maar we merken wel beide dat het een muur creert in onze relatie, en het begint wel lastiger te worden om er mee om te gaan, helemaal omdat we nu samen wonen. Gelukkig zijn we zo slim geweest om een relatietherapeut in te schakelen op het moment dat we zijn gaan samenwonen en dat heeft de situatie wat versoepeld, maar ook hij gaf aan dat dit iets is waar ik individueel aan moet werken wil het beter worden.

Mocht ik de ACT wel gaan volgen en accepteren dat dit zo zal blijven dan brengt het naar mijn idee geen verandering in onze situatie en blijft die muur hoger worden omdat ik blijf door gaan met de gedragingen die ik dankzij mijn slechte zelfbeeld vertoon?

[volhoudertje]

Mocht ik de ACT wel gaan volgen en accepteren dat dit zo zal blijven dan brengt het naar mijn idee geen verandering in onze situatie en blijft die muur hoger worden omdat ik blijf door gaan met de gedragingen die ik dankzij mijn slechte zelfbeeld vertoon?

Waarom ga je al bij voorbaat van een donker scenario uit? Dat hoeft toch helemaal niet? Misschien is een eerste stap die je kunt zetten dingen luchtiger te zien en je voor te nemen dat dingen beter zullen gaan. Zo'n basishouding maakt het verschil. Als je dingen wilt veranderen in je leven, moet je daar de basisvoorwaarden voor scheppen, door anders tegen het leven en de toekomst aan te kijken met een andere, positievere mindset.

[Memories]

Mijn laatste therapeut raadde hierom ACT therapie aan...om zo te leren accepteren dat dit is wie ik ben. Maar dat ik eigenlijk niet wat ik wil doen, ik zou zo graag willen dat ik me beter over mezelf voel.

Misschien is het wel zo dat door te leren wie je bent, je op een gegeven moment juist positiever gaat denken. ACT is meer dan wat je hier beschrijft.
En als je vanaf het begin er donker in gaat, dan geef je het geen kans. Ga voor jezelf niet te snel, geef het een kans, maar misschien nog belangrijker: Geef JEZELF een kans in wat je allemaal volgt.

Zou je wat meer over je achtergrond kunnen vertellen?

[Chrysis]

Misschien is het wel zo dat door te leren wie je bent, je op een gegeven moment juist positiever gaat denken. ACT is meer dan wat je hier beschrijft.
En als je vanaf het begin er donker in gaat, dan geef je het geen kans. Ga voor jezelf niet te snel, geef het een kans, maar misschien nog belangrijker: Geef JEZELF een kans in wat je allemaal volgt.

Zou je wat meer over je achtergrond kunnen vertellen?

Ja hoor dat kan zeker! Ik ben opgegroeid met beide ouders. Mijn moeder en vader hebben beide hun eigen mentale problematiek. Moeder is voornamelijk vatbaar voor Psychoses en hierdoor heel veel bezig met bij zichzelf blijven, mediteren, alternatieve geneeswijzes, mindfullness etc. Ik heb veel steun en liefde van haar ontvangen, maar op een gegeven moment (rond mijn 13de levensjaar) werd ze door nogal wat intense ervaringen (veel sterfte) emontioneel onbeschikbaar, dit duurde tot een jaar of 17.

Mijn vader is hard drugs verslaafd en alcoholist, was een echte sergeant-majoor, doe dit, doe dat. Ik heb van hem dan ook geen enkele steun ontvangen. Altijd 10en halen, leren hoe ik dit moet doen, leren hoe ik dat moet doen, en vooral meteen perfect doen natuurlijk! Fouten maken of iets niet snappen was geen optie. Dan werd er geschreeuwd en werd ik aan de arm geforceerd om door te blijven gaan totdat hij zo van slag was dat ik naar mijn kamer werd gestuurd.

Helaas was mijn vader altijd enorm overpowerend, en ondanks dat mijn moeder een flinke mond heeft en altijd haar best heeft gedaan mij te verdedigen (waardoor er altijd veel ruzie tussen hun twee was) lukte het niet om hem 24/7 bij me vandaan te houden. Mijn jeugd was dan ook voornamelijk gefocussed op het leren zelfredzaam zijn...hout hakken, banden plakken, auto's repareren, vuur maken, liegen, eten koken, en soms zelfs stelen en/of dingen doorverkopen.

Niet een al te prettige jeugd al om al dus.

[Chrysis]

Ja hoor dat kan zeker! Ik ben opgegroeid met beide ouders. Mijn moeder en vader hebben beide hun eigen mentale problematiek. Moeder is voornamelijk vatbaar voor Psychoses en hierdoor heel veel bezig met bij zichzelf blijven, mediteren, alternatieve geneeswijzes, mindfullness etc. Ik heb veel steun en liefde van haar ontvangen, maar op een gegeven moment (rond mijn 13de levensjaar) werd ze door nogal wat intense ervaringen (veel sterfte) emontioneel onbeschikbaar, dit duurde tot een jaar of 17.

Mijn vader is hard drugs verslaafd en alcoholist, was een echte sergeant-majoor, doe dit, doe dat. Ik heb van hem dan ook geen enkele steun ontvangen. Altijd 10en halen, leren hoe ik dit moet doen, leren hoe ik dat moet doen, en vooral meteen perfect doen natuurlijk! Fouten maken of iets niet snappen was geen optie. Dan werd er geschreeuwd en werd ik aan de arm geforceerd om door te blijven gaan totdat hij zo van slag was dat ik naar mijn kamer werd gestuurd.

Helaas was mijn vader altijd enorm overpowerend, en ondanks dat mijn moeder een flinke mond heeft en altijd haar best heeft gedaan mij te verdedigen (waardoor er altijd veel ruzie tussen hun twee was) lukte het niet om hem 24/7 bij me vandaan te houden. Mijn jeugd was dan ook voornamelijk gefocussed op het leren zelfredzaam zijn...hout hakken, banden plakken, auto's repareren, vuur maken, liegen, eten koken, en soms zelfs stelen en/of dingen doorverkopen.

Niet een al te prettige jeugd al om al dus.

Oh en ik ben enig kind!

[Memories]

Ja hoor dat kan zeker! Ik ben opgegroeid met beide ouders. Mijn moeder en vader hebben beide hun eigen mentale problematiek. Moeder is voornamelijk vatbaar voor Psychoses en hierdoor heel veel bezig met bij zichzelf blijven, mediteren, alternatieve geneeswijzes, mindfullness etc. Ik heb veel steun en liefde van haar ontvangen, maar op een gegeven moment (rond mijn 13de levensjaar) werd ze door nogal wat intense ervaringen (veel sterfte) emontioneel onbeschikbaar, dit duurde tot een jaar of 17.

Mijn vader is hard drugs verslaafd en alcoholist, was een echte sergeant-majoor, doe dit, doe dat. Ik heb van hem dan ook geen enkele steun ontvangen. Altijd 10en halen, leren hoe ik dit moet doen, leren hoe ik dat moet doen, en vooral meteen perfect doen natuurlijk! Fouten maken of iets niet snappen was geen optie. Dan werd er geschreeuwd en werd ik aan de arm geforceerd om door te blijven gaan totdat hij zo van slag was dat ik naar mijn kamer werd gestuurd.

Helaas was mijn vader altijd enorm overpowerend, en ondanks dat mijn moeder een flinke mond heeft en altijd haar best heeft gedaan mij te verdedigen (waardoor er altijd veel ruzie tussen hun twee was) lukte het niet om hem 24/7 bij me vandaan te houden. Mijn jeugd was dan ook voornamelijk gefocussed op het leren zelfredzaam zijn...hout hakken, banden plakken, auto's repareren, vuur maken, liegen, eten koken, en soms zelfs stelen en/of dingen doorverkopen.

Dat is inderdaad een heftige boel waar je mee moet leren omgaan. Wat goed is het dan dat je je uitspreekt en hulpverlening niet aan de kant gooit.
Zelfs al heb je de twijfels over de hulpverlening die jou word aangeraden. Als je zoiets meemaakt, heeft het allemaal tijd nodig. Vertrouwen is dan een dingetje en dat gaat niet gemakkelijk over.

Voor veel mensen is en was dit forum een plek om te delen en te groeien. Dat wens ik je ook toe.