Dag iedereen,
ik ben nieuw hier, maar ik zou jullie graag een probleem voorleggen om eens van een ander te horen wat die ervan vindt. Het zit zo:
Ik ben zeventien, zit in vijfde klas gymnasium en ik heb al bijna anderhalf jaar een vaste vriend.
Hij is altijd lief voor me, maakt altijd tijd en we doen dan ook vaak leuke dingen samen (concerten, uit eten, steden bezoeken etc. ). Ik ken ook zijn hele familie en ben echt ingeburgerd in hun gezin, om het zo maar te zeggen.
Maar dan nu het probleem: Hij is erg onzelfstandig en doet het op school helemaal niet goed. Hij zit bij mij op school in hetzelfde jaar. Hij is met een HAVO-score op de cito toch op het gymnasium terecht gekomen en heeft het tot nu toe in voorgaande jaren steeds nét gered. Ik daarentegen ben best ijverig en ga altijd ruim over. Dat is een verschil tussen ons wat in eerste instantie niet echt een probleem lijkt, maar het zit zo dat ik hem zo goed ken, dat ik hem beter kan inschatten dan de huiswerkbegeleiding waar hij eerst altijd naartoe ging. Ik heb hem dan ook al ontzettend vaak met van alles en nog wat geholpen en elke toetsweek ben ik dubbel zo veel tijd kwijt aan het studeren omdat ik ook van alles voor hem moet doen. Niet dat hij me dwingt, ofzo, maar het is zo dat ik de enige ben die hem kan helpen omdat ik weet hoe iets bij hem binnendringt en hoe ik hem aan het werk kan houden (misschien belangrijk om te weten dat ik onderwijskunde wil studeren en daar dus ook veel mee bezig ben); Dat wat de huiswerkbegeleiding en alle andere instituten die ze geprobeerd hebben nooit voor elkaar kregen, lukt nu wel. Het is duidelijk te zien dat hij bijna alleen voor de vakken die we samen geleerd hebben, voldoendes haalt.
Het is natuurlijk heel prettig dat het werkt, zo, en dat zijn cijfers door mijn hulp omhoog gaan, maar het is voor mij een grote (extra) verantwoordelijkheid en ik word er erg gestrest van. Ook heb ik, nadat we uren aan school gewerkt hebben, eigenlijk geen zin meer in hem (om het zo bot maar even te zeggen).
Omdat ik er niet meer tegen kon heb ik aan hem gevraagd of hij me wat ruimte wil geven. We zijn nu iets minder close en ik zit hem niet de hele tijd op zijn nek wat schoolwerk betreft. Zijn prestaties gaan dan ook weer in rap tempo naar beneden. (hij probeert het wel, daar niet van, maar op de een of andere manier kán hij het gewoon niet, zelf bedenken hoe zo'n klomp toetsstof aan te pakken)
Dit vind ik natuurlijk hartstikke vervelend en ik mis hem ook! (hij is er al helemaal kapot van)
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, want zo'n leuke jongen zie je niet vaak, maar de verantwoordelijkheid zomaar links laten liggen en met open ogen toezien hoe hij in zijn schoolcarrière faalt, is ook erg moeilijk (en bovendien heb ik dat al eens geprobeerd, maar dat kan ik eigenlijk niet. Als ik precies weet dat het zal werken als ik een uurtje de tijd krijg om iets uit te leggen, kan ik het gewoon niet laten..)
Dus.. sorry voor het lange verhaal!
Hebben jullie een idee 'what to do'?
xxx