Heb ik een vorm van autisme?

[robyn]

Hallo allemaal,
Ik vraag mij al een tijdje af of ik een vorm van autisme heb.
Toen ik klein was viel het mijn ouders al op dat ik 'anders' was, ik was erg op mezelf, had een duidelijke mening, was niet erg sociaal, zat in mijn eigen wereldje en ik kon op jonge leeftijd al geweldig praten. Ook kon ik niet tegen onrust, op de kermis stond ik met mijn handen op mij oren te schreeuwen en met mijn hoofd te schudden. Ik had niet een hele goede motoriek, ik kon niet zo goed fietsen en viel redelijk vaak. Ik heb eigenlijk nooit over Asperger of autisme nagedacht totdat het tegen me werd gezegt. Toen ik jong was, maar laatst kreeg ik ook weer een opmerking. Nu is het niet zo dat ik denk dat ik meteen autistisch ben, maar toch vraag ik me af of anderen denken dat ik er een vorm van heb.
Het zijn de volgende eigenschappen in mij die volgens anderen (en dat werd bevestigd op Google) wijzen op autisme:
-Extreem goed geheugen
-Hoofdwiegen (dwangmatig)
-obsessies (ik wil alles weten over iets, ik maak plakboeken, werkstukken enz.)
-Zenuwachtig worden in een grote groep, stilvallen
-Andermans gedrag heel raar vinden en het niet begrijpen
-teveel nadenken (ik word er gek van, ik kan niet stoppen met denken)
-Dwanghandelingen
-me afzonderen als het onrustig word
-alles moet duidelijk (in de war als dingen veranderen)
-alle details zien/alles wat er gebeurd meekrijgen, ik krijg alles binnen wat er gebeurd, elk geluid, alles
-alles tellen
-mensen niet leuk vinden, geobsedeerd door dieren en de natuur
-mensen uit mezelf niet groeten of een hand geven omdat ik dat vergeet/niet snap
-ik kan er niet tegen als mensen me aanraken, onverwachts
-Niet liegen, altijd eerlijk

Verder heb ik nog echt last van de volgende dingen:
-extreme angst, vooral s avonds.
-dingen zien die er niet zijn (bijv een hand tegen een ruit)
-geen rem hebben op mijn gedachtes

ik heb zelf nooit echt gedacht aan autisme omdat ik redelijk veel vrienden heb, bij mijn vrienden ben ik erg sociaal en voel ik me helemaal goed, zodra ik bij mensen kom die ik niet kom klap ik dicht, al helemaal als ze over simpele dingen gaan praten zoals; Hoe was je vakantie? ik loop dan gewoon vast. ik kan niet tegen achtergrondmuziek. Opzich stoort het mij niet zo erg, daarom dat ik er nooit overna heb gedacht. Het enige wat mij stoort is de chaos in mijn hoofd, het over ALLES nadenken maakt me gewoon moe en dan moet ik met mijn hoofd schudden en ik ben extreem snel bang en dan ook heel erg, ik heb fobieën voor hele rare voorwerpen en dingen, mijn angsten slaan eigenlijk nergens op en ik haat het dat ik gewoon niet weet hoe ik sociaal moet doen.
Heeft iemand enig idee of ik misschien asperger of een vorm van autisme heb?
Zo ja, wat moet ik dan doen?
Sorry voor het lange verhaal, alvast bedankt voor de reacties!

[FlowerPower2020]

Het lijkt erop dat je een vorm van autisme hebt. Ik zeg lijkt want zeker weten doe ik het niet. En pin mij er nietop vast maar als je vroeger een grote wowoordenschat had voor je leeftijd en je zat in je eigen wereldje dan lijkt het op autisme en variant syndroom van asperger.

Je zou kunnen beginnen bij een huisarts om daar je verhaal te doen. die kan je verder verwijzen. Wat je ook kan doen is informatie opzoeken op het internet of via de bibliotheek. En kijken of er dingen overeenkomen met je belevenissen.

Zo zou ik het benaderen.

[TheEmperor85]

Hoi robyn, welkom op het forum.

Zolang je er in je dagelijks functioneren geen enorme last van hebt, maakt het eigenlijk niet veel uit of je autistisch bent of niet. Er zijn een hoop mensen bij wie het nooit officieel gediagnostiseerd zal worden.

Mocht je er wel last van hebben, dan kan je huisarts of de dichtstbijzijnde GGD je hier verder mee helpen. (Wat Google schrijft moet je namelijk vooral niet altijd geloven).

[Radius]

Uit je tekst blijkt dat je erg gevoelig bent, vooral voor zintuiglijke prikkels. Hoe ervaar je jouw en andermans emoties? Je gevoeligheid voor prikkels kan een verklaring zijn voor een buitengewone behoefte aan orde. Tellen, vermijden van onrust en zoeken naar rustige plaatsen kunnen daarvan symptomen zijn.

Angst voor het onbekende kan ervoor zorgen dat bij gebrek aan waarnemingen (zoals in het donker) de onzichtbare ruimte door je brein wordt ingevuld met 'onzin'. Hiervan heeft eigenlijk iedereen in meer of mindere mate last. We zijn voelende wezens die pijn, liefde en angst ervaren en we hebben behoefte aan evenwicht. Grote onzekerheden komen vaak slecht van pas, dus dicht ons brein deze gaten voor ons, goed- of kwaadschiks.

Je hebt vrienden waarmee je op een sociale manier omgaat, maar vind sociaal doen moeilijk. Er zijn veel ongeschreven regels die door de jaren heen onze cultuur hebben gevormd. Achter sommige regels zit een logica die direct duidelijk is, maar andere regels liggen minder voor de hand. Vaak zijn ze van generatie op generatie overgedragen zonder dat mensen zich afvroegen wat de achterliggende redenen waren. Daardoor zijn gedragspatronen ontstaan die erg moeilijk volledig via onze logica te begrijpen zijn.

Om een goed begrip van deze verschijnselen te benaderen moet je veel analyseren en nadenken. Daartegen roept het vele nadenken nieuwe vragen op. Het menselijk brein is in staat vele zaken te begrijpen, maar kan onmogelijk alles begrijpen. Gun jezelf de rust en probeer dit te beseffen. Alles wat ertoe doet is dat we voelende wezens zijn en pijn kunnen ervaren. Alles wat we kunnen doen is het streven naar een wereld met zo min mogelijk pijn. De hele sociale poppenkast eromheen is nog niet half zo belangrijk als vele mensen wel denken.

Veel sterkte en succes.

[Janneke]

Hallo allemaal,
Ik vraag mij al een tijdje af of ik een vorm van autisme heb.
Toen ik klein was viel het mijn ouders al op dat ik 'anders' was, ik was erg op mezelf, had een duidelijke mening, was niet erg sociaal, zat in mijn eigen wereldje en ik kon op jonge leeftijd al geweldig praten. Ook kon ik niet tegen onrust, op de kermis stond ik met mijn handen op mij oren te schreeuwen en met mijn hoofd te schudden. Ik had niet een hele goede motoriek, ik kon niet zo goed fietsen en viel redelijk vaak.

Sommige mensen zijn van kinds af aan idd overgevoelig als het gaat om hun zintuigen en om uiterst begrijpelijke redenen hebben ze vaak ook een niet zo goede motoriek. Het is trouwens goed te verhelpen.
Maar zoalgn je last hebt van dit soort verschijnselen, kan ik me leendig voorstellen, dat je je anders voelt dan anderen - je beleeft de wereld intensiever (als het gaat om geluid enzo) en dingen zoals spelletjes zij vaak niet erg aanlokkelijk, omdat de vardighedne di eander ekinderen er mee trainen, voor jou "te hoog gegrepen zijn". (Bijv: alle kinderen op de kleuterschool willen in de draaimolen en jij wordt binen de minuut echt vreselijk misselijk. Heel naar!)
Zaken als "niet tegen achtergrondmuziek kunnen" en graag niet te veel veranderingen in de dagelijkse routine horen hier ook bij. Dingen worden al gauw te vermoeiend (met alle gevolgen van dien: angts, niet meer kunne stoppen met denken, etc.).
Hoofdwiegen komt ook min of meer in dit verhaal voor: het ziet er qua sociaal verkeer etc. niet uit - maar het kan belangrijk zijn, omdat je je er je evenwicht mee traint.

ik heb zelf nooit echt gedacht aan autisme omdat ik redelijk veel vrienden heb, bij mijn vrienden ben ik erg sociaal en voel ik me helemaal goed, zodra ik bij mensen kom die ik niet kom klap ik dicht

Och mijn schoonzus heeft et syndroom van Rett. Dat is eerlijk gezegd mijn referentie voor autisme - ik denk dus totaal niet dat jij autist zou zijn. Wat wellicht zinnig is, als je deze pagina's zou lezen: http://www.inpp.nl/page9.html en http://www.novreflextherapie.nl/REAC/rb2010001.html

[TheEmperor85]

Och mijn schoonzus heeft et syndroom van Rett. Dat is eerlijk gezegd mijn referentie voor autisme - ik denk dus totaal niet dat jij autist zou zijn.

Dus iedereen die geen Rett heeft is niet autistisch? Ook klassiek autisten niet dus? Dat is zoiets als 'iemand met een IQ van 70 is niet zwakbegaafd, want mijn referentie is iemand met het syndroom van Down'. Het autismestoornis spectrum is vrij breed..

[robyn]

Heel erg bedankt voor de reacties, ik heb er echt wat aan. Ik ben opzich wel sociaal in het opzicht dat ik rekening hou met anderen alleen vind ik het moeilijk om een praatje met iemand te maken. Ik voel me hierbij onzeker behalve als het gaat over specifieke onderwerpen. Ik vind t zelf moeilijk mijn emoties te begrijpen en daarom die van anderen ook. Ik vind snel dat mensen zich aanstellen en snap acties van anderen niet. Het stoort mij soms op school, ik word soms helemaal gek. Als het te druk is loop ik gewoon de klas uit. Ik heb wel eg veel last van de angst. Ik schrik erg vaak en durf niet alleen in een donkere kamer te zijn, terwijl ik dat dus wel wil want ik ben graag alleen. Verder irriteert mij het eindeloos veel denken. Ik raak er helemaal van in de war en het is altijd ern chaos in mijn hoofd. Verder storen het niet sociaal zijn en de andere dingen mij wel maar niet dat ik er niet mee kan leven.

[Janneke]

Och mijn schoonzus heeft et syndroom van Rett. Dat is eerlijk gezegd mijn referentie voor autisme - ik denk dus totaal niet dat jij autist zou zijn.

Dus iedereen die geen Rett heeft is niet autistisch? Ook klassiek autisten niet dus?

Mijn referentie is niet perfect, ik geef het volmondig toe.
Iemand die sociaal is, rekening houdt met anderen, etc.etc (maar soms/vaak geen barst van anderen snapt) aanduiden als autist (...al dan niet asperger...), dat stuit me dus wel eens tegen de borst.

(Vooral als het verhaal mij loupezuiver in de oren klinkt als iets compleet anders dan een aangeboren hersenaandoening.)

[TheEmperor85]

Och mijn schoonzus heeft et syndroom van Rett. Dat is eerlijk gezegd mijn referentie voor autisme - ik denk dus totaal niet dat jij autist zou zijn.

Dus iedereen die geen Rett heeft is niet autistisch? Ook klassiek autisten niet dus?

Mijn referentie is niet perfect, ik geef het volmondig toe.
Iemand die sociaal is, rekening houdt met anderen, etc.etc (maar soms/vaak geen barst van anderen snapt) aanduiden als autist (...al dan niet asperger...), dat stuit me dus wel eens tegen de borst.

(Vooral als het verhaal mij loupezuiver in de oren klinkt als iets compleet anders dan een aangeboren hersenaandoening.)

Dat is iets totaal anders dan 'alles wat geen Rett is, is niet autistisch'.
Nee, ik ken ook geen autisten die sociaal zijn. (maar ik doe m'n best hoor, maak je geen zorgen..)

[Memories]

Hoi Robyn welkom.

Sommige mensen zijn van kinds af aan idd overgevoelig als het gaat om hun zintuigen en om uiterst begrijpelijke redenen hebben ze vaak ook een niet zo goede motoriek. Het is trouwens goed te verhelpen.
Maar zoalgn je last hebt van dit soort verschijnselen, kan ik me leendig voorstellen, dat je je anders voelt dan anderen - je beleeft de wereld intensiever (als het gaat om geluid enzo) en dingen zoals spelletjes zij vaak niet erg aanlokkelijk, omdat de vardighedne di eander ekinderen er mee trainen, voor jou "te hoog gegrepen zijn". (Bijv: alle kinderen op de kleuterschool willen in de draaimolen en jij wordt binen de minuut echt vreselijk misselijk. Heel naar!)
Zaken als "niet tegen achtergrondmuziek kunnen" en graag niet te veel veranderingen in de dagelijkse routine horen hier ook bij. Dingen worden al gauw te vermoeiend (met alle gevolgen van dien: angts, niet meer kunne stoppen met denken, etc.).
Hoofdwiegen komt ook min of meer in dit verhaal voor: het ziet er qua sociaal verkeer etc. niet uit - maar het kan belangrijk zijn, omdat je je er je evenwicht mee traint.

Ik heb lang nagedacht of ik op dit stuk in moest gaan of niet. Ik heb toch een aantal dingen, dikgedrukt aangegeven.
Naar mijn mening, hoeft het niet zo te zijn, dat een kind die dit soort "sympthomen" heeft, dan maar gelijk autistisch is. Men kan ook te snel een label plakken op kinderen, persoonlijk houd ik daar niet zo van, als dat te snel aan de orde is. (Het kan zinnig zijn om achter dingen te komen, maar autistisch hoeft men dan niet gelijk te zijn.) Je hebt ook kinderen die van kindsafaan, overgevoelig zijn, zonder autisme. Je hebt ook kinderen die, een minder goede motoriek hebben zonder autisme, door andere redenen. Een kind kan de wereld intensiever beleven, zonder autisme. Sommige kinderen houden niet van gezinsspelletjes of schoolpleinspelletjes en zijn liever wat meer op zichzelf, zonder autisme.
(Ja, het kan zijn dat er sprake is van autisme, maar dat label hoeft niet persee)
En ja, men kan wel kenmerken hebben van autisme, maar dan hoef je nog niet specifiek het "label autisme te dragen." Dat gaat voor mijn gevoel soms te snel en meer gevoelig zijn voor dingen en op jezelf zijn, kan ook zonder ASS. Daarbij is het dan jammer, dat kinderen gelijk "gekenmerkt"worden met; dat kind heeft dat en dit en dat en dat en dus heeft diegene PDD-NOS, en die heeft dit en dat en dat en dus RET, en dat kind ervaart dit dit en dit en dus.... en dat geldt ook voor andere stoornissen overigens, soms plaatsen ze mensen te snel in een hokje. (En ja het is mogelijk dat ze het hebben, het is goed dat er aanduidingen voor zijn, maar alla. Daarbij gaat de uniekheid er een klein beetje vanaf als men zegt: oh MAAR diegene heeft dat hoor daarom komt dat.) Men kan vaak niet meer "uniek"zijn door een label, zichzelf zijn, of er komt weer een label.

Ik weet van mezelf, dat ik kenmerken/trekjes heb van autisme, maar zoals gezegd heeft men dan niet gelijk autisme (en ik ook niet.). (Geldt ook voor een andere stoornis.)
Als "we" dat namelijk zouden doen, heeft iedereen wel een stoornis.

Robyn, ik hoop dat je ook wat hebt aan de stukjes die aangehaald worden, of je het nu hebt of niet. Misschien kan je daar ook wat mee.

[time2reflect]

Dag Robin,

Ik lees zojuist je verhaal, en zonder de tekst te gaan analyseren kan ik je vertellen dat de kans groot is dat je een stoornis hebt binnen het autisme spectrum. Ik denk na het lezen van je tekst met name aan asperger of zelfs PDD-NOS (heb veel mensen om me heen met verschillende vormen van autisme).

Ik kan me bijna niet voorstellen dat hetgeen je allemaal opsomt geen enorme impact heeft op je leven. Geluiden, aanraking, contacten en ga zo maar door. Alleen al deze 3 punten zijn een basaal deel van ons dagelijkse bestaan. Als die een heftige reactie veroorzaken, hoe kan je dan nog relaxed door het leven gaan.

Ik zou zeggen: ga eens in gesprek met een arts.
Het feit dat je op deze site bent gekomen om je verhaal te doen is een teken dat je er iets aan wilt doen. Dus ik wens je veel succes ermee!