Waar ik trots op ben?
Ik denk dat ik best trots kan zijn op het vermogen om iemand gerust te kunnen stellen, bij te kunnen staan en als het nodig is troost te kunnen bieden. Een soort van rust uit te stralen naar de ander en (meestal) het geduld te hebben met iemand als dat nodig is. Het vermogen hebbend om de ander ruimte te geven en om steunend te kunnen zijn. Om (meestal) helder te zijn in de berichtjes en de gesprekken. Om (meestal) duidelijk neer te kunnen zetten wat ik opmerk. Ik denk dat dat wel iets is om trots op te kunnen zijn, ook al voelt het voor mij als iets wat vanzelfsprekend is en zal ik niet zo heel gauw dit van mezelf zeggen, maar afgaande op anderen kan ik dat eigenlijk niet meer ontkennen en ben ik best blioj dat ik dat zo heb.
Waar ik ook wel trots op ben is dat ik steeds duidelijker wordt in wat ik nou eigenlijk er allemaal van vind, maar dat ik als het echt nodig is, ook wel afstand kan bewaren. Dat ik met een open blikveld en een open houding (meestal) ergens naar kan kijken of in kan gaan, maar dat ik ook heel strikt en fel kan zijn over zaken die mij niet aanstaan. En dat ik ook weet dat ik toch af en toe nog weleens een klein beetje last heb van een tunnelvisie en het dan als het aan de orde is, het ook kan herstellen. Dat gaat dus twee kanten op en dat is niet alleen fijn en prettig voor mezelf, dat kan het ook zijn voor een ander.
Ook ben ik trots op mijn doorzettingsvermogen. Toch doorgaan ondanks dat het soms ontzettend moeilijk is allemaal. Dat ik soms behoorlijk baal maar dat ik naar een langere of korte periode toch opnieuw het knopje vind om door te gaan. Dat ik ondanks dat het niet altijd allemaal mee zit, welke richting dan ook, dat ik toch weer opsta. Dat ik na wat passen achteruit weer voorwaarts ga of even stil ga staan en dan even om mij heen kijk voordat ik dan een beslissing neem. Ik denk dat ik daar blij mee mag zijn dat het mij meestal lukt het zo te doen en dat het mij ook wel lukt om, als het even echt helemaal niet gaat, in gesprek te gaan of het even aan wie dan ook voor te leggen.
Ik vind dat ik ook trots kan zijn op mezelf in het algemeen. Ondanks dat ik nog weleens twijfel of ik wel goed genoeg ben, of ik het allemaal wel goed doe en waar ik het eigenlijk allemaal voor doe. Soms denk ik dat ik héél anders denk dan een ander. Waarschijnlijk neemt niet iedereen mij daarmee serieus of vinden ze mij soms een apart type. Maar ik denk dat juist soms net even anders te zijn dan de meeste anderen, je ook best ver kan brengen. Dat het ook wel verheldering brengt of juist interessante discussies. Daarbij komt nog eens dat iedereen uniek is, dus misschien ben ik wel helemaal niet zo vreemd of apart. Ik ben ik en ik ben gewoon Memo. Dat zal ik altijd zijn en blijven. Als dat zou betekenen dat ik voor een ander misschien als een rare vogel uit de hoek kom, dan neem ik dat heel graag voor lief. Juist net dat hele klein bochtje in een andere richting soms, kan zorgen voor een heel andere kijk op iets. Voor een ander, waar een ander misschgien over nadenkt, maar ook voor mezelf. Want je leert altijd bij, zelfs soms van je eigen kijk op dingen.
Ja ... dit is het voor nu, denk ik.