Na m'n 20ste nam ik voor het eerst anti-depressiva (dit is 20 jaar terug).
Van Trazolan had ik nog meer sombere buien,duizeligheid enz..
Toen kreeg ik Prozac en de hemel klaarde op...
Na een aantal maande gebruik kreeg ik hevige hoofdpijn, later een bevend hoofd en uiteindelijk een volledige scheeftstand van m'n hoofd.
Kon m'n hoofd gewoon niet meer recht houden en had enorm veel pijn.
Volgens de dokter kon het toen niet van Prozac komen,doch voor alle zekerheid stopte ik het gebruik. Het probleem verdween niet en na huisarts,kinesitherapie en 3 weken ziekenhuisopname was het enige redmiddel botuline-injectie's. Er werd dystonie vast gesteld.
Echter hielp de eerste injectie en de tweede niet meer. M'n moeder raadde me aan samen met haar naar een homeopate te gaan. Ik was er eerst niet voor te vinden,geloofde wel in homeopathie maar niet voor dit probleem. Doch ik had er niets aan te verliezen. Ik kreeg een samenstelling van verschillende homeopathische producten, en na 2 weken kon ik m'n hoofd terug recht houden.
Jaren later werd ik opgenomen ik een psychiatrische inrichting en vroeg zelf om trug Prozac te krijgen, na een paar weken kreeg ik trug hetzelfde probleem. Gelukkig dankzij homeopathie terug van af geraakt!
Nog een paar jaar later tijdens een moeilijke periode vertelde ik dit aan m'n huisarts, en deze probeerde verschillende anti-depressiva's bij me uit. Steeds na een paar dagen inname begon m'n hoofd weer opzij te trekken en staakte ik de inname, om vervolgens wat te wachten en weer een nieuwe soort te proberen.
Ik denk ze bijna allemaal uitgetest te hebben, en moet er mij bij neerleggen dat ik best nooit meer anti-depressiva slik.
Twee jaar geleden ben ik naar een neuroloog geweest. De scheefstand was ik wel kwijt dankzij de homeopathie, maar had nog enorm last van beven van het hoofd.
Toen heb ik opnieuw 3 maal met elke keer 3 maanden tussen botuline-injectie's gekregen. De ene keer met wat beter resultaat dan de andere.
De diagnose "myclone dystonie" is toen ook vast gesteld.
Ik ben gestopt met de injectie's en heb veel verbetering door osteopathie.
Toch ben ik bang dat ik vroeg of laat door een ander medicijn een volledige scheefstand zou krijgen ; die homeopate werkt niet meer en ik heb ook niet bijgehouden welke samenstelling ze me toen toegediend had.
Ik denk wel al heel m'n leven dystonie gehad te hebben in zekere mate.
Spanning uit zich vaak via m'n spieren en sinds m'n jeugd heb ik regelmatig "crisissen" waardoor ik samentrekken van m'n spieren in buik, armen en benen niet meer kan beheersen.
Vroeger ging dat gepaard met m'n hoofd tegen een muur of kast te slaan, mezelf te bijten e.a., maar dat heb ik nu onder controle.
De crisissen kan ik meestal wel uithouden tot als ik thuis ben. Maar éénmaal ze begonnen zijn heb ik geen controle hoelang ze gaan duren.
Het gaat gepaard met kwaadheid en verdriet : net alsof er 2 vreemden in m'n lichaam aan het vechten zijn.
Het eindigt meestal met een huilbui en daarna ben ik heel moe.
Heeft iemand nog ervaringen met dystonie of gelijkaardige crisissen?