Na een relatie van bijna 6 jaar heb ik een maand geleden de relatie met mijn vriend verbroken. Ik hield en hou nog steeds veel van hem.
Toch sta ik geheel achter mijn besluit omdat ik mij in deze relatie vaak eenzaam en onbegrepen heb gevoeld.
Ik kon steeds niet goed de vinger er opleggen totdat ik laatst een artikel las over ASS binnen een relatie. Ik herkende bijna alles hierin. Dit heeft voor mij veel dingen kunnen verklaren. Uiteraard ben ik zelf ook debet geweest aan de problemen.
Toen ik een maand geleden de relatie uitmaakte reageerde hij bijna niet. Alsof hij er zich volledig voor afsloot. Later heb ik nog een kort mailtje gestuurd waarop ik ook niets heb gehoord. Wel met kerst een onpersoonlijk kaartje van hem ontvangen.
Omdat ik een mens ben was ik in het begin boos en voelde me geheel genegeerd maar later heeft dat voor mij een plek gekregen en nu plaats gemaakt voor bezorgdheid naar hem toe.
In het verleden hebben een paar vrouwen hem verlaten om soortgelijke redenen. Hier heeft hij wel een klap van gehad mede ook omdat hij zijn eigen aandeel niet heeft kunnen zien. Hij is nogal zwart/wit is heel boos en verbittert geworden en heeft zich sociaal geïsoleerd.
Nu ben ik bang dat hij dit opnieuw gaat doen. Hij is een lieve man waar ik nog steeds van hou en ik gun hem alle geluk.
Graag wil ik hem nog een brief schrijven waarin ik vertel dat ik goeie tijden met hem heb gehad en nog steeds veel om hem geef, alleen geen intieme relatie meer wil. En dat hij altijd bij mij aan kan kloppen als hij die behoefte heeft.
Wat mij ervan weerhoud om deze brief te sturen is dat hij nogal zwart/wit kan denken. Ik ben dan bang dat hij het anders interpreteert dan mijn bedoeling is.
Ik hoop dat iemand op dit forum mij hierover een advies kan geven of wellicht herkenning voelt.