Hoi Female 1985,
mijn oog viel vooral op: "ik moet de gelukkige huisvrouw voorstellen!"
Nou gun ik het iedereen, om gelukkig te zijn, dat voorop. En helaas ben jij dat om een of andere reden niet.
Maar dat je "verplicht gelukkig zou moeten zijn" - niet zelden is dat een zware last.
Verder gaat een eetprobleem, eerlijk gezegd, zelden over eten.
Female1985 schreef:
T kan dagen goed gaan, lekker gezonde dingetjes in huis gehaald en geniet er ook van 3 à 4 x per week sporten, en dan kijk je in de spiegel en denk je waarom wordt mijn buikje niet minder?
Die frustratie kan ik me voorstellen:"Ik heb me uitgesloofd - en de beloning komt niet - NIET eerlijk!!!
Vaak werkt het het beste, om uitgebreid te kijken naar allerlei frustraties, die je mogelijk her en der hebt opgelopen, en hoe je daar mee omgaat - en wat je allemaal kunt doen om in jargon "je frustratieoleratie te verhogen".
Uiteraard net niet alleen met eten, maar: hoe kun jij jezelf laten genieten...? Hoe kun je jezelf verwennen...? Waar word je blij van...? Wat geeft jou energie...? Wat is voor jou belangrijk om te doen...? Waarmee gaat jouw creativiteit stromen...?
In het kader dat je de gelukkige huisvrouw moet voorstellen: in de 1960er jaren werden huisvrouwen uiterst vaak door de huisarts op valium gezet, "want ze waren zo neurotisch, de muren kwamen op haar af". Het huisvrouwenbestaan KAN heel zwaar zijn. Die muren ZIJN vaak een beklemming.
Als je bijv. met je man bent meeverhuisd naar een woonplaats, waar jij niemand kent en hij zijn werk heeft, en jij dag in dag uit vooral het huishouden doet.
Als je niet werkelijk al je creativiteit in koken of naaien kwijt kunt, heb je het zwaar als huisvrouw. (En anno 1960 was dat dan 'normaal', nu kan je als vrowu nog naar je hoofd krijgen, dat je een verwend prinsesje zou zijn...)