Gebruikersavatar
loladg
Berichten: 1
Lid geworden op: 21 mei 2023 01:24

Wanneer ben je iets aan het verwerken?

Hallo,

Ik ben een vrouw van 21 jaar, ik heb mijn hele leven “behoorlijk wat meegemaakt”. Of wel redelijk wat emotionele trauma’s opgedaan. (Ik probeer het niet te bagataliseren maar ik ben daar niet heel goed in). Deze trauma’s bevatten specifieke personen maar ook specifieke omgevingen.

Ik ben kortgeleden verhuisd, en heb nu mijn eigen huisje. Ik woon niet meer in de buurt van de omgeving of de personen die mijn trauma’s betreffen.

Ik merk alleen dat ik de laatste dagen erg oververmoeid ben. En de afgelopen 2 dagen uit dit zich vooral in huilen en opgekropte woede. Ik denk veel terug aan de 2 situaties die te maken hebben met mijn trauma, dit maakt me verdrietig en boos. Ik heb bijv. Het gevoel dat ik deze mensen gewoon even graag een kleine tikje op de neus wil geven. Dit is voor mij heel bijzonder omdat ik vaak word omschreven als een “zacht” persoon. Ik ben ook niet gewend dat ik mij bijv. Zo wil uiten. De emoties keren om het half uur terug en dan barst ik weer in tranen uit. Ik voel de emoties echt en ik heb ze misschien niet eerder zo gevoeld. Terwijl aan de andere kant gaan deze beide situaties zo’n 8 jaar terug in de tijd, dus ik kan mij niet super goed meer herinneren of ik er toen echt goed om heb gehuild.

Ik ben alleen gewoon benieuwd of dit een lichamelijke reactie is. Is het gewoon omdat ik hormonaal ben of dat misschien zelfs gewoon alle sterren net zo staan. Of kan het te maken hebben met dat ik nu het gevoel heb dat ik in een veilige omgeving ben waarin mijn lichaam dingen wilt verwerken, en dit dus verwerken is? Horen daar symptomen bij?

Ik hoop dat iemand meer weet, of mijn hele theorie kan ontkrachten, misschien is het wel gewoon menselijk?

Alvast bedankt!
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Wanneer ben je iets aan het verwerken?

Welkom op het forum! :)

Persoonlijk heb ik niet zoveel met het woord verwerken- ook al gebruik ik soms ook het woord. Waarom heb i daar niet zoveel mee omdat verwerken voor mijn gevoel uit gaat van een aantal 'standaard' fases. Terwijl de fases ook gemakkelijk door elkaar kunnen lopen of terug kunnen keren. Wat mij betreft is er gewoon geen standaard protocol voor. Aangezien iedereen anders is en anders met dingen omgaat. En zich wat dat betreft ook anders zal uitten.
-Je zou er op zich vanuit kunnen gaan dat een veilige omgeving ervoor zorgt dat je nu meer ruimte hebt om (te beginnen) met het doormaken van nare gebeurtenissen en trauma's. Veiligheid zorgt vaak voor rust. En vermoeidheid kan er best bij passen omdat je het eindelijk kan toelaten. Net zoals de huilbuien. Of de boosheid.

Je bent niet specifiek over het soort trauma. Dat hoeft ook niet. Daar ben je vrij in. Jij bepaalt wat je deelt en wat je niet deelt. En schrijven ansich is al een goede stap.

Naast dat het erbij hoort- is het ook menselijk. Er is nu ruimte voor.
Bovendien zijn emoties ook gewoon menselijk en mogen ze er zijn. Ook als ze er eerst niet mochten zijn.

Een zacht persoon, heeft ook woede inzich. Kan en mag ook woede voelen. Kan en mag zich ook machteloos voelen. Gekrenkt, gekwetst. Gekleineerd. Wat dat betreft, kunnen allerlei emoties er gewoon zijn ook als je een zacht persoon ben. En misschien kennen ze je alleen zo, omdat je je heel erg lang 'alleen' zo hebt voorgedaan? Omdat je niet anders kon? Omdat je het gewend was? Omdat je het 'moest'? Omdat je bang was? Er kunnen veel oorzaken zijn.

Heb je professionele hulp hierbij?

Goed dat je schrijft, nogmaals wees welkom. AAI
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Overige problemen en vragen”