Hallo allemaal,
sinds november 2011 heb ik een relatie met een man van 41 jaar. Vanaf het begin verliep onze communicatie ‘anders’ en moest ik erg wennen aan hem, zijn manier van doen en communiceren. Het komt regelmatig voor dat we elkaar niet begrijpen, de bekende miscommunicaties. Ook is hij vaak langdradig en lukt het hem niet om een verhaal ‘soepel’ te vertellen, het zijn vaak fragmenten en soms komt het nogal onsamenhangend over, met als gevolg dat ik denk dat hij mij in de maling neemt, niet eerlijk tegen mij is.
Onze ruzies gaan vaak over het gebrek aan vertrouwen van mijn kant, omdat ik hem – vanwege zijn aparte manier van praten – vaak niet geloof. In ruzies heb ik heb vaak uitgemaakt voor leugenaar, mede omdat ik hem wel eens betrapt heb op een leugen. (bijvoorbeeld ontkennen dat hij een kwetsende opmerking heeft gemaakt, ‘dat heeft hij niet gezegd’ – met als gevolg dat ik mij niet serieus genomen voel en het gevoel heb dat ik gek aan het worden ben)
Vorige week viel mijn oog op een artikel in een magazine, ‘Eindelijk autist – En dan vallen alle puzzelstukjes op hun plek’. Ik begon te lezen en herkende heel veel. Ik ben naar de bibliotheek gegaan en heb vervolgens drie uur zitten lezen. Toen ik het boek ‘Als je partner Asperger-syndroom heeft’ sprongen de tranen in mijn ogen, zoveel herkenning.
Nu denk ik dat hij een milde variant heeft, hij heeft bijvoorbeeld geen verzameldrang of neiging naar aparte bezigheden (voor zover ik weet), hij functioneert ok, heeft voornamelijk problemen met communicatie in werk en relaties.
Nu hebben we deze week een gesprek gepland staan en ben ik van plan hem op de hoogte te stellen van mijn ontdekkingen. Dat lijkt mij een lastige klus, omdat het iemand is die vaak de schuld bij anderen legt en niet in staat is om naar zichzelf te kijken.
Dus nu mijn vraag aan jullie: hoe pak ik dit aan, hebben jullie tips?
Ik dacht er zelf aan om bepaalde teksten uit het boek te kopieren en daarbij aantekeningen te maken, hoe ik het bij hem ervaar, voorbeelden te geven van situaties
die we hebben meegemaakt, om het duidelijk voor hem te maken.
Ik ben bang dat hij niets met mijn info kan of wil, misschien leest hij mijn teksten op een later moment in zijn leven terug als hij er dan wel klaar voor is.
Ik geef erg veel om hem, hou van hem, wil hem voorstellen om samen naar een orientatie-gesprek te gaan bij The Busy People in Amsterdam (heb ik al gebeld voor info). Ik ben zelf erg gevoelig voor prikkels en stress, heb de relatie al een aantal keren beeindigt omdat ik echt op was. Het kost mij erg veel energie. Ik vraag me soms af of ik het red met iemand als hij naast me. Graag tips!
Nog even zijn ‘symptomen’ op een rij:
- meestal niet in staat tot heldere communicatie
- miscommunicatie – het soms niet begrijpen van mijn grapjes
- dingen heel letterlijk nemen
- zich wel goed kunnen uiten via brieven
- niet veel met vrienden afspreken, geen kroeg etc.
- geen boosheid kunnen verdragen en daarvan weglopen
- opbouwende kritiek niet kunnen verdragen
- soms geen contact kunnen maken, het ‘in eigen wereld zitten’
- moeite met voorspel tijdens het vrijen
- passief tijdens het vrijen
- obsessief bezig zijn met sport (5x per week) en uiterlijk
- kwetsende opmerkingen maken die anderen wel uit hun hoofd zouden laten!
Dit is het kort samengevat. Ik zou hem graag helpen tot bepaalde inzichten te komen zodat hij meer uit werk en relaties kan halen! Maar het moet niet ten kosten gaan van mezelf. Graag reacties, alvast heel erg bedankt.