lino1103 schreef:top dat jullie hebben gereageerd en met tips komen..
Hoi Lino,
graag gedaan!
lino1103 schreef:ook al ben ik iemand die moeilijk advies aanneemt, maar met de voedingtips ga ik zeker wat doen.
Ga lekker experimenteren!
lino1103 schreef:ik heb me vandaag al een klein beetje beter gevoeld dus dat is al iets. ik zit op eind v/d dag te denken aan morgen en probeer mezelf dan alvast te motiveren om dingen te gaan doen. alleen als ik eenmaal wakker wordt ben ik alle moed eigenlijk alweer kwijt.
Dat patroon komt heel vaak voor bij depressie - probeer daar op te anticiperen. Dwz.: 'smorgens is jouw 'taak', om op te staan, wakker te worden, de dag aan te kijken - dat is al heel wat.
Naarmate de dag vordert, kun je de zwaardere klussen vaak beter aan.
lino1103 schreef:ik weet t, kleine stapjes maken gaat t om maar ik blijf dat telkens weer uitstellen. vooral omdat met alles ik t idee heb dat het toch weer misgaat. en als ik iets doe gaat er een stem door m'n hoofd die me verteld dat ik t niet goed doe. ik ben verder in gedachten ook constant met mn beperkingen bezig.
Ja - en die beperkingen etc. worden door de depressie groter. Of nu ja: je ziet ze groter.
Maar de angst, stress, etc. die dat oplevert, die zou je met een therapeut kwijt kunnen raken.
lino1103 schreef:sinds kort ben ik gaan inzien dat ik zwakbegaafd ben wat ik lange tijd niet onder ogen heb willen zien.
Naar idee - en ik denk niet, dat het waar is.
(Ik heb hoogbegaafde mensen gezien met een depressie, nou, je zou ze nog niet om een boodschap sturen.)
lino1103 schreef:mijn gedrag is altijd afwijkend geweest en ik heb dingen gedaan/doe dingen waarvan ik me afvraag hoe in godsnaam ik op zulke gedachten kom en die dan ook uitvoer of juist niet nadenk over wat ik doe. ik kan niet vooruit kijken en het gevolg van mn acties inschatten.
Voor pubers en depressieven is dit "normaal" - maar ideaal is uiteraard anders.
lino1103 schreef:ik doe iets als het van me verwacht word en daar houd het dan mee op.
Dat klinkt nogal pleasing. Och, ooit deed ik op school heel braaf, gewoon omdat ik op school de regels snapte en als ik die volgde, dat kwam er geen gezeur en dat was wel zo rustig (want buiten het klaslokaal vond ik de wereld maar raadselachtig en akelig bovendien).
Maar: dan bepalen anderen, wat jij aan het doen bent.
En denkbaar dat je van binnen hartstikke boos wordt, omdat je dus consekwent niet datgene doet, wat jou voldoening geeft (maar wat anderen voldoening geeft).
lino1103 schreef:dit lange verhaal heb ik dan wel weer uit mezelf getypt
Hm, zei Tom Poes
- de optimist zegt dat het dus niet compleet hopeloos is.
lino1103 schreef:wat is me allemaal overkomen? pesterijen
Pesten is een groepsprobleem.
Dat jij gepest werd, wil zeggen, dat je in een akelig functionerende groep zat. Het wil niet zeggen, dat jij iets fout zou doen - al is dat krek, wat de pesters wel zeggen.
Sterker nog: het is de motor van pesten:"de samenzweing van stilte, dat Lino gewoon stom is en dat wij hem dus zogenaamd wel moeten pesten, dat dat echt allemaal aan Lino zelf ligt - "moet hij maar niet zo stom zijn!"".
(Feitelijk zeggen ze: we treiteren iemand, omdat we het leuk vinden 1 of 2 mensen de grond in te stampen, maar omdat we nog vaag een geweten hebben, liegen we tegen onszelf en elkaar.)
Let wel: dat jij gepest werd, dat kan diepe sporen nalaten en littekens geven.
Die zijn heel erg goed op te ruimen - en wellicht heb je daarna ook veel meer "zicht op" het gedrag van andere mensen.
Heb je ooit de kreet gehoord:"dubbele binding"?
Pesters zijn er dol op.
Eerst verbieden ze jou om ding X te doen (...pesten gaat over macht botvieren, dus "jij mag dat niet, want je bent stom"...) en daarna dreigen ze je met ding Y, zodat je prompt X gaat doen. (Of niet, omdat het verbod over X erg veel indruk maakte.)
Maar hoe dan ook: je wordt door de ellendelingen totaal vast gezet en wat je ook doet (...daar zijn ze op uit!!!) het is verkeerd in de ogen van de anderen.
lino1103 schreef:vaak beroofd op straat
Balen...! Door 'vriendjes' van de treiteraars..?
lino1103 schreef:meer vervelende herinneringen dan een mens kan verdragen.
er zijn goede psychologische technieken (emdr is de bekendste) die maken, dat die nare herinneringen veel en veel makkelijker te dragen worden. (Als cliente gesproken: soms is dat heel erg raar. Dingen die jarenlang "loodzwaar voelden" zijn opeens als balonnetjes zo licht geworden. Het zijn wel nare dingen - maar het raakt je niet meer. Wonderlijk!)
De herinneringen zelf gaan niet weg, maar jouw zelfbeeld onder al die herinneringen verandert wel. De angst verdwijnt.
Net als met pesten: tijdens een emdr sessie over pesten, kun je opeens allerlei verbanden gaan zien (omdat dingen door de emdr minder pijnlijk worden).
Sowieso iets om te onthouden: wie bang is, zich akelig voelt, kan weinig begrijpen, nauwelijks dingen doorzien, zich slecht concentreren etc.etc.
logische concusie: eerst de angst weg!
Daarna werken die grijze cellen daarboven een stuk beter!
lino1103 schreef:zelfstandig zal ik ook nooit worden
Nee - ho stop!!!
Verbied jezelf om al te veel te denken aan de lange toekomst.
Aan de orde is: rommel opruimen!!!
Dat eerst - en idd: dat je nu, volgende week, volgende maand etc. niet toe bent aan zelfstandig wonen, dat is zo. Gelukkig kun je onderdak, dus dat hoeft ook niet op korte termijn. NU uitspraken doen over de lange toekomst:
niet doen!! Eerst de rommel van alle trauma's opruimen, de depressie wegwerken (...trauma en depressie hangen vaak nauw samen!!) - en dan de lange termijn planning.
lino1103 schreef:en de gedachte maakt me al misselijk omdat ik weet dat ik zo nooit gelukkig wordt en dat ik nooit echt iets zal opbouwen.
Een van de akeligste dingen van een trauma is exact dit: het gevoel, dat er noit of te nimmer een mooie toekomst voor jou mogelijk zal zijn. Toen ik 12 was, stond ik te huilen bij de gedachte "dat ik beter maar vroeg kon sterven". Ik huilde, want eigenlijk wilde ik wel graag leven - maar deze pijn, keer op keer: "nee".
En het goede nieuws: trauma's zijn gewoon opgeruid en dan is het leven veel lichter.