Dat ben ik dus. Zoveel problemen dat ik me geen raad meer weet en mijn leven een zwart gat is geworden. Op dit moment leef ik als een kluizenaar en opgesloten in mezelf. Zonder baan, woning sociaal leven en het gevoel iets te kunnen.
Ik ben nu 27 jaar en zit al jaren vast in mn leven, ik weet niet wat ik er mee moet en echt niets lijk ik te kunnen. Ik ben onderzocht naar autisme bij het Leo Kannerhuis wat ze niet vast konden stellen en verder wilden onderzoeken maar daar had ik destijds geen zin in.
Nu heb ik daar spijt van want ik zou niets liever de diagnose krijgen zodat ik eindelijk de juiste hulp kan krijgen. Momenteel zit ik in een zware depressie voor de zoveelste keer en gebruik geen medicijnen meer want die vielen recent niet goed, zware druk kreeg ik in mn kop waar ik niet tegen bestand was.
Mentaal lijk ik steeds verder achteruit te gaan, totaal geen focus of geheugen wat ook mede zal komen door jarenlang wietgebruik, waar ik nu wel drie maanden mee ben gestopt.
Ik heb de hoop eigenlijk al opgegeven nog iets van mn leven te kunnen maken en wil er alleen maar een einde aan maken. Ik voel een constante zelfhaat door alles wat er fout is gegaan en hoe ik als persoon in elkaar zit: somber, timide, lomp, passief en lastig (vooral voor mn ouders).
Toch staan zij nog steeds achter me terwijl ik ze echt slecht behandeld heb door te jatten en te bedriegen en te negeren als zij met de juiste adviezen kwamen.
Een triest persoon ben ik geworden en ik kan me niet eens meer anders voordoen.. [zucht]
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
Voor zover ik vernomen heb heeft cannabisgebruik zeker geen positieve invloed op de mentale ontwikkeling. Daarbij kan je er, als je daar gevoelig voor bent, neerslachtig van worden. Waarschijnlijk heb je dit zelf al ondervonden, en maakt het deel uit van je redenen om ermee te stoppen.
Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel hiermee niet te zeggen dat je problemen voortkomen uit het roken van wiet. Wel denk ik dat het je jarenlang verhinderd heeft te werken aan een oplossing ervan. Het is een zware stap om te stoppen met het gebruik, en de volledige herstelperiode van bijvoorbeeld het geheugen kan wel meer dan een jaar bedragen. Een dip of depressie is hierbij niet ongebruikelijk.
Het feit dat je met je slechte gewoonte gestopt bent en je bewust bent van de kwaden die je verricht hebt toont je wil om te werken aan een betere toekomst. Ondanks dat je denkt dat je te oud bent om nog iets te bereiken, liggen er nog vele wegen voor je. Zelf ben ik ongeveer van jouw leeftijd en heb net mijn eerste jaar van een goede opleiding achter de rug. Enkele jaren geleden had ik dat niet durven dromen.
Geef de moed niet op en gun je herstel de nodige tijd en moeite. Je zegt dat je niets kan, maar is het niet dat je nog niets gevonden hebt dat je interesseert? Met grote tegenzin naar het werk gaan is voor niemand vol te houden. Kies als je er aantoe bent een opleiding die je boeit en waarmee jij het gevoel hebt dat je wat kan betekenen. Uit je tekst leid ik af dat je niet dom bent, dus benut je capaciteiten.
Veel sterkte en succes.
Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel hiermee niet te zeggen dat je problemen voortkomen uit het roken van wiet. Wel denk ik dat het je jarenlang verhinderd heeft te werken aan een oplossing ervan. Het is een zware stap om te stoppen met het gebruik, en de volledige herstelperiode van bijvoorbeeld het geheugen kan wel meer dan een jaar bedragen. Een dip of depressie is hierbij niet ongebruikelijk.
Het feit dat je met je slechte gewoonte gestopt bent en je bewust bent van de kwaden die je verricht hebt toont je wil om te werken aan een betere toekomst. Ondanks dat je denkt dat je te oud bent om nog iets te bereiken, liggen er nog vele wegen voor je. Zelf ben ik ongeveer van jouw leeftijd en heb net mijn eerste jaar van een goede opleiding achter de rug. Enkele jaren geleden had ik dat niet durven dromen.
Geef de moed niet op en gun je herstel de nodige tijd en moeite. Je zegt dat je niets kan, maar is het niet dat je nog niets gevonden hebt dat je interesseert? Met grote tegenzin naar het werk gaan is voor niemand vol te houden. Kies als je er aantoe bent een opleiding die je boeit en waarmee jij het gevoel hebt dat je wat kan betekenen. Uit je tekst leid ik af dat je niet dom bent, dus benut je capaciteiten.
Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
thanks voor je reactie. het probleem met mij is altijd geweest dat mijn taalvaardaardigheid redelijk goed is waardoor ik op mensen slimmer overkom dan ik ben. maar eigenlijk op alle andere fronten ben ik een stuk minder begaafd. een opleiding denk ik al niet meer aan want mijn leervermogen is er dus ook niet meer. mijn hoofd zit compleet verstopt wat ook niet zo gek is na alle psychische klachten en wietgebruik. alles maar dan ook alles vergeet ik, alleen negatieve ervaringen kan ik me feilloos herinneren [blink]
Re: Totaal de weg kwijt
Als je alleen negatieve ervaringen feilloos kan herinneren dan houd je denk ik je aandacht bij de verkeerde zaken. Er zijn vele manieren om waardig door het leven te gaan, en daarvoor hoef je niet te voldoen aan het geschetste ideaalplaatje dat onze maatschappij domineert.
Probeer je voor en tijdens je herstel met iets bezig te houden waarmee je je betekenisvol kan voelen. Zoek bijvoorbeeld een baantje als vrijwilliger. Je kan dan zelf je uren bepalen en er wordt minder kritisch naar je gekeken dan bij een betaalde baan. Dan kan je natuurlijk denken: ik heb geld nodig dus ik wil betaald werk. Het probleem is dat dit niet voor het oprapen ligt en dat veel betaalde banen te stressvol zijn om tijdens een herstelperiode gezond te zijn. Als je een niet al te zware baan kan vinden waar je gelukkig van wordt moet je dat natuurlijk zeker doen. Voor jezelf kunnen zorgen is ook belangrijk voor je gevoel van eigenwaarde.
Daarbij zal je beter af zijn als je contact zoekt met iemand die je kan helpen. Dat kan een reguliere psychotherapeut zijn, maar ook alternatieve genezers kunnen in dit soort situaties vaak prima hulp bieden. Wat in elk geval belangrijk is, is dat het klikt met je hulpverlener. Groepstherapie kan ook een uitkomst zijn. Het voordeel hiervan is dat je je verhaal met lotgenoten kan delen en soms bijzonder eenvoudige oplossingen geboden krijgt voor praktische problemen waar de meeste hulpverleners zelf geen ervaring mee hebben.
Realiseer je dat je herstel de tijd nodig heeft. Je situatie is verre van hopeloos. Je bent gezegend met een relatief vredige omgeving, met bronnen van wetenschappelijke kennis, met mensen die willen helpen, ervaringsdeskundigen en bovenal met een gezond lichaam, bewustzijn en de wil om iets beters na te streven.
Veel sterkte en succes.
Probeer je voor en tijdens je herstel met iets bezig te houden waarmee je je betekenisvol kan voelen. Zoek bijvoorbeeld een baantje als vrijwilliger. Je kan dan zelf je uren bepalen en er wordt minder kritisch naar je gekeken dan bij een betaalde baan. Dan kan je natuurlijk denken: ik heb geld nodig dus ik wil betaald werk. Het probleem is dat dit niet voor het oprapen ligt en dat veel betaalde banen te stressvol zijn om tijdens een herstelperiode gezond te zijn. Als je een niet al te zware baan kan vinden waar je gelukkig van wordt moet je dat natuurlijk zeker doen. Voor jezelf kunnen zorgen is ook belangrijk voor je gevoel van eigenwaarde.
Daarbij zal je beter af zijn als je contact zoekt met iemand die je kan helpen. Dat kan een reguliere psychotherapeut zijn, maar ook alternatieve genezers kunnen in dit soort situaties vaak prima hulp bieden. Wat in elk geval belangrijk is, is dat het klikt met je hulpverlener. Groepstherapie kan ook een uitkomst zijn. Het voordeel hiervan is dat je je verhaal met lotgenoten kan delen en soms bijzonder eenvoudige oplossingen geboden krijgt voor praktische problemen waar de meeste hulpverleners zelf geen ervaring mee hebben.
Realiseer je dat je herstel de tijd nodig heeft. Je situatie is verre van hopeloos. Je bent gezegend met een relatief vredige omgeving, met bronnen van wetenschappelijke kennis, met mensen die willen helpen, ervaringsdeskundigen en bovenal met een gezond lichaam, bewustzijn en de wil om iets beters na te streven.
Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
Re: Totaal de weg kwijt
Hoi Lino,
rot hoor, dat gevoel van dat zwarte gat en de weg kwijt te zijn...!!
Nu zien, dat je je kompas weer aan de praat krijgt.
Ten eerste: je bent depressief en dat is een SNERT aandoening!! Wat een depressie met je oet, is idd je alle hoop ontnemen: gedachten als "ik kan helemaal nits, het wordt nooit meer wat met me, er maar beter een einde aan maken" zijn normaal (snik!) bij een depressie. (De gedachten zelf zijn uiteraard niet normaal, maar je bent tenslotte ziek.)
Hetzelfde geldt, voor dat irritante gevoel van 'geen focus te kunnen krijgen' - dat is wat depressie met je doet. Leren, je focussen, je concentreren: allemaaal heel moeilijk.
En: contra Radius: je doet niets, maar dan ook niets fout, als je de negatieve dingen beter onthoudt dan de positieve!!
Ten eerste: dat geldt voor ieder mens: zo zijn we gebouwd door 'moeder natuur'. De 'foute, nare' dingen bevatten een belangirjke les om te overleven:"dit doet pijn etc. - voortaan dus iets anders!"
Ten 2e: je bent depressief en dat vergroot de "zwarte" zaken en verschraalt de "roze" zaken. Dat is heel erg naar, maar geen fout van jouw kant!!!
Proberen om de leuke, "roze"
dingen een beetje ''vast'' te houden kan geen kwaad: schrijf bijv. elke dag 1 ding op, waar je blij van werd, of wat mooi was, fijn voelde - etc.
Rot, dat de pillen niet hielpen - maar: de betere aanpak van depressie is meer dan alleen maar pillen slikken.
Ten eerste: steunende gesprekken zijn belangrijk. (En later mogelijk psychotherapie - en ondertussen is het wel leuk, als je gesprekspartner iets weet van autisme.)
Ten 2e: het blijkt, dat lichaamsbeweging helpt bij depressie. Je hoeft niet per se te gaan hollen, ik leerde ooit de norm van 3x per week een half uur "power walk" (met het grapje, dat je "nog mooi moest kunnen zingen" ofwel je mag niet slenteren, maar ook niet buiten adem raken.)
3e: depressie hangt niet zelden nadrukkelijk samen met stress. Adem af te toe naar je buik en zucht eens diep. Trek je schouders op naar je oren en laat weer vallen. Luister naar mooie muziek. (Okee - dat kan harpmuziek zijn van lavinia meijer; of de rolling stones als je boos bent, of Bach om te helpen ordenen of een liedje uit een relatief gelukkige tijd, etc.) oe ontspnningsoefeningen of ga op yoga (veel docenten doen ook wel priveles als je dat liever wilt.)
4e: let ook op je voeding: wie depressief is, eet graag koolhydraatrijk - probeer geen 'lege' koolydraten zonder voedingswaarde te eten (snoep, suiker, zoetwaren, etc.). Zaken als bananen, havermout, bosbessen en donkere chocolade kunnen soms helpen de depressie te verlichten. Voor sommige mensen geldt, dat als ze veel vlees eten, tomaten, zuurkool of alcohol, dat de depressie erger wordt.
Sucses!
rot hoor, dat gevoel van dat zwarte gat en de weg kwijt te zijn...!!
Nu zien, dat je je kompas weer aan de praat krijgt.
Ten eerste: je bent depressief en dat is een SNERT aandoening!! Wat een depressie met je oet, is idd je alle hoop ontnemen: gedachten als "ik kan helemaal nits, het wordt nooit meer wat met me, er maar beter een einde aan maken" zijn normaal (snik!) bij een depressie. (De gedachten zelf zijn uiteraard niet normaal, maar je bent tenslotte ziek.)
Hetzelfde geldt, voor dat irritante gevoel van 'geen focus te kunnen krijgen' - dat is wat depressie met je doet. Leren, je focussen, je concentreren: allemaaal heel moeilijk.
En: contra Radius: je doet niets, maar dan ook niets fout, als je de negatieve dingen beter onthoudt dan de positieve!!
Ten eerste: dat geldt voor ieder mens: zo zijn we gebouwd door 'moeder natuur'. De 'foute, nare' dingen bevatten een belangirjke les om te overleven:"dit doet pijn etc. - voortaan dus iets anders!"
Ten 2e: je bent depressief en dat vergroot de "zwarte" zaken en verschraalt de "roze" zaken. Dat is heel erg naar, maar geen fout van jouw kant!!!
Proberen om de leuke, "roze"
dingen een beetje ''vast'' te houden kan geen kwaad: schrijf bijv. elke dag 1 ding op, waar je blij van werd, of wat mooi was, fijn voelde - etc.Rot, dat de pillen niet hielpen - maar: de betere aanpak van depressie is meer dan alleen maar pillen slikken.
Ten eerste: steunende gesprekken zijn belangrijk. (En later mogelijk psychotherapie - en ondertussen is het wel leuk, als je gesprekspartner iets weet van autisme.)
Ten 2e: het blijkt, dat lichaamsbeweging helpt bij depressie. Je hoeft niet per se te gaan hollen, ik leerde ooit de norm van 3x per week een half uur "power walk" (met het grapje, dat je "nog mooi moest kunnen zingen" ofwel je mag niet slenteren, maar ook niet buiten adem raken.)
3e: depressie hangt niet zelden nadrukkelijk samen met stress. Adem af te toe naar je buik en zucht eens diep. Trek je schouders op naar je oren en laat weer vallen. Luister naar mooie muziek. (Okee - dat kan harpmuziek zijn van lavinia meijer; of de rolling stones als je boos bent, of Bach om te helpen ordenen of een liedje uit een relatief gelukkige tijd, etc.) oe ontspnningsoefeningen of ga op yoga (veel docenten doen ook wel priveles als je dat liever wilt.)
4e: let ook op je voeding: wie depressief is, eet graag koolhydraatrijk - probeer geen 'lege' koolydraten zonder voedingswaarde te eten (snoep, suiker, zoetwaren, etc.). Zaken als bananen, havermout, bosbessen en donkere chocolade kunnen soms helpen de depressie te verlichten. Voor sommige mensen geldt, dat als ze veel vlees eten, tomaten, zuurkool of alcohol, dat de depressie erger wordt.
Sucses!
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
top dat jullie hebben gereageerd en met tips komen..
ook al ben ik iemand die moeilijk advies aanneemt, maar met de voedingtips ga ik zeker wat doen.
ik heb me vandaag al een klein beetje beter gevoeld dus dat is al iets. ik zit op eind v/d dag te denken aan morgen en probeer mezelf dan alvast te motiveren om dingen te gaan doen. alleen als ik eenmaal wakker wordt ben ik alle moed eigenlijk alweer kwijt. ik weet t, kleine stapjes maken gaat t om maar ik blijf dat telkens weer uitstellen. vooral omdat met alles ik t idee heb dat het toch weer misgaat. en als ik iets doe gaat er een stem door m'n hoofd die me verteld dat ik t niet goed doe. ik ben verder in gedachten ook constant met mn beperkingen bezig. sinds kort ben ik gaan inzien dat ik zwakbegaafd ben wat ik lange tijd niet onder ogen heb willen zien. mijn gedrag is altijd afwijkend geweest en ik heb dingen gedaan/doe dingen waarvan ik me afvraag hoe in godsnaam ik op zulke gedachten kom en die dan ook uitvoer of juist niet nadenk over wat ik doe. ik kan niet vooruit kijken en het gevolg van mn acties inschatten. eigenlijk snap ik mezelf totaal niet en dat is ook het probleem met de buitenwereld. met die wereld om heen voel ik altijd een kloof, alsof ik er niet in pas en onzichtbaar ben. meestal doe ik maar wat en zeg ik maar wat zonder dat ik ergens echt over nadenk. verder heb ik altijd al een vlakke benadering gehad en lijkt t alsof niets echt tot me doordringt of bezighoud. ik doe iets als het van me verwacht word en daar houd het dan mee op. dit lange verhaal heb ik dan wel weer uit mezelf getypt
verder heb ik toch niets beters te doen...
ook al ben ik iemand die moeilijk advies aanneemt, maar met de voedingtips ga ik zeker wat doen.
ik heb me vandaag al een klein beetje beter gevoeld dus dat is al iets. ik zit op eind v/d dag te denken aan morgen en probeer mezelf dan alvast te motiveren om dingen te gaan doen. alleen als ik eenmaal wakker wordt ben ik alle moed eigenlijk alweer kwijt. ik weet t, kleine stapjes maken gaat t om maar ik blijf dat telkens weer uitstellen. vooral omdat met alles ik t idee heb dat het toch weer misgaat. en als ik iets doe gaat er een stem door m'n hoofd die me verteld dat ik t niet goed doe. ik ben verder in gedachten ook constant met mn beperkingen bezig. sinds kort ben ik gaan inzien dat ik zwakbegaafd ben wat ik lange tijd niet onder ogen heb willen zien. mijn gedrag is altijd afwijkend geweest en ik heb dingen gedaan/doe dingen waarvan ik me afvraag hoe in godsnaam ik op zulke gedachten kom en die dan ook uitvoer of juist niet nadenk over wat ik doe. ik kan niet vooruit kijken en het gevolg van mn acties inschatten. eigenlijk snap ik mezelf totaal niet en dat is ook het probleem met de buitenwereld. met die wereld om heen voel ik altijd een kloof, alsof ik er niet in pas en onzichtbaar ben. meestal doe ik maar wat en zeg ik maar wat zonder dat ik ergens echt over nadenk. verder heb ik altijd al een vlakke benadering gehad en lijkt t alsof niets echt tot me doordringt of bezighoud. ik doe iets als het van me verwacht word en daar houd het dan mee op. dit lange verhaal heb ik dan wel weer uit mezelf getypt
verder heb ik toch niets beters te doen...-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
en dus overkomt alles mij altijd omdat ik niet kan anticiperen. wat is me allemaal overkomen? pesterijen, vaak beroofd op straat, zelf gearresteerd voor domme acties/ veel boetes, problemen op school en op werk, op mezelf wonen mislukt, depressies, verslaving. en ik ben veeeel dingen kwijtgeraakt omdat ik alles vergeet en een aandachtsprobleem heb. meer vervelende herinneringen dan een mens kan verdragen. als mijn ouders er niet waren zat ik nu ergens op straat. zelfstandig zal ik ook nooit worden en de gedachte maakt me al misselijk omdat ik weet dat ik zo nooit gelukkig wordt en dat ik nooit echt iets zal opbouwen.
Re: Totaal de weg kwijt
Heb je er al eens aan gedacht begeleid te gaan wonen? Als dat lukt is dat goed voor je zelfvertrouwen en kan je je eindelijk eens wat losmaken van je ouders.
Probeer jezelf niet in een slachtofferrol te plaatsen. Jij hebt wel degelijk controle over je eigen leven en invloed op de dingen die je 'overkomen'. Het kan zijn dat je moeite hebt om met onverwachte situaties om te gaan, maar daarin kan je veel leren. Ik herken dit bij mezelf en heb hier in de loop der jaren aardig wat verandering in gebracht.
Het is onmogelijk dat een zwakbegaafde een correct Nederlandse tekst typt zoals jij doet, dus maak jezelf niet wat wijs. Het kan zijn dat je ervaart dat je minder vlot bent dan veel mensen om je heen, en dat is helemaal niet erg. Ook op jouw denkniveau zijn leuke baantjes te vinden. Als je eerst eens wat beter in je vel gaat zitten zal je zien dat je je ergens thuis gaat voelen.
Als je interesse hebt, informeer dan eens naar de mogelijkheden wat betreft begeleid wonen in jouw omgeving. Je hebt dan veel vrijheid en mogelijkheden om zelfstandiger te worden, terwijl er altijd iemand is die een vinger aan de pols houdt en waarbij je terecht kan als je daar behoefte aan hebt.
Veel sterkte en succes.
Probeer jezelf niet in een slachtofferrol te plaatsen. Jij hebt wel degelijk controle over je eigen leven en invloed op de dingen die je 'overkomen'. Het kan zijn dat je moeite hebt om met onverwachte situaties om te gaan, maar daarin kan je veel leren. Ik herken dit bij mezelf en heb hier in de loop der jaren aardig wat verandering in gebracht.
Het is onmogelijk dat een zwakbegaafde een correct Nederlandse tekst typt zoals jij doet, dus maak jezelf niet wat wijs. Het kan zijn dat je ervaart dat je minder vlot bent dan veel mensen om je heen, en dat is helemaal niet erg. Ook op jouw denkniveau zijn leuke baantjes te vinden. Als je eerst eens wat beter in je vel gaat zitten zal je zien dat je je ergens thuis gaat voelen.
Als je interesse hebt, informeer dan eens naar de mogelijkheden wat betreft begeleid wonen in jouw omgeving. Je hebt dan veel vrijheid en mogelijkheden om zelfstandiger te worden, terwijl er altijd iemand is die een vinger aan de pols houdt en waarbij je terecht kan als je daar behoefte aan hebt.
Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
Re: Totaal de weg kwijt
Hoi Lino,lino1103 schreef:top dat jullie hebben gereageerd en met tips komen..
graag gedaan!
Ga lekker experimenteren!lino1103 schreef:ook al ben ik iemand die moeilijk advies aanneemt, maar met de voedingtips ga ik zeker wat doen.
Dat patroon komt heel vaak voor bij depressie - probeer daar op te anticiperen. Dwz.: 'smorgens is jouw 'taak', om op te staan, wakker te worden, de dag aan te kijken - dat is al heel wat.lino1103 schreef:ik heb me vandaag al een klein beetje beter gevoeld dus dat is al iets. ik zit op eind v/d dag te denken aan morgen en probeer mezelf dan alvast te motiveren om dingen te gaan doen. alleen als ik eenmaal wakker wordt ben ik alle moed eigenlijk alweer kwijt.
Naarmate de dag vordert, kun je de zwaardere klussen vaak beter aan.
Ja - en die beperkingen etc. worden door de depressie groter. Of nu ja: je ziet ze groter.lino1103 schreef:ik weet t, kleine stapjes maken gaat t om maar ik blijf dat telkens weer uitstellen. vooral omdat met alles ik t idee heb dat het toch weer misgaat. en als ik iets doe gaat er een stem door m'n hoofd die me verteld dat ik t niet goed doe. ik ben verder in gedachten ook constant met mn beperkingen bezig.
Maar de angst, stress, etc. die dat oplevert, die zou je met een therapeut kwijt kunnen raken.
lino1103 schreef:sinds kort ben ik gaan inzien dat ik zwakbegaafd ben wat ik lange tijd niet onder ogen heb willen zien.
Naar idee - en ik denk niet, dat het waar is.
(Ik heb hoogbegaafde mensen gezien met een depressie, nou, je zou ze nog niet om een boodschap sturen.)
Voor pubers en depressieven is dit "normaal" - maar ideaal is uiteraard anders.lino1103 schreef:mijn gedrag is altijd afwijkend geweest en ik heb dingen gedaan/doe dingen waarvan ik me afvraag hoe in godsnaam ik op zulke gedachten kom en die dan ook uitvoer of juist niet nadenk over wat ik doe. ik kan niet vooruit kijken en het gevolg van mn acties inschatten.
Dat klinkt nogal pleasing. Och, ooit deed ik op school heel braaf, gewoon omdat ik op school de regels snapte en als ik die volgde, dat kwam er geen gezeur en dat was wel zo rustig (want buiten het klaslokaal vond ik de wereld maar raadselachtig en akelig bovendien).lino1103 schreef:ik doe iets als het van me verwacht word en daar houd het dan mee op.
Maar: dan bepalen anderen, wat jij aan het doen bent.
En denkbaar dat je van binnen hartstikke boos wordt, omdat je dus consekwent niet datgene doet, wat jou voldoening geeft (maar wat anderen voldoening geeft).
Hm, zei Tom Poeslino1103 schreef:dit lange verhaal heb ik dan wel weer uit mezelf getypt
- de optimist zegt dat het dus niet compleet hopeloos is.Pesten is een groepsprobleem.lino1103 schreef:wat is me allemaal overkomen? pesterijen
Dat jij gepest werd, wil zeggen, dat je in een akelig functionerende groep zat. Het wil niet zeggen, dat jij iets fout zou doen - al is dat krek, wat de pesters wel zeggen.
Sterker nog: het is de motor van pesten:"de samenzweing van stilte, dat Lino gewoon stom is en dat wij hem dus zogenaamd wel moeten pesten, dat dat echt allemaal aan Lino zelf ligt - "moet hij maar niet zo stom zijn!"".
(Feitelijk zeggen ze: we treiteren iemand, omdat we het leuk vinden 1 of 2 mensen de grond in te stampen, maar omdat we nog vaag een geweten hebben, liegen we tegen onszelf en elkaar.)
Let wel: dat jij gepest werd, dat kan diepe sporen nalaten en littekens geven.
Die zijn heel erg goed op te ruimen - en wellicht heb je daarna ook veel meer "zicht op" het gedrag van andere mensen.
Heb je ooit de kreet gehoord:"dubbele binding"?
Pesters zijn er dol op.
Eerst verbieden ze jou om ding X te doen (...pesten gaat over macht botvieren, dus "jij mag dat niet, want je bent stom"...) en daarna dreigen ze je met ding Y, zodat je prompt X gaat doen. (Of niet, omdat het verbod over X erg veel indruk maakte.)
Maar hoe dan ook: je wordt door de ellendelingen totaal vast gezet en wat je ook doet (...daar zijn ze op uit!!!) het is verkeerd in de ogen van de anderen.
Balen...! Door 'vriendjes' van de treiteraars..?lino1103 schreef:vaak beroofd op straat
er zijn goede psychologische technieken (emdr is de bekendste) die maken, dat die nare herinneringen veel en veel makkelijker te dragen worden. (Als cliente gesproken: soms is dat heel erg raar. Dingen die jarenlang "loodzwaar voelden" zijn opeens als balonnetjes zo licht geworden. Het zijn wel nare dingen - maar het raakt je niet meer. Wonderlijk!)lino1103 schreef:meer vervelende herinneringen dan een mens kan verdragen.
De herinneringen zelf gaan niet weg, maar jouw zelfbeeld onder al die herinneringen verandert wel. De angst verdwijnt.
Net als met pesten: tijdens een emdr sessie over pesten, kun je opeens allerlei verbanden gaan zien (omdat dingen door de emdr minder pijnlijk worden).
Sowieso iets om te onthouden: wie bang is, zich akelig voelt, kan weinig begrijpen, nauwelijks dingen doorzien, zich slecht concentreren etc.etc.
logische concusie: eerst de angst weg!Daarna werken die grijze cellen daarboven een stuk beter!
Nee - ho stop!!!lino1103 schreef:zelfstandig zal ik ook nooit worden
Verbied jezelf om al te veel te denken aan de lange toekomst.
Aan de orde is: rommel opruimen!!!
Dat eerst - en idd: dat je nu, volgende week, volgende maand etc. niet toe bent aan zelfstandig wonen, dat is zo. Gelukkig kun je onderdak, dus dat hoeft ook niet op korte termijn. NU uitspraken doen over de lange toekomst: niet doen!! Eerst de rommel van alle trauma's opruimen, de depressie wegwerken (...trauma en depressie hangen vaak nauw samen!!) - en dan de lange termijn planning.
lino1103 schreef:en de gedachte maakt me al misselijk omdat ik weet dat ik zo nooit gelukkig wordt en dat ik nooit echt iets zal opbouwen.
Een van de akeligste dingen van een trauma is exact dit: het gevoel, dat er noit of te nimmer een mooie toekomst voor jou mogelijk zal zijn. Toen ik 12 was, stond ik te huilen bij de gedachte "dat ik beter maar vroeg kon sterven". Ik huilde, want eigenlijk wilde ik wel graag leven - maar deze pijn, keer op keer: "nee".
En het goede nieuws: trauma's zijn gewoon opgeruid en dan is het leven veel lichter.
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
ik heb veel ook uitgelokt met mijn eigen gedrag, mijn instinct is om altijd ergens tegenin te gaan of als iemand iets van me wil stug te blijven. dus is het voor mij heel moeilijk om om te gaan met mensen, laat staan om in een groep te functioneren. en door mijn autisme ben ik gevoelig voor wat mensen over me zeggen, kritiek komt feitelijk keihard binnen. en dat krijg ik dus juist weer veel door mijn beperkingen. vicieuze cirkel waar geen einde aan komt. [zucht]
constant voel ik een druk om niets fout te doen of iets doms te zeggen en als er dan 1 van de 2 toch gebeurt schaam ik me weer diep voor mezelf. de wereld is voor mij idd een groot raadsel waarin ik niets kan vinden dat ik echt wil of kan. eigenlijk vreemd voor iemand met een HAVO-diploma maar daar heb ik dus echt niets aan gehad...dan zou je toch denken ik iets zou moeten kunnen maar in mijn hoofd gaat alles langzaam en het lijkt alleen maar erger te worden. ik heb ook in een fietsenstalling gewerkt bij een werktraject tussen de zwakbegaafden en zelfs daar merkte ik dat dingen moeizaam gingen...
constant voel ik een druk om niets fout te doen of iets doms te zeggen en als er dan 1 van de 2 toch gebeurt schaam ik me weer diep voor mezelf. de wereld is voor mij idd een groot raadsel waarin ik niets kan vinden dat ik echt wil of kan. eigenlijk vreemd voor iemand met een HAVO-diploma maar daar heb ik dus echt niets aan gehad...dan zou je toch denken ik iets zou moeten kunnen maar in mijn hoofd gaat alles langzaam en het lijkt alleen maar erger te worden. ik heb ook in een fietsenstalling gewerkt bij een werktraject tussen de zwakbegaafden en zelfs daar merkte ik dat dingen moeizaam gingen...
Re: Totaal de weg kwijt
Kritiek van anderen kan soms zinvol zijn om tot inzichten over jezelf te komen zodat je iets aan je gedrag kan veranderen. Dat geldt voor opbouwende kritiek. Als ik iemand ergens mee zie stuntelen en zeg dat degene dat anders kan doen en wel hoe, dan is dat een hele andere benadering dan als ik zeg dat de persoon iets fout doet en eens beter moet nadenken.
Veel mensen staan daar niet bij stil en geven ondoordachte en vaak wat botte kritiek, waar de bekritiseerde weinig mee kan en zich slechts onzeker door gaat voelen. Mensen met autistische trekken hebben hier in het bijzonder veel last van. Trek je niet teveel aan van deze botte commentaren en geef meer gehoor aan de positieve en constructieve terugkoppelingen die mensen je geven.
Dan laat nog even iets duidelijk zijn. Als HAVO-leerling hoor je niet thuis tussen zwakbegaafden, of je nu gediagnosticeerd bent met autisme of niet. Het is geen wonder dat je in die situatie niet presteert. Het is voor mensen met een goede intelligentie net zo moeilijk om te gedijen tussen zwakbegaafden als het is voor zwakbegaafden om te gedijen tussen intelligente mensen.
Het is erg verdrietig dat mensen met een psychiatrische diagnose vaak met dit soort 'oplossingen' worden afgescheept. Des te meer omdat de meeste van deze mensen minder voor hun rechten zullen opkomen.
Je onzekerheid is grotendeels gebaseerd op misvattingen. Het is belangrijk dat je dat inziet en eraan gaat werken. Er zijn mensen die je daarbij kunnen helpen en je zou er goed aan doen eens bij hen te informeren naar beschikbare behandelmethodes. Laat je daarbij vooral niet afschepen met een babbeltje van 10 minuten en een pilletje, maar kies liever voor bijvoorbeeld een therapie waar je iets aan hebt (bijvoorbeeld cognitieve of psychomotore therapie). Ook zijn er alternatieve genezers die je kunnen helpen bij het kweken van zelfvertrouwen. Het gaat er vooral om dat het klikt met je therapeut en dat je iets vind waarvan jij voelt dat het werkt.
Veel sterkte en succes.
Veel mensen staan daar niet bij stil en geven ondoordachte en vaak wat botte kritiek, waar de bekritiseerde weinig mee kan en zich slechts onzeker door gaat voelen. Mensen met autistische trekken hebben hier in het bijzonder veel last van. Trek je niet teveel aan van deze botte commentaren en geef meer gehoor aan de positieve en constructieve terugkoppelingen die mensen je geven.
Dan laat nog even iets duidelijk zijn. Als HAVO-leerling hoor je niet thuis tussen zwakbegaafden, of je nu gediagnosticeerd bent met autisme of niet. Het is geen wonder dat je in die situatie niet presteert. Het is voor mensen met een goede intelligentie net zo moeilijk om te gedijen tussen zwakbegaafden als het is voor zwakbegaafden om te gedijen tussen intelligente mensen.
Het is erg verdrietig dat mensen met een psychiatrische diagnose vaak met dit soort 'oplossingen' worden afgescheept. Des te meer omdat de meeste van deze mensen minder voor hun rechten zullen opkomen.
Je onzekerheid is grotendeels gebaseerd op misvattingen. Het is belangrijk dat je dat inziet en eraan gaat werken. Er zijn mensen die je daarbij kunnen helpen en je zou er goed aan doen eens bij hen te informeren naar beschikbare behandelmethodes. Laat je daarbij vooral niet afschepen met een babbeltje van 10 minuten en een pilletje, maar kies liever voor bijvoorbeeld een therapie waar je iets aan hebt (bijvoorbeeld cognitieve of psychomotore therapie). Ook zijn er alternatieve genezers die je kunnen helpen bij het kweken van zelfvertrouwen. Het gaat er vooral om dat het klikt met je therapeut en dat je iets vind waarvan jij voelt dat het werkt.
Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
wat behandeling betreft heb ik al veel psycho-therapie gehad, het lastige daarvan is dat ik geen prater ben en zeker in een depressie gaat een gesprek moeizaam. wat er vooral in mij omgaat is steeds hetzelfde en ik heb nu alles al zovaak besproken met mijn ouders, behandelaars etc dat ik daar ook op uitgekeken raak. dat is mijn leven, wat ik ook doe het is altijd hetzelfde zonder enige verdieping. dat is ook wel logisch met een vlak karakter en ontwikkeligstoornis. ik heb totaal geen inhoud als persoon, dat doet miss nog wel het meeste pijn. het voelt altijd alsof ik moet overleven in sociale situaties want ik weet meestal niets te zeggen, dus moet het vaak uit me getrokken worden
Re: Totaal de weg kwijt
Je vergelijkt jezelf met oppervlakkige mensen en zegt dat je last hebt van je oppervlakkigheid. Oppervlakkige mensen hebben echter geen moeite met het feit dat ze oppervlakkig zijn en zullen zich zeker niet door deze eigenschap gekweld voelen. Dat je pijn hebt en graag een manier zou vinden om daarmee om te gaan maakt jou al wat men in de literatuur noemt een "round character", iemand die ontwikkeling doormaakt. Een ontwikkelingsstoornis is juist doordat je niet oppervlakkig bent een ware kwelling.
Het is begrijpelijk dat je negatief in het leven staat, want veel positieve ervaringen met mensen zal je niet hebben. Dat je geen prater bent is geen reden om in zijn geheel van welke behandeling dan ook af te zien. Informeer bijvoorbeeld eens naar psychomotore therapie (PMT). Deze therapievorm is veelal gericht op spel en beweging om jou te leren met jezelf en je omgeving om te gaan.
Geef de moed niet op.
Veel sterkte en succes.
Het is begrijpelijk dat je negatief in het leven staat, want veel positieve ervaringen met mensen zal je niet hebben. Dat je geen prater bent is geen reden om in zijn geheel van welke behandeling dan ook af te zien. Informeer bijvoorbeeld eens naar psychomotore therapie (PMT). Deze therapievorm is veelal gericht op spel en beweging om jou te leren met jezelf en je omgeving om te gaan.
Geef de moed niet op.
Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
Re: Totaal de weg kwijt
...dat is een van de redenen, dat ik een fan ben van emdr: daar hoef je niet heel erg veel te praten.lino1103 schreef: wat behandeling betreft heb ik al veel psycho-therapie gehad, het lastige daarvan is dat ik geen prater ben en zeker in een depressie gaat een gesprek moeizaam.
Maar er is meer: praten heeft op gegeven moment ook gewoon geen zin. (En dan maar door blijven kleppen: baat het niet, dat schaadt het wel!)
Er is een schema, dat je brein uit 3 delen bestaat: de buitenste schil, daar zit je logische denken; je emotionele hersenen zitten aan de binnenkant en je instincten (grappenmakers spreken wel over het reptielbrein) in het verlengde van je wervelkolom.
Praten doe je met de buitenste schil en daar zit dus ook je logische verstand, het nadenken over situaties, "weten hoe of het moet" en ook de wanhoop, als het niet lukt, om te doen "zoals het moet".
En zo ongeveer alle emotionele problemen hebben hun oorsprong buiten die schil, emotionele problemen zitten in je emotionele brein, maar dat is "alleen met omwegen" te bewerken, niet door middel van praten.
Emdr is uitstekend in staat, om je emotionele hersenen te beinvloeden en kan dus allerlei emotionele problemen echt aanpakken (ook, of juist als 'praten geen zin meer heeft' - of als jij terecht geen trek meer heb in nog weer een serie gesprekken).
Op zichzelf is dat geen verkeerde eigenschap. (niet alle mensen, die iets van jou willen, zijn liefdevol en integer, zoals je helaas hebt gemerkt. Dus eerst vertrouwen opbouwen en tot die tijd de kat uit de boom kijken: je kunt beslist stommere dingen doen.)lino1103 schreef:ik heb veel ook uitgelokt met mijn eigen gedrag, mijn instinct is om altijd ergens tegenin te gaan of als iemand iets van me wil stug te blijven.
Ook stugge en eigenwijze mensen kunnen heel erg goed een vriendenkring opbouwen, hoor!lino1103 schreef:dus is het voor mij heel moeilijk om om te gaan met mensen
Ja, je bent gepest: eerst moeten die littekens weg!!lino1103 schreef:laat staan om in een groep te functioneren
("Moeten" = met littekens en al is en blijft het gewoon heel erg zwaar.)
Nee, als die stommerds van hulpverleners denken, dat ze die pijn weg kunnen halen door een beetje met jou te gaan kleppen, dan wordt het idd nooit wat. Elke keer, dat de kritiek hard binnenkomt, heeft het zin, om die pijn eerst weer kwijt te raken, anders ga je idd "telkens weer dieper".lino1103 schreef:en door mijn autisme ben ik gevoelig voor wat mensen over me zeggen, kritiek komt feitelijk keihard binnen. en dat krijg ik dus juist weer veel door mijn beperkingen. vicieuze cirkel waar geen einde aan komt.
lino1103 schreef:constant voel ik een druk om niets fout te doen of iets doms te zeggen en als er dan 1 van de 2 toch gebeurt schaam ik me weer diep voor mezelf.
Schaamte is een erg nare emotie - en die druk, ik gun het jou, dat je die ook kwijtraakt!
Nee. Emotionele problemen zitten in je emotionele hersenen - niet in die buitenste schil, waarmee je je HAVO diplome hebt gehaald.lino1103 schreef:de wereld is voor mij idd een groot raadsel waarin ik niets kan vinden dat ik echt wil of kan. eigenlijk vreemd voor iemand met een HAVO-diploma
Ja, blijven kleppen, op gegeven moment weet je het wel en als het dan ook nog eens niet helpt, wat zou je je moe maken...? Leuk is het niet, het levert niets op - brrrr.lino1103 schreef:wat er vooral in mij omgaat is steeds hetzelfde en ik heb nu alles al zovaak besproken met mijn ouders, behandelaars etc dat ik daar ook op uitgekeken raak.
"Ik voel me onvervuld" - dat is ook heel erg naar!!lino1103 schreef:ik heb totaal geen inhoud als persoon, dat doet miss nog wel het meeste pijn. het voelt altijd alsof ik moet overleven in sociale situaties want ik weet meestal niets te zeggen, dus moet het vaak uit me getrokken worden
En het zou idd leuk zijn, als de pijn mbt. sociale situaties nu eindelijk eens echt bij de kop werd gepakt en er een aantal stevige emdr sessies mbt. het gepest worden op het programma kwamen.
Dan is dat gevoel - of beter gezegd: die feitelijkheid, van moeten overleven tenminste weg.
Is mogelijk "je tong ook wat losser" en schaam je jezelf niet meer zo.
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
ik heb het nog steeds zwaar te verduren, weet niet goed waar ik moet beginnen. nog steeds zit ik vast achter een waas en ik blijf hangen in gedachtes aan de dood. niet zo gek dat er niet veel lukt maar elke dag voelt weer als een mislukte. ik vergeet alles, lijk echt bijna niets te weten en kunnen, praat mezelf telkens de put in etc. het vast zitten in mn hoofd maakt me echt gek en mn denkvermogen is ontzettend traag. compleet afgestompt breng ik mn dagen door. wat heeft het leven mij in godsnaam nog te bieden. er is mij niets gegund, alles gaat altijd hoe ik het juist niet wil. fouten maken en herstellen is wat het leven nu vooral is voor mij. therapie voel ik me niet prettig bij, gisteren weer met de zoveelste psychiater gepraat en ik voel totaal geen begrip van die vrouw of echte betrokkenheid. na het praatuurtje voel ik me nog slechter dan daarvoor. ook omdat de behandeling net is begonnen en ik hetzelfde gesprek moet voeren als tijdens eerdere sessies. ik heb weinig over mijn leven te melden want ik vind er geen zak aan en heb t diep van binnen opgegeven. de problematiek zit zo diep door mn persoonlijkeid dat ik echt niet weet wat ik er mee aan moet. alles om me heen verandert ook, terwijl ik altijd stilsta en me vaak als een kind behandeld voel door ouders en vrienden.
Re: Totaal de weg kwijt
Ook voor jou is er een geschikt manier om hier uit te komen. Als het niet klikt met je psychiater, ga dan op zoek naar een andere hulpverlener. Wees geduldig en geef je herstel de tijd. Zodra je ziet dat het werken aan jezelf vruchten afwerpt zal je drijfveer om hiermee door te gaan sterker worden, en word je vanzelf optimistischer gestemd.
Je levensstijl heeft je in het verleden weinig goeds gebracht, en het is nu van belang dat je realiseert hoe het anders kan en je herstel de tijd gunt. Het menselijk lichaam is in staat van bijna alles te genezen als het daarvoor de nodige tijd, rust en gezonde voeding krijgt.
Probeer jezelf niet in een slachtofferrol te plaatsen. Als je het gevoel hebt dat je niet wordt aangezien als volwassene, laat dan zien dat je serieus met je leven aan het werk bent. Mensen stellen nu eenmaal vaak pas vertrouwen in elkaar als ze zien dat de ander daarnaar handelt.
Fouten maken doet iedereen. In plaats van je erover op te winden kan je om jezelf lachen en bedenken dat je mens bent en nooit perfectie zal benaderen. Richt je niet teveel op je fouten en wees dankbaar dat je zover hebt mogen komen. Het menselijk leven is een wonder dat veel mensen niet beseffen. Veel sterkte en succes.
Je levensstijl heeft je in het verleden weinig goeds gebracht, en het is nu van belang dat je realiseert hoe het anders kan en je herstel de tijd gunt. Het menselijk lichaam is in staat van bijna alles te genezen als het daarvoor de nodige tijd, rust en gezonde voeding krijgt.
Probeer jezelf niet in een slachtofferrol te plaatsen. Als je het gevoel hebt dat je niet wordt aangezien als volwassene, laat dan zien dat je serieus met je leven aan het werk bent. Mensen stellen nu eenmaal vaak pas vertrouwen in elkaar als ze zien dat de ander daarnaar handelt.
Fouten maken doet iedereen. In plaats van je erover op te winden kan je om jezelf lachen en bedenken dat je mens bent en nooit perfectie zal benaderen. Richt je niet teveel op je fouten en wees dankbaar dat je zover hebt mogen komen. Het menselijk leven is een wonder dat veel mensen niet beseffen. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
kijk wat ik altijd heb gehad is een bepaalde disconnectie met de wereld, niets doe ik van nature liever dan terugtrekken in mijn eigen wereld, maar daar heb ik alweer sinds jaren genoeg van omdat ik me eenzaam ben gaan voelen. en nu heb ik totaal geen vaardigheden op sociaal gebied. heb eigenlijk zelden iets leuks te zeggen of iets dat verder gaat dan heel oppervlakkig. altijd doe ik mijn best om mee te doen maar ik vind nooit aansluiting met mensen. en daar is weinig aan te doen vanwege mijn autistische beperking. ik ben vaak ook te direct en eerlijk en dat schrikt mensen af. voor mij lijkt het alsof ik gedwongen te leven in mijn kleine wereldje. gelukkig heb ik dan nog twee goeie vrienden maar ook met hen omgaan is moeilijk.
ik zal er mee moeten leven dat ik te stil en oppervlakkig ben om echt een sociaal leven te hebben. hoeft geen ramp te zijn als ik tenminste een beetje met mensen zou kunnen omgaan maar zelfs dat lijkt er niet in te zitten omdat ik dus contactgestoord ben.
ik zal er mee moeten leven dat ik te stil en oppervlakkig ben om echt een sociaal leven te hebben. hoeft geen ramp te zijn als ik tenminste een beetje met mensen zou kunnen omgaan maar zelfs dat lijkt er niet in te zitten omdat ik dus contactgestoord ben.
Re: Totaal de weg kwijt
Wat me opvalt is dat je sociale onhandigheid ervoor zorgt dat je een negatief zelfbeeld hebt. Je noemt jezelf oppervlakkig. Oppervlakkige gesprekken maken de spreker niet oppervlakkig. Het betekent misschien dat je moeite hebt met het herkennen van diepzinniger gespreksstof waarin je gesprekspartner geinteresseerd is. Het ontbreken van deze herkenning kan symptoom zijn van autistische trekken.
Ook als je stil of minder spraakzaam bent, maakt dat je verre van oppervlakkig. Oppervlakkigheid is vaak eerder te vinden bij mensen die alles eruit flappen, maar de werkelijkheid is genuanceerd en niet simpelweg samen te vatten. Dat je met je uitspraken soms mensen afschrikt, daarmee zal je moeten leren leven. Dit ligt niet alleen aan jou, maar ook aan het feit dat veel mensen moeite hebben met directe of zelfs confronterende uitspraken. Het is grappig om op te merken dat juist deze 'afschrikreactie' typerend is voor wat vaak wordt verstaan onder 'oppervlakkig' gedrag. Mensen met wat meer diepgang laten zich niet snel door een wat onhandig geplaatste, onbedoeld botte opmerking wegjagen.
Trek je niet teveel van anderen aan en besef dat ze net als jij hun zwakheden hebben. Je hebt vrienden en als je ervoor openstaat zullen er meer op je pad komen die je wat onhandige sociale houding voor lief nemen.
Ik kan niet genoeg benadrukken hoezeer je gezegend bent met jezelf. Aan alles zijn minder sterke eigenschappen te ontdekken. Uitmuntende eigenschappen daarentegen, zoals het vergaren van wijsheden, zijn voorbehouden aan de mens. Ook aan jou. Tel eens je zegeningen en besef hoe wonderlijk ons bestaan is. Veel sterkte en succes.
Ook als je stil of minder spraakzaam bent, maakt dat je verre van oppervlakkig. Oppervlakkigheid is vaak eerder te vinden bij mensen die alles eruit flappen, maar de werkelijkheid is genuanceerd en niet simpelweg samen te vatten. Dat je met je uitspraken soms mensen afschrikt, daarmee zal je moeten leren leven. Dit ligt niet alleen aan jou, maar ook aan het feit dat veel mensen moeite hebben met directe of zelfs confronterende uitspraken. Het is grappig om op te merken dat juist deze 'afschrikreactie' typerend is voor wat vaak wordt verstaan onder 'oppervlakkig' gedrag. Mensen met wat meer diepgang laten zich niet snel door een wat onhandig geplaatste, onbedoeld botte opmerking wegjagen.
Trek je niet teveel van anderen aan en besef dat ze net als jij hun zwakheden hebben. Je hebt vrienden en als je ervoor openstaat zullen er meer op je pad komen die je wat onhandige sociale houding voor lief nemen.
Ik kan niet genoeg benadrukken hoezeer je gezegend bent met jezelf. Aan alles zijn minder sterke eigenschappen te ontdekken. Uitmuntende eigenschappen daarentegen, zoals het vergaren van wijsheden, zijn voorbehouden aan de mens. Ook aan jou. Tel eens je zegeningen en besef hoe wonderlijk ons bestaan is. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
ik waardeer je reacties Radius, het is duidelijk dat je over veel mensenkennis beschikt. ben je een psychiater of ooit geweest haha??
het probleem is niet het herkennen van diepzinniger gespreksstof. het zit m in het gebrek aan kennis over onderwerpen i/h algemeen, ik kan info niet goed verwerken en een eigen mening vormen. als ik dan al iets te zeggen heb lijken mensen er zelden iets mee te kunnen. de oppervlakkigheid heeft dus niet alleen te maken met het onderwerp maar ook kennis daarvan en het verstandelijk vermogen te beredeneren. in feite weet ik vaak niet wat ik van iets zou moeten vinden, en iets onderbouwen dus ook niet. op dat gebied heb ik me niet ontwikkeld,ik vind het echt schrikbarend hoe weinig ik weet. en nu lijk ik wat ik nog weet steeds meer te vergeten. alsof ik met alles weer opnieuw moet beginnen en geen nieuwe dingen kan leren. een hoog percentage van mensen met autisme kampt met mentale
atie en daar zit ik ongetwijfeld tussen. het voelt beschamend om de oudste van 4 kinderen te zijn en je iedereen voorbij ziet gaan in het leven. door de stoornis i/d ontwikkeling denk ik dus nooit volwassen te worden. net als ik op weg lijk om de laatste stap te maken val ik weer ver terug.
ik kan echt niets positiefs aan mijn leven of mezelf benoemen hoe graag ik ook zou willen. de zegening is dan dat ik nog een klein beetje hoop en mensen om me heen heb. ik zit gewoon heel moeilijk in elkaar en weet nog steeds niet wie ik ben
het probleem is niet het herkennen van diepzinniger gespreksstof. het zit m in het gebrek aan kennis over onderwerpen i/h algemeen, ik kan info niet goed verwerken en een eigen mening vormen. als ik dan al iets te zeggen heb lijken mensen er zelden iets mee te kunnen. de oppervlakkigheid heeft dus niet alleen te maken met het onderwerp maar ook kennis daarvan en het verstandelijk vermogen te beredeneren. in feite weet ik vaak niet wat ik van iets zou moeten vinden, en iets onderbouwen dus ook niet. op dat gebied heb ik me niet ontwikkeld,ik vind het echt schrikbarend hoe weinig ik weet. en nu lijk ik wat ik nog weet steeds meer te vergeten. alsof ik met alles weer opnieuw moet beginnen en geen nieuwe dingen kan leren. een hoog percentage van mensen met autisme kampt met mentale
atie en daar zit ik ongetwijfeld tussen. het voelt beschamend om de oudste van 4 kinderen te zijn en je iedereen voorbij ziet gaan in het leven. door de stoornis i/d ontwikkeling denk ik dus nooit volwassen te worden. net als ik op weg lijk om de laatste stap te maken val ik weer ver terug.ik kan echt niets positiefs aan mijn leven of mezelf benoemen hoe graag ik ook zou willen. de zegening is dan dat ik nog een klein beetje hoop en mensen om me heen heb. ik zit gewoon heel moeilijk in elkaar en weet nog steeds niet wie ik ben
Re: Totaal de weg kwijt
Dank voor je compliment. Ik heb in het verleden moeilijkheden gehad met de sociale omgang en ben toen goed gaan observeren hoe anderen met elkaar en met zichzelf omgaan. Door te imiteren en proberen heb ik ondervonden hoe verschillend gedrag verschillende reacties uitlokt. Ook heb ik veel nagedacht over de oorsprong van verschillende gedragingen.
Nog steeds ben ik niet iemand die altijd een vlotte babbel paraat heeft. Wel heb ik geleerd om in veel situaties redelijk met mensen om te kunnen gaan. In het verleden was ik erg stil en vonden veel mensen me geen interessante gesprekspartner. Terwijl ik genoeg kennis had van de wereld om gespreksstof te genereren, wist ik vaak niet wat te zeggen.
Dat je zoals je zegt "niets weet", is helemaal niet erg. Misschien ken je het wat clichematige gezegde dat ware wijsheid niet zit in alwetendheid, maar juist in het besef dat we eigenlijk niets weten. Mensen die overal een mening over hebben zijn naar mijn mening dan ook wat onbenullig, of ze weten zich simpelweg moeilijk een houding aan te geven.
Het kan frustrerend zijn om te moeten voldoen aan de criteria die in de samenleving gesteld worden aan een volwassene. Je bent niet de enige die dit ondervindt. Probeer jezelf, ondanks dat het voor de hand ligt het te doen, niet teveel met mensen in je omgeving te vergelijken. Hun beleving is anders dan zowel die van jou als die van elkaar. Niet iedereen beschikt over een groot inlevingsvermogen, en dat is de oorzaak van veel onbegrip.
Als je jezelf wil ontwikkelen dan kan dat. Oude mensen zullen je uit ervaring vertellen dat je je hele leven door blijft leren. Het ene individu leert sneller dan het andere, maar alles wat zich bewust is bezit het vermogen om te leren. Heb geduld met jezelf als je een specifiek leerdoel hebt. Kies voor dingen die jouw interesse hebben, niet voor zaken waarvan je denkt dat ze interessant zijn voor de ander. En bovenal: blijf positief denken en zie de mogelijkheden!
Veel sterkte en succes!
Nog steeds ben ik niet iemand die altijd een vlotte babbel paraat heeft. Wel heb ik geleerd om in veel situaties redelijk met mensen om te kunnen gaan. In het verleden was ik erg stil en vonden veel mensen me geen interessante gesprekspartner. Terwijl ik genoeg kennis had van de wereld om gespreksstof te genereren, wist ik vaak niet wat te zeggen.
Dat je zoals je zegt "niets weet", is helemaal niet erg. Misschien ken je het wat clichematige gezegde dat ware wijsheid niet zit in alwetendheid, maar juist in het besef dat we eigenlijk niets weten. Mensen die overal een mening over hebben zijn naar mijn mening dan ook wat onbenullig, of ze weten zich simpelweg moeilijk een houding aan te geven.
Het kan frustrerend zijn om te moeten voldoen aan de criteria die in de samenleving gesteld worden aan een volwassene. Je bent niet de enige die dit ondervindt. Probeer jezelf, ondanks dat het voor de hand ligt het te doen, niet teveel met mensen in je omgeving te vergelijken. Hun beleving is anders dan zowel die van jou als die van elkaar. Niet iedereen beschikt over een groot inlevingsvermogen, en dat is de oorzaak van veel onbegrip.
Als je jezelf wil ontwikkelen dan kan dat. Oude mensen zullen je uit ervaring vertellen dat je je hele leven door blijft leren. Het ene individu leert sneller dan het andere, maar alles wat zich bewust is bezit het vermogen om te leren. Heb geduld met jezelf als je een specifiek leerdoel hebt. Kies voor dingen die jouw interesse hebben, niet voor zaken waarvan je denkt dat ze interessant zijn voor de ander. En bovenal: blijf positief denken en zie de mogelijkheden!
Veel sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
vandaag heb ik weer behandeling gehad bij de psycholoog en wat me duidelijk is geworden is dat ik bij een psychiater moet zijn. de aanleiding is dat ik het over eventueel medicijnengebruik wilde hebben maar daar moet ik dus voor bij de psychiater zijn. het ergste vind ik nog dat ik hier niet aan heb gedacht terwijl ik dit echt wel weet. en ik vraag me af waarom de zorginstelling mij als zwaar depressief iemand met een verleden van klachten koppelt aan een psycholoog ipv van psychiater. ik word er dus zo ontzettend moe van om telkens weer een andere behandelaar voor me te krijgen met wie ik weer opnieuw kan beginnen. woedend kan ik hier van worden dat dit ook weer niet gaat zoals ik wil.
Re: Totaal de weg kwijt
Eh.... met alle respect, maar dit klinkt mij in de oren als een cirkelredenering.lino1103 schreef:kijk wat ik altijd heb gehad is een bepaalde disconnectie met de wereld, niets doe ik van nature liever dan terugtrekken in mijn eigen wereld, maar daar heb ik alweer sinds jaren genoeg van omdat ik me eenzaam ben gaan voelen. en nu heb ik totaal geen vaardigheden op sociaal gebied. heb eigenlijk zelden iets leuks te zeggen of iets dat verder gaat dan heel oppervlakkig. altijd doe ik mijn best om mee te doen maar ik vind nooit aansluiting met mensen. en daar is weinig aan te doen vanwege mijn autistische beperking.
Voor die "disconnectie" met de wereld (op zich heel triest en naar!) kunnen meerdere oorzaken zijn.
Die stuk voor stuk het heel lastig maken om de lichaamstaal van andere mensen te lezen - en het voor anderen lastig maakt, omjouw lichaamstaal te lezen (denkbaar spreek je een andere taal).
En "stempeltje autist" of niet: sociale vaardigheden zijn vardigheden ne met kennis en cursussen kom je een heel eind!! (Je bent gemotiveerd, dat is het belangrijkste, nou nog goed kijken naar waar dat dis.connect zijn uit bestaat en vaardigheden leren.)
Dat hoort tot de sociale vaardigheden: kom eerst "op 1 lijn" met die ander, stem je af en zeg dan, vanuit die connectie, wat je te zeggen hebt.lino1103 schreef:ik ben vaak ook te direct en eerlijk en dat schrikt mensen af.
Valt gewoon te oefenen.
lino1103 schreef:voor mij lijkt het alsof ik gedwongen te leven in mijn kleine wereldje. gelukkig heb ik dan nog twee goeie vrienden maar ook met hen omgaan is moeilijk.
ik zal er mee moeten leven dat ik te stil en oppervlakkig ben om echt een sociaal leven te hebben. hoeft geen ramp te zijn als ik tenminste een beetje met mensen zou kunnen omgaan maar zelfs dat lijkt er niet in te zitten omdat ik dus contactgestoord ben.
Re: Totaal de weg kwijt
Kun je hier een voorbeeld van geven...?lino1103 schreef:het zit m in het gebrek aan kennis over onderwerpen i/h algemeen, ik kan info niet goed verwerken en een eigen mening vormen. als ik dan al iets te zeggen heb lijken mensen er zelden iets mee te kunnen.
Gaat het over dingen zoals "de oorlog in Syrie" of over de nieuwe auto van de buurman of over studiekeuzes of over vriendsschappen en emoties...?
Ontwikkelingsachterstanden valle wel weg te werken. (Mits er een verhaal met kop en staart is, dat duidelijk maakt, waar m de schoen wringt. Dat kan heel goed, maar velen nemen helaas genoegen met vage kreten zoals "pdd-nos". Of idd: autisme. Terwijl de mensleijke ontwikkeling een erg lange en complexe ''weg'' is, waarop van alles links of rechts kan mislopen - en er gelukkig ook heel veel wegen zijn, omdat ook weer te corrigeren.)lino1103 schreef: in feite weet ik vaak niet wat ik van iets zou moeten vinden, en iets onderbouwen dus ook niet. op dat gebied heb ik me niet ontwikkeld, ik vind het echt schrikbarend hoe weinig ik weet.
Het feit zal ik niet ontkennen.lino1103 schreef: en nu lijk ik wat ik nog weet steeds meer te vergeten. alsof ik met alles weer opnieuw moet beginnen en geen nieuwe dingen kan leren. een hoog percentage van mensen met autisme kampt met mentale
Maar een feit zelf "zegt nog weinig".
Je voelt je momenteel belabberd.
Hoe rotter je je voelt en hoe verder de stress oploopt, hoe meer "je hersens stil staan". (Een vriendin van mij heeft chrnische pijn, dat is op zich iets heel anders, "maar ook niet leuk" - en vanwege de pijn heeft zij dit ook. Ik had het toen ik depessief was.)
Dus dat vele autisten, die zoekend en struikelend rondtasten in een wereld die maar half begrepen kan worden en die niet kan geven, wat iemand zo graag wil hebben - je, logisch dat dit verschijnsel optreedt.
(Het hoeft dus geen noodzakelijk onderdeel te zijn van autisme en het is al helemaal geen "vonnis" in de zin van dat het nu eenmaal onontkoombaar is.)
Re: Totaal de weg kwijt
...en had de psycholoog nog iets zinnigs te melden, of was het alleen maar "ik heb geen verstand van pillen"...?lino1103 schreef:vandaag heb ik weer behandeling gehad bij de psycholoog
Ja, groot gelijk!!!lino1103 schreef:woedend kan ik hier van worden dat dit ook weer niet gaat zoals ik wil.
Enige zorgvuldigheid van de kant van de instelling zou idd wel uiterst prettig zijn..!
-
lino1103
Re: Totaal de weg kwijt
maar als ik een ontwikkelingstoornis heb hoe moet ik daar aan werken. mentaal ben ik ergens in de puberteit blijven hangen lijkt het wel. ik moet maar vooral accepteren dat ik op dit gebied niet veel kan veranderen. de depressie lijkt nu ook echt een deel van mij te zijn geworden omdat ik altijd op dit dooie punt blijf hangen. ik moet in een wereld meedraaien die ik niet kan begrijpen hoe graag ik het ook wil. en als ik iets begrijp lukt het me niet om te onthouden, te anticiperen of een mening te vormen.
de psycholoog is vooral gericht op de praktische dingen, dus hoe ik weer actief kan worden. en op het eind zei ze dat ik 50 dingen die ik leuk vind om te doen moest opschrijven voor volgende week, heel realistisch natuurlijk..
de psycholoog is vooral gericht op de praktische dingen, dus hoe ik weer actief kan worden. en op het eind zei ze dat ik 50 dingen die ik leuk vind om te doen moest opschrijven voor volgende week, heel realistisch natuurlijk..